کتاب بنیس سرزمین لاله ها

معرفی کتاب بنیس سرزمین لاله ها

کتاب الکترونیکی «بنیس سرزمین لاله‌ها» (روستای بنیس در استان آذربایجان شرقی) نوشتهٔ عبدالله محمد حسن‌زاده آذری و منتشرشده توسط نشر ماندگاران، اثری است دربارهٔ تاریخ، فرهنگ، آداب و رسوم و زندگی اجتماعی روستای بنیس. نویسنده با نگاهی مستند و خاطره‌محور، به معرفی ویژگی‌های جغرافیایی، اقتصادی، مذهبی و اجتماعی این روستا می‌پردازد و تلاش دارد میراث فرهنگی و سنت‌های آن را برای نسل‌های آینده حفظ کند. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب بنیس سرزمین لاله ها

این کتاب به معرفی روستای «بنیس» در استان آذربایجان شرقی می‌پردازد و تصویری جامع از گذشته و حال این منطقه ارائه می‌دهد. نویسنده با بهره‌گیری از خاطرات شخصی، روایت‌های شفاهی و منابع تاریخی، به بررسی جنبه‌های مختلف زندگی در بنیس می‌پردازد؛ از ساختار اجتماعی و اقتصادی تا آداب و رسوم، مشاغل سنتی، مراسم مذهبی و تحولات آموزشی. کتاب در فضایی نوستالژیک، تغییرات روستا را در گذر زمان و تأثیر مهاجرت، مدرنیته و تحولات اجتماعی بر سبک زندگی مردم بنیس بازگو می‌کند. همچنین به نقش اهالی در توسعه روستا، فعالیت‌های خیرخواهانه، تأسیس مدارس و درمانگاه، و چهره‌های شاخص علمی و مذهبی منطقه اشاره دارد. این اثر در دوره‌ای نوشته شده که دغدغه حفظ هویت فرهنگی و انتقال آن به نسل‌های آینده پررنگ است و نویسنده با هدف ثبت و ماندگاری این میراث، کتاب را گردآوری کرده است.

خلاصه کتاب بنیس سرزمین لاله ها

کتاب «بنیس سرزمین لاله‌ها» با شرحی از دلبستگی نویسنده به زادگاهش آغاز می‌شود و به تدریج وارد روایت تاریخ و فرهنگ روستای بنیس می‌گردد. نویسنده ابتدا موقعیت جغرافیایی بنیس را توصیف می‌کند و سپس به معرفی اماکن مهم روستا مانند مسجد جامع، قنات‌ها، مدارس و درمانگاه می‌پردازد. در ادامه، سبک زندگی سنتی مردم بنیس، مشاغل رایج مانند کشاورزی، دامداری، سفالگری و مسگری، و نقش بازارهای هفتگی در اقتصاد روستا شرح داده می‌شود. آداب و رسوم اجتماعی، از جمله مراسم ازدواج، عزاداری، نذری‌ها و همکاری‌های جمعی در کارهای کشاورزی و دامپروری، بخش مهمی از کتاب را تشکیل می‌دهد. نویسنده به تغییرات ناشی از ورود فناوری‌هایی مانند برق و تلویزیون، تأسیس مدارس و درمانگاه، و تأثیر مهاجرت بر ساختار اجتماعی روستا نیز می‌پردازد. بخش‌هایی از کتاب به معرفی چهره‌های برجسته علمی، مذهبی و فرهنگی بنیس اختصاص یافته و نقش آن‌ها در توسعه روستا و منطقه برجسته شده است. در پایان، نویسنده بر اهمیت حفظ میراث فرهنگی و محیط زیست تأکید می‌کند و نسل‌های آینده را به پاسداری از هویت و طبیعت سرزمین مادری فرا می‌خواند.

چرا باید کتاب بنیس سرزمین لاله ها را خواند؟

این کتاب تصویری زنده و ملموس از زندگی روستایی در یکی از مناطق تاریخی آذربایجان شرقی ارائه می‌دهد و خواننده را با جزئیات فرهنگ، سنت‌ها و تحولات اجتماعی یک روستا آشنا می‌کند. روایت‌های شخصی و مستند نویسنده، تجربه زیسته و خاطرات جمعی را به هم پیوند می‌زند و فرصتی برای شناخت ریشه‌ها و هویت بومی فراهم می‌آورد. مطالعه این اثر می‌تواند الهام‌بخش پژوهشگران، علاقه‌مندان به فرهنگ محلی و کسانی باشد که دغدغه حفظ میراث فرهنگی دارند.

خواندن کتاب بنیس سرزمین لاله ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ محلی، فرهنگ روستایی، پژوهشگران حوزه مردم‌شناسی و کسانی که به دنبال شناخت سبک زندگی و تحولات اجتماعی در مناطق بومی ایران هستند، مناسب است. همچنین برای اهالی بنیس و فرزندان آن‌ها که می‌خواهند با گذشته و هویت خود بیشتر آشنا شوند، اثری ارزشمند به شمار می‌آید.

فهرست کتاب بنیس سرزمین لاله ها

- مقدمه: بیان انگیزه نویسنده از نگارش کتاب و اهمیت حفظ خاطرات و سنت‌ها - معرفی جغرافیای بنیس: شرح موقعیت مکانی، مسیرهای دسترسی و ویژگی‌های طبیعی روستا - تاریخچه و پیشینه روستا: روایت‌هایی دربارهٔ قدمت بنیس، مهاجرت‌ها و تحولات تاریخی - ساختار اجتماعی و اقتصادی: توضیح دربارهٔ مشاغل سنتی مانند کشاورزی، دامداری، سفالگری و بازارهای هفتگی - آداب و رسوم: شرح مراسم ازدواج، عزاداری، نذری‌ها، همکاری‌های جمعی و باورهای مذهبی - تحولات آموزشی و بهداشتی: تأسیس مدارس، درمانگاه و نقش خیرین در توسعه روستا - مشاهیر و چهره‌های برجسته: معرفی عارفان، علما و افراد تأثیرگذار در تاریخ بنیس - مسائل محیط زیستی و توصیه به نسل آینده: تأکید بر حفظ منابع طبیعی و هویت فرهنگی روستا

بخشی از کتاب بنیس سرزمین لاله ها

«در آن زمان چون برق نبود و از یخچال و سردخانه هم خبری نبود معمولاً مردم روزانه هر چیزی را که می‌خریدند سعی می‌کردند استفاده بکنند. شیر و محصولات لبنی به اندازه مصرف خانوار بود. چون همه گاو و گوسفند نداشتند خرید ماست و شیر خود را از اشخاصی که گاو داشتند تهیه می‌کردند. بعضی مواقع هم چند تا از همسایه‌ها شیرهای خود را به همدیگر قرض می‌دادند تا اگر در مراسمی مثل عروسی و یا مهمانی‌هایی که در پیش داشتند استفاده بکنند. از تراز و غیره هم خبری نبود. وسیله اندازه‌گیری آن‌ها یک جوب باریک درخت (انگور) بود که به اندازه ۱۵ سانتی‌متر طول داشت. به وسیله بندهای چوب انگور با بستن نخ سیاه به جوب اندازه‌گیری می‌کردند و شیر را اندازه و به همدیگر برای زمستان ذخیره‌سازی می‌کردند. چون یخچال نبود در کوزه‌های مخصوص پنیر جمع و درش را می‌بستند و در یک چال که به اندازه ۱ متر ارتفاع و ۱/۵ متر طول و عرض داشت برای زمستان و اواسط بهار نگهداری می‌کردند و واقعاً به خاطر نبود امکانات کار بسیار سختی بود و برای ذخیره زمستان گوشت قورمه هم درست می‌کردند. اول پاییز هر خانواده به اندازه وسع مالی که داشت یک قوچ پرورش می‌داد و گوشت آن را در کوزه بزرگ جمع می‌کردند و با روغن دنبه روی آن را پر کرده و می‌پوشاندند و در جای خنک نگهداری کرده و زمستان از آن به عنوان شوبرا مورد استفاده قرار می‌دادند.»