کتاب شبکه گردی نوجوانان

کتاب شبکه گردی نوجوانان با عنوان اصلی It´s Complicated: The Social Lives of Networked Teens نوشتهٔ دانا بوید و ترجمهٔ مارینا فرهودی زاده توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است. این کتاب تلاشی از سوی نویسنده است برای توصیف و توضیح زندگی‌های شبکه‌ای نوجوانان به افرادی که نگران آن‌ها هستند، یعنی والدین، معلمان، سیاست‌گذاران، روزنامه‌نگاران و حتی گاهی دیگر نوجوانان. این اثر حاصل هشت سال پژوهش در جوانب مختلف دغدغه‌های نوجوانان در مورد رسانه‌های اجتماعی و دیگر فناوری‌های شبکه‌ای است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شبکه گردی نوجوانان

دانا بوید برای فهمیدن فعالیت‌های نوجوانان بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۲، سراسر ایالات متحده را پیموده و با نوجوانانی با تنوع قومی و پایگاه‌های اجتماعی-اقتصادی گسترده در ۱۸ ایالت صحبت و یا آن‌ها را مشاهده کرده است. او ساعت‌های بی‌شماری را صرف ردیابی فعالیت‌های آنلاین نوجوانان در شبکه‌های اجتماعی، بلاگ‌ها و دیگر انواع رسانه‌های اجتماعی کرده است. نویسنده با نوجوانان در مکان‌هایی نظیر مدرسه، پارک‌ها، مراکز خرید، کلیساها و رستوران‌های فست‌فود گرد هم آمده است. برای بررسی عمیق‌تر مسائل خاص، نویسنده بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰، تعداد ۱۶۶ مصاحبهٔ رسمی و نیمه‌ساختاریافته با نوجوانان انجام داده است. او با نوجوانان در خانه‌هایشان، مدرسه و مکان‌های عمومی مصاحبه کرده و همچنین با والدین، معلمان، کتابداران، وزرای امور جوانان و افرادی که مستقیماً با جوانان کار می‌کنند، گفت‌وگو کرده است. بدین ترتیب، او به متخصصی در فرهنگ نوجوانی تبدیل شده است. علاوه بر این، پیشینهٔ فنی نویسنده و تجربهٔ کار با شرکت‌های سازندهٔ ابزارهای رسانه‌های اجتماعی، اطلاعات دست اولی در مورد نحوهٔ طراحی، پیاده‌سازی و معرفی رسانه‌های اجتماعی به مردم در اختیار او قرار داده است. این دو محور تخصصی به او این امکان را داده است تا در گفت‌وگوهای سیاست‌گذاری کلان‌تر شرکت کند، در هیئت‌هایی که بر فعالیت نوجوانان تمرکز دارند خدمت کند و بر صحبت‌های عمومی دربارهٔ معاشرت شبکه‌ای تأثیر بگذارد. نویسنده پس از درک اشتیاق و ناامیدی نوجوانان و گفت‌وگو با مخاطبان گسترده‌تر، متوجه شده است که نظر نوجوانان به ندرت گفتمان عمومی حاکم بر زندگی شبکه‌ای آن‌ها را شکل می‌دهد. افراد زیادی دربارهٔ دغدغه‌های نوجوانان با رسانه‌های اجتماعی صحبت می‌کنند، اما تعداد کمی از آن‌ها تمایل دارند برای گوش دادن به نوجوانان وقت بگذارند، صدایشان را بشنوند یا به آنچه آن‌ها دربارهٔ زندگی‌شان می‌گویند، چه آنلاین و چه آفلاین، توجه کنند. نویسنده این کتاب را به منظور پر کردن این شکاف نوشته است. در طول کتاب، او از نظرات نوجوانانی استفاده می‌کند که با آن‌ها مصاحبه کرده و یا به صورت غیررسمی‌تر مشاهده یا ملاقات کرده است. او گاهی نیز از رسانه‌ها داستانی را نقل می‌کند تا دیدگاه‌های بزرگسالان را معرفی کرده و زمینهٔ بحث یا مثال‌های بیشتری فراهم کند.

چرا باید کتاب شبکه گردی نوجوانان را بخوانیم؟

این کتاب به ما کمک می‌کند تا دغدغه‌ها، فعالیت‌ها و دیدگاه‌های نوجوانان در دنیای آنلاین را از زبان خودشان و بر اساس تحقیقات نویسنده درک کنیم و پیش‌فرض‌هایمان را درباره آن‌ها کنار بگذاریم.

خواندن کتاب شبکه گردی نوجوانان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب برای والدین برای درک بهتر دنیای آنلاین فرزندان نوجوانشان، دغدغه‌ها، انگیزه‌ها و رفتارهای آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی و چالش‌ها و فرصت‌های این فضا، برای معلمان و مربیان برای فهم چگونگی تعامل نوجوانان با فناوری در خارج از محیط آموزشی و یافتن راه‌های مؤثرتر برای ارتباط و آموزش آن‌ها در عصر دیجیتال و برای سیاست‌گذاران برای کسب دیدگاه‌های مبتنی بر تحقیق در مورد زندگی آنلاین نوجوانان و اتخاذ تصمیمات آگاهانه‌تر در زمینه سیاست‌های مربوط به جوانان و فناوری ضروری است.

بخشی از کتاب شبکه گردی نوجوانان

«هر نوجوانی که من در مدرسهٔ ککه با او حرف زدم از عنوان‌های مشابهی استفاده کرد تا فضاهای مشترک متفاوتی را که نوجوانان در آنجا جمع می‌شوند توصیف کند. دیسنی‌لند جایی بود در حیاط که نوجوانان در آنجا جمع می‌شدند، در حالی که «شش پرچم» بخشی را که سیاه‌پوستان اشغال می‌کردند، توصیف می‌کرد. وقتی سعی کردم بفهمم این اصطلاحات از کجا آمده‌اند یکی از هم کلاسی‌های ککه، یک لاتینی پانزده‌ساله به نام لولو، توضیح داد، «فکر کنم آن‌ها نسل‌هاست که اینجا هستند (می‌خندد). مطمئنم اگر شما یک سال نهمی باشید تا وقتی کسی به شما نگوید شاید ندانید، اما من می‌دانم، چون برادرم به من گفت» برچسب‌های شناسایی مشابهی در مدارس اطراف مبادله می‌شدند و اگر در فضای عمومی خارج از مدرسه مورد پذیرش قرار می‌گرفتند، از آن‌ها استفاده می‌شد. هیچ کس نمی‌دانست که چه کسی این اسم‌ها را به وجود آورده است، اما همه می‌دانستند که آن‌ها اصطلاحات درستی هستند. هر نسلی همان‌طور که باید منطق نژادی محله‌شان را یاد می‌گرفتند، سازمان‌های نژادی مدرسه را یاد گرفته بودند. آن‌ها درک می‌کردند که مسخره کردن این قواعد نانوشته از طریق رد شدن از خطوط ممنوعه می‌توانست پیامدهای اجتماعی و فیزیکی جدی داشته باشد.»