کتاب مثل همیشه

کتاب مثل همیشه با عنوان اصلی Same as Ever: A Guide to What Never Changes نوشتهٔ مورگان هازل و ترجمهٔ هانیه علیایی است. انتشارات میلکان این کتاب را منتشر کرده است. این اثر راهنمایی برا آنچه هرگز تغییر نمی‌کند، است. منظور نویسنده از آنچه هرگز تغییر نمی‌کند، تغییر و بی‌ثباتی مداوم است. این اثر یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های نیویورک‌تایمز و ساندی‌تایمز بوده است. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مثل همیشه

مورگان هازل در کتاب مثل همیشه توصیه کرده است که حتی در اوج موفقیت، باید محتاط و هوشیار باشیم و به یاد داشته باشیم که شرایط زندگی به سرعت تغییر می‌کنند و ممکن است اقبال از ما روی برگرداند. آینده‌نگری ما باید با خوش‌بینی همراه باشد، اما درعین‌حال باید برای بدترین سناریوها نیز آماده باشیم. نویسنده در این کتاب به یکی از جنبه‌های کلیدی زندگی، یعنی احساس رضایت و خوشبختی می‌پردازد. هاوزل معتقد است که با کاهش سطح توقعات و انتظارات خود، می‌توانیم به راحتی طعم خوشبختی را در زندگی شخصی و مالی خود بچشیم. نویسنده بر این نظر است که در این دنیا تنها یک چیز همیشگی است و آن تغییر و ناپایداری دائمی است. کتاب «مثل همیشه» نوشتهٔ مورگان هاوزل به ما کمک می‌کند تا اصول و قوانین ثابت این جهان را بیاموزیم و با آگاهی از آنها، تصمیماتی در زندگی شخصی و مالی خود بگیریم که کمترین آسیب و زیان را به دنبال داشته باشد. کتاب حاضر یکی از آثار پرفروش در زمینهٔ موفقیت شخصی و شغلی است و می‌تواند راهنمای ارزشمندی برای خوانندگان باشد.

خواندن کتاب مثل همیشه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران آثار موفقیت و خودیاری پیشنهاد می‌کنیم. همچنین اگر می‌خواهید راه‌های کم‌زیان تصمیم‌گیری در زندگی شخصی و مالی را بیاموزید، این کتاب برای شماست.

بخشی از کتاب مثل همیشه

«کار اولیهٔ هیل براساس این ایده بود که حداکثر عملکرد دویدن تابعی از عضلات ورزش‌کار است، مخصوصاً قلب. اگر قلب من بتواند بیشتر از قلب شما خون به ماهیچه‌های دونده‌ام پمپ کند، می‌توانم سریع‌تر از شما بدوم. این چیزی بود که می‌توانست با دقت اندازه‌گیری کند. هیل جایزهٔ نوبل پزشکی را در سال ۱۹۲۲ برای برخی از کارهایش در بررسی مکانیک بدن دریافت کرد.

این ایده که شما می‌توانید حد سرعت یک نفر را اندازه‌گیری کنید، منطقی بود و در آزمایشگاه و در مسیر آزمایش کم‌وبیش پذیرفتنی است؛ اما در مسیر مسابقه و در دنیای واقعی، داستان متفاوت است. محاسبات هیل تقریباً توانایی پیش‌بینی برندگان مسابقه را نداشت.

اگر بهترین ورزش‌کاران رقابتی صرفاً از قوی‌ترین قلب و بیشترین ظرفیت برای انتقال اکسیژن برخوردار بودند، یافتن و دانستن اینکه چه کسی بهترین ورزش‌کار خواهد بود، کار ساده‌ای می‌بود؛ اما این‌طور نیست. ورزش‌کاران به احتمال زیاد قلب قوی‌تری نسبت به افراد کم‌تحرک دارند؛ اما ارتباط ظرفیت قلبی‌عروقی و عملکرد ورزشی همیشه مطابق انتظار نیست. به همین دلیل است که مسابقات رقابتی مانند ماراتن و دوومیدانی هیجان‌انگیزند. گاهی اوقات ورزش‌کاران بزرگ جا می‌مانند. گاهی اسب‌های سیاه و ضعیف در عین تعجب برنده می‌شوند.

هیل از وقتی به این ایده که عملکرد دویدن باید صرفاً به توانایی عضلانی گره خورده باشد معتقد شد، دچار مشکل شد. وی در پاسخ به این سؤال که چرا محاسبات اولیهٔ او دربارهٔ توانایی‌های ورزشی برای پیش‌بینی برندگان مسابقه کاربرد چندانی ندارد، این‌طور پاسخ داد: «راستش را بخواهید، ما این کار را نه به دلیل مفیدبودنش بلکه به‌دلیل سرگرم‌کننده‌بودنش انجام می‌دهیم.»

البته او در نهایت متوجه شد چه اتفاقی درحال رخ‌دادن است و این موضوع طرز فکر دانشمندان دربارهٔ عملکرد ورزشی را برای همیشه تغییر داد. عملکرد ورزشی فقط چیزی نیست که ازنظر بدنی می‌توانید انجامش دهید؛ بلکه چیزی است که در چهارچوب آنچه مغزتان مایل است برای هزینه و فایده در لحظه‌ای معین تحمل کند، قادر به انجامش هستید.

اولین وظیفهٔ مغزتان این است که مطمئن شود نمی‌میرید؛ بنابراین مانند کنترلگر سرعت خودرو، به شما اجازه نمی‌دهد حداکثر عملکرد واقعی را اِعمال کنید؛ چون شما را تا حد آسیب‌پذیری خسته می‌کند؛ مگر اینکه مخاطره تا حد کافی زیاد باشد. اگر ریسک تقلا ارزش پاداش را نداشته باشد، شما را در محدودیت فیزیکی پایین‌تر از کار می‌اندازد.»