کتاب دیالوگ با هایدگر

کتاب دیالوگ با هایدگر نوشتهٔ ژان بوفره و ترجمهٔ شروین اولیایی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. این اثر نخستین جلد از مجموعهٔ «دیالوگ با هایدگر» است و فلسفهٔ یونانی نام دارد.

درباره کتاب دیالوگ با هایدگر

کتاب دیالوگ با هایدگر جلد اول از مجموعه‌ای به نام «دیالوگ با هایدگر» است. نام جلد اول این مجموعه «فلسفهٔ یونانی» است. استفاده از واژهٔ دیالوگ در عنوان این مجموعه دلالت‌های معنایی چندگانه‌ای دارد که در جریان کتاب و در مواجهه با واژه‌های یونانیِ «دیا» و «لوگوس» تبیین می‌گردد. کتاب حاضر از شش مقاله تشکیل شده، به همراه نامه‌ای که آغازگر کتاب است و خطاب به هایدگر ــ در پاسخ به متنی از او ــ به رشتهٔ تحریر درآمده است. همان‌طور که از عنوان پیداست، کتاب دربارهٔ فلسفهٔ یونانی است. ژان بوفره واژه‌های یونانی را با الفبای یونانی و اکثر اوقات بدون ترجمه در متن می‌آورد، اصطلاحات لاتینی و آلمانی نیز اغلب در متن اصلی ترجمه نشده‌اند. از آن‌جا که الفبای یونانی برای فارسی‌زبانان چندان آشنا نیست، مترجم ترجیح داده است بسیاری از واژه‌ها را به فارسی بنویسد و اصل واژه‌ها را در پرانتز بیاورد تا برای خوانندهٔ ناآشنا با الفبای یونانی قابل خواندن شوند. برای واژه‌های فارسی‌نویسی‌شده‌ای که بارها در متن آمده، واژه‌نامه‌ای به همراه توضیحات در انتهای کتاب آورده‌ شده است.

خواندن کتاب دیالوگ با هایدگر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران فلسفهٔ مدرن و علاقه‌مندان به آرای مارتین هایدگر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دیالوگ با هایدگر

«آنچه متحرک است، نه در آن‌جایی که هست، حرکت می کند و نه در آن‌جایی که نیست.

با زنون، اندیشه به زیر قله‌ای فرومی‌افتد که هراکلیتوس و پارمنیدس آن را مستقر کرده بودند. ارسطو می‌گوید که زنون «ابداعگر دیالکتیک» است. این سخن هیچ تعریفی در خود ندارد، چرا که در نظر ارسطو، دیالکتیک مانند سفسطه صرفاً ظاهری فلسفی دارد. موضوعِ دیالکتیک، در واقع، نه دربارهٔ هستنده از آن‌جا که هست، در حقیقت اولیه و بی‌واسطهٔ خویش، بلکه دربارهٔ آن چیزی است که تنها از راهِ نتیجه، به پیش‌فرض‌هایی که فرض می‌شود هستنده را تعین بخشیده‌اند، مرتبط می‌شود. فیلسوفِ حقیقی کسی است که نگاه می‌کند و امکان دیدن می‌دهد. زنون دغدغهٔ نگاه ندارد و هیچ‌چیز برای دیدن نمی‌دهد. او تنها متوجه هر آنچه پیش آید است. به همین دلیل است که به شکلی بی‌پایان به فراخور برهان‌ها پیش می‌رود، و ما بی‌آن‌که روشن شده باشیم، به دام می‌افتیم. زنون ابداعگر دیالکتیک است و نخستینِ استدلالگران. برهان‌های آن‌ها حقیقتی را که از این پیش‌تر در روشنایی روز قرار داشت، به قول براک، «خسته می‌کنند.» استدلالگران در این روز که به وساطت دیگری منکشف شده، با چشمانی بسته پیشروی می‌کنند و هر کدامشان، در کوری مجادله، دیگری را انکار می‌کند. کانت می‌گفت: «آن‌ها خوب جنگیدند؛ سایه‌هایی که خرد می‌کنند، در یک چشم به هم زدن، مانند قهرمانان والهالا،۲۰۰ دوباره گرد می‌آیند تا بتوانند یک بار دیگر غرق در لذت نبردی شوند با کمترین خونریزی.» به همین گونه است هر مشاجره‌ای که در این امر سرآمد باشد که روند ناگزیر استدلالِ مخالف را جایگزین موقعیت اندیشه‌برانگیزِ حیرتِ آغازین کند، تا هرکس را به واسطهٔ خطای خودش به پذیرش موضع رقیب وادار کند.»