کتاب تاریخچه احساسات

کتاب تاریخچه احساسات نوشتهٔ ریچارد فرث و گادبی هیر و ترجمهٔ پوریا صحرانورد است. انتشارات پندار تابان این کتاب را منتشر کرده است. نویسندگان در این اثر از نقش احساسات در تاریخ بشر سخن گفته‌اند.

درباره کتاب تاریخچه احساسات

انسان از چندین هزار سال پیش پرسشی اساسی داشته است: ما در این دنیا چه وظیفه‌ای داریم؟ اندیشمندان در طول تاریخ نظرات و فرضیات متفاوتی ارائه داده‌اند، اما همگی به شیوه‌های مختلف به یک چیز منتهی می‌شوند: پرورش انسانیت، وارستگی و فضیلت‌مندی در خود واقعی‌مان تا در نهایت به جلا و سرحدِ کمال خود برسیم. برای رسیدن به این سطح از انسانیت موانعی وجود دارد. یکی از این موانع می‌تواند احساسات مهارگسیخته باشد. از افلاطون و سقراط و ارسطو گرفته تا آموزه‌های ادیان ابراهیمی و حتی بودا و چانگ‌تزو و کونفوسیوس، همگی بر این تأکید می‌ورزیدند که اگر امیال و احساسات به افراط یا تفریط یا انحراف بروند و در تعادل نباشند، انسان از مسیر رشدش منحرف شده و به انحطاط می‌رود. از اینجاست که مقولهٔ احساسات برای بشر اهمیت پیدا کرد و پیرامون آن تحقیق و تفحص و تأمل فراوان نمود تا بلکه بداند این احساس چیست؟ آیا از طبیعت آدمی می‌آید یا تربیت؟ آیا ارثی است یا اکتسابی؟ آیا احساسات عمومی و جهان‌شمول هستند یا از فرهنگی به فرهنگی دیگر فرق می‌کنند؟ آیا یک احساس در من و شما یکسان درک می‌شود؟ در ما و اجدادمان چطور؟ چگونه احساسات باعث تغییر مسیر تاریخ شده‌اند؟ کتاب تاریخچه احساسات برای پاسخ به این سؤالات نگاشته شده است.

خواندن کتاب تاریخچه احساسات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب اهمیت احساسات در تاریخ بشر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاریخچه احساسات

«همان‌طور که در بالا اشاره کردم، این واقعیت که هیستری یک بیماری مغزی است، به اعتقاد شارکو به این معنا نبود که از یک بیماری جسمی نشأت نمی‌گیرد. شارکو به هیچ‌چیزی مثل یک روح اعتقاد نداشت. او اهل علم بود. نه‌خیر، هیستری یک علت جسمانی داشت و در این مورد، علت آن تاق نِقووز یا نقص در سیستم عصبی بود که می‌توانست ناشی از یک عدم تعادل شیمیایی باشد - حتی هنوز هم در مورد «عدم تعادل» صحبت می‌کنیم. می‌توانست یک تومور داخل جمجمه‌ای باشد یا می‌توانست نوعی خراشیدگی ستون فقرات باشد. آخرین مورد از این عوامل تحریک‌کننده را شارکو «ضایعات پویای عملکردی» نامید، که اگر بخواهیم صادقانه بگوییم، به‌معنای «ضایعاتی است که به‌دنبال آن‌ها می‌گردیم، اما نمی‌توانیم پیدایشان کنیم». این زخم‌ها به ارث می‌رسیدند، در حالت خفته قرار می‌گرفتند و آمادهٔ ایجاد نوعی نقص یا کمبود بودند؛ خواه اعتیاد به الکل باشد یا رفتار مجرمانه یا جنون یا هیستری. حتی ممکن بود در یک نسل بروز پیدا نکند. به همین دلیل او به پدربزرگ و مادربزرگ مردم علاقهٔ زیادی داشت.

به‌طور خلاصه، شارکو معتقد بود که مردان ممکن است دچار هیستری شوند، اما نه مانند هیستری زنان. هیستری در مردان شدید، جسمانی و ناشی از انواع کارهای مردانه‌ای بود که مردها انجام می‌دادند، مانند کار در صنایع سنگین، ماهی‌گیری، و بیرون‌رفتن در طوفان همراه با رعد و برق. هیستری زنان صرفاً ناشی از زن‌بودنِ زنان بود. این دیدگاه زن‌ستیزانه چندان تعجب‌آور نیست، اگر این مسئله را در نظر بگیرید که به استثنای پرستاران، حرفهٔ پزشکی در آن زمان تقریباً کاملاً مردانه بود و این‌ها صرفاً یک مرد نبودند: آن‌ها مردانِ مردانه بودند و به‌دنبال ابراز اراده‌ای بودند که مردان را مردانه می‌کرد. برخی افراد معتقد بودند که هیستری در مردان به این معنا است که آن‌ها حالات زنانه دارند، اما شارکو هیچ‌کدام از این اعتقادها را نداشت. نه‌خیر، این‌ها مردانی بودند - مخصوصاً مردانی که به اندازهٔ کافی بدشانسی داشتند و دارای ضایعات نامرئی روی سیستم عصبی خود بودند - که کار مردانه می‌کردند و این عامل را باید مقصر دانست.

فروید، شاگرد شارکو، نظرات خاص خود را در مورد احساساتی داشت که ممکن بود باعث موج‌گرفتگی شوند. فروید تمام انواع احساسات - امیال، انگیزش‌ها، خلق‌ها، حتی تجربیات غیرعادی مانند دژاوو - را تحت عنوان عواطف دسته‌بندی کرد. او معتقد بود که عواطف، تظاهرات جسمانی بودند، چیزی که در بدن و مغز اتفاق می‌افتاد و زمانی اتفاق می‌افتند که با یک شیء روبه‌رو می‌شویم. شیء، در این مورد، فقط یک وسیله نیست، اگرچه می‌تواند باشد. اما می‌تواند تجربه‌ای مانند بردن یک جام یا رویدادی مانند پیاده‌روی یا رفتن به جنگ نیز باشد. عاطفه‌ای که ما نسبت به یک شیء احساس می‌کنیم اغلب تغییر می‌کند یا خود را به شیء دیگری پیوند می‌دهد؛ برای مثال، تا زمانی که خسته نشده‌اید، از یک پیاده‌روی طولانی لذت می‌برید، پس از آن از تماشای غروب آفتاب در حین استراحت لذت می‌برید. لذتِ پیوندِ بین خستگی-آرامش را به خاطر می‌آورید، و این باعث می‌شود تا دوباره آن را انجام دهید.»