کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم

کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم نوشتهٔ آلن دوباتن و ترجمهٔ مهشید گودرزی است. انتشارات کتابسرای نیک این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم

کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم (A Simpler Life) برابر است با راهنمایی برای داشتن یک زندگی آرام‌تر، آسان‌تر و منظم‌تر. در مقدمه آمده است که در این کتاب به ما ایده‌هایی قدرتمند داده شده است تا با کمک آن‌ها زندگیمان را ساده‌تر کنیم. آلن دوباتن دربارهٔ سادگی در دنیای بیرونی حرف زده است؛ اینکه چگونه محیط زندگی ساده‌تری برای خودمان بسازیم و کارهای روزمره و الگوهای کاری و روابط دوستانه‌مان را ساده‌تر کنیم. با مطالعهٔ این اثر یاد می‌گیریم که چگونه می‌شود به سادگی درونی نیز دست یافت؛ اینکه چگونه می‌توانیم احساساتمان را مانند لباس‌ها و محیط زندگیمان صاف‌وساده کنیم. نویسنده گفته است که اشتیاق و علاقه برای داشتن زندگی ساده ممکن است گاهی دردسرساز و عجیب‌وغریب تلقی شود، اما در واقع این شورواشتیاقی کاملاً طبیعی و متداول است که باید آن را پاس بداریم و به آن افتخار کنیم. در این کتاب دستورالعمل‌های ساده‌ای برای داشتن یک زندگی ساده ارائه شده است؛ یک زندگی ساده که آرزوی آن را دارید و لایقش هستید.

خواندن کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب یک زندگی ساده پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلن دوباتن

آلن دوباتن نویسنده، فیلسوف و مجری تلویزیونی است که دغدغه‌اش نوشتن دربارهٔ زندگی روزمره به‌شیوه‌ای فلسفی است. او در تمام نوشته‌هایش می‌کوشد فلسفه را وارد زندگی عادی انسان کند. آلن دوباتن در سال ۱۹۶۹ در شهر زوریخ سوئیس به دنیا آمده است. او مشغول مدیریت در مؤسسهٔ خود به نام «مدرسه‌ٔ زندگی» بوده است. این نویسنده به‌عنوان نویسنده‌ٔ فلسفه‌ٔ روزانه شناخته می‌شود. او درباره‌ٔ موضوعاتی می‌نویسد که هرروزه همه‌ٔ انسان‌ها با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ موضوعاتی مانند عشق، سفر، هنر، معماری و ادبیات. کتاب‌های آلن دوباتن به بیش از ۳۰ زبان دنیا از جمله پارسی ترجمه‌ شده‌اند. دوباتن دورهٔ دکتری فلسفه را در دانشگاه هاروارد آغاز کرد، ولی برای نوشتن کتاب‌های فلسفی به زبان ساده، آن را نیمه‌کاره رها کرد. کتاب‌های «تسلی‌بخشی‌های فلسفه» و «هنر سیر و سفر» از کتاب‌های این نویسنده هستند. اولین کتاب آلن دوباتن به نام «جستارهایی در باب عشق» در سال ۱۹۹۳ زمانی که او ۲۴ سال داشت، منتشر شد. کتابی که بسیار زود در فهرست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و بیش از ۲ میلیون نسخه از آن به فروش رفت.

موضوعاتی که در «مدرسهٔ زندگی» تدریس می‌شوند متنوعند، اما همه‌ٔ این آموزش‌ها در راستای افزایش خودشناسی هستند؛ زیرا گردانندگان این مدرسه معتقدند تنها با خودشناسی است که می‌توانیم زندگی برتر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشیم. مجموعه‌ٔ آموزش‌های این مدرسه در ۶ دسته‌ٔ کلی تقسیم‌بندی می‌شود؛ خودشناسی، ارتباطات (Relationships)، کار، آرامش، رفتار‌های اجتماعی و فرهنگ و فراغت. نویسندگان و فیلسوفان باتجربه‌ای در این مؤسسه کار می‌کنند. باتوجه‌به تفاوتِ روش‌های یادگیری، مدرسه‌ٔ زندگی آلن دوباتن، آموزه‌ها یا محصولاتش را به روش‌های مختلفی مانند کتاب، کارگاه، ویدئو، جلسه‌ روانکاوی و... ارائه می‌کند. آلن دوباتن کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است. از میان این آثار کتاب‌های «جستارهایی در باب عشق»، «معماری خوشبختی»، «شغل موردعلاقه»، «خودشناسی»، «تسلی‌بخشی‌های فلسفه»، «هنر سیر و سفر»، «اضطراب منزلت»، «دین برای خداناباوران»، «سیر عشق»، «آرامش»، «هنر همچون درمان» و تعدادی از کتاب‌های مدرسهٔ زندگی به فارسی ترجمه‌ شده‌اند و همه‌ٔ آن‌ها در فهرست پرفروش‌ترین کتاب‌های بازار قرار گرفته‌اند.

بخشی از کتاب چگونه ساده تر زندگی کنیم

«مستقیماً و به‌گونه‌ای آشکار سعی در گول زدن دیگران نداریم، برای خودمان گواهی صادر نمی‌کنیم و یا در رزومهٔ کاریمان دست نمی‌بریم؛ فقط تنها کاری که اکثر مواقع می‌کنیم این است که به پاسخ‌های واقعی درونمان توجه نمی‌کنیم. مهم نیست در چه موردی نظر می‌دهیم؛ دربارهٔ کتاب‌ها، مقاصد جذاب برای سفر در تعطیلات، آشنا و فامیل‌ها، فعالیت‌های مناسب در اوقات فراغت و یا مباحث سیاسی، در هرکدام از این زمینه‌ها به نظرات تثبیت‌شده و متداول دیگران رجوع می‌کنیم و آن‌ها را طوطی‌وار تکرار می‌کنیم.

«متظاهرانه» عضو گروه سرود می‌شویم، با دیگران هم‌صدا می‌شویم و هیچ اختیاری از خودمان نداریم؛ لباس ورزشی تنگ و چسبانی می‌پوشیم چون جدیداً مد شده است، ولی تمام مدت از درون احساس خارش می‌کنیم؛ برای دوستانمان مرغ و فسنجان بار می‌گذاریم درحالی‌که خودمان دلمان تخم‌مرغ آب‌پز می‌خواهد؛ از ویدیویی هنری سر درنمی‌آوریم، ولی می‌گوییم چقدر تأمل‌برانگیز بود؛ تظاهر می‌کنیم با ایده‌های سیاسی مترقی که در واقع بسیار متعصبانه و خودخواهانه هستند موافقیم؛ وقتی داریم گزارش پایان‌نامه و یا حتی نوشتهٔ خلاقانه‌ای می‌نویسیم، مدل حرف زدنمان قلمبه‌سلمبه می‌شود، حالتی که مثلاً در پیام‌های شخصی با دوستمان این‌گونه حرف نمی‌زنیم.

ذکر این نکته حائز اهمیت است که ما فقط در مسیر یک‌طرفهٔ مشخصی تظاهر می‌کنیم، در مسیری به‌سوی پیچیدگی و دور از سادگی. فرهنگ ما تقریباً همواره ما را واداشته تا از غرایز خودمانی‌تر و صاف‌وساده‌ترمان دوری گزینیم و خودمان را مجبور کنیم تا رفتارهایی پیچیده‌تر و دشوارتر داشته باشیم؛ (به اشعار وزن داده‌ایم، غذاها را لذیذ و حاضری کرده‌ایم، سیاست را با نظر مردم درهم آمیخته‌ایم و اوضاع کتاب‌ها را هم که خودتان می‌بینید.)

به‌جای اینکه خودمان را به‌دلیل ترسو بودنمان شماتت کنیم، بهتر است از خودمان بپرسیم که چرا از چیزهای مورد علاقه‌مان دست می‌کشیم. اکثر اوقات علت آن ترس است: دروغ می‌گوییم چون می‌ترسیم بگوییم چه چیزی را دوست داریم و مورد قضاوت مردم قرار بگیریم. این ترس ریشه در کودکی دارد: نمونهٔ تربیت والدینی تظاهرکننده است. مراقبان و معلمان کودکی‌مان این حس را به ما دادند که افکار و احساساتمان راهنمای کافی و قابل‌اعتمادی برای زندگی‌مان نیستند: ما هیچ‌چیزی نمی‌دانستیم، در جایگاهی نبودیم که بتوانیم تصمیم بگیریم، دهانمان هنوز بوی شیر می‌داد. ممکن است این پیام را با خشونت و یا با ملایمت به ما فهمانده باشند، اما به‌هرحال محتوای آن یکسان بوده است: باید منتظر پاسخ «مناسب» دیگران بمانیم. به ما آموخته‌اند که اگر فوراً پاسخ بدهیم، کارمان بسیار بی‌شرمانه است.»