کتاب فریاد جرس

کتاب فریاد جرس نوشتهٔ سیدمحمد خامنه‌ ای است. انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی دو وصیت‌نامه و یک نامه از امام علی (ع).

درباره کتاب فریاد جرس

کتاب فریاد جرس دربردارندهٔ دو وصیت‌نامه و یک نامه از امام علی (ع) است. به عقیدهٔ سیدمحمد خامنه ای وصیت را یکی از این جلوه‌های توجه اسلام به اهمیت نظارت و برنامه‌ریزی هر فرد در امور فردی و اجتماعی خود برای زندگی پس‌از مرگ و تنظیم کار تربیت فرزندان و تمشیت امور بازماندگان می‌داند. او بر این نظر است که فلسفهٔ وصیت، انتقال تجربیات و مهم‌ترین دستاوردهای یک مرد باتجربهٔ آزموده، به فرزندی تازه‌به‌دوران‌رسیده است؛ همچنان که سربازی پیر، سلاح و جوشن به سرباز جوان بعدی بسپارد و دشمن و دوست را به او بشناساند. در این اثر می‌توانید متن وصیت‌نامه امام علی (ع) به امام حسن (ع)، وصیت‌نامهٔ امام علی (ع) پس از ضربت‌خوردن و نامهٔ اما علی (ع) به مالک اشتر را مطالعه کنید.

علی بن ابی طالب (ع) در ۱۳ رجب ۳۰ عام‌الفیل برابر با ۲۳ قبل از هجرت به دنیا آمد و در ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری به قتل رسید. او امام اول تمامی شاخه‌های مذهب شیعه، خلیفهٔ چهارم از خلفای راشدین اهل سنت، پسرعمو و داماد حضرت محمد (ص)، فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد، همسر فاطمهٔ زهرا (س)، و پدر امام حسن (ع)، امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) بوده است. کمتر از پنج سال به‌عنوان خلیفه بر خلافت اسلامی (جز شام) حکومت کرد. در میان طیف وسیعی از مسلمانان از جایگاه برجسته‌ای برخوردار بوده است. در کودکی به‌دلیل بدهکارشدن پدرش، حضرت محمد سرپرستی او را بر عهده گرفت. پس از دعوت حضرت محمد، در حدود ۹ تا ۱۱ سالگی از اولین ایمان‌آورندگان به دین اسلام شد. پذیرش دعوت او را در «یوم الدار» علناً اعلام کرد و حضرت محمد او را «برادر و وصی و جانشین خود» نامید. گفته می‌شود در شب «لیلة المبیت» به هجرت حضرت محمد کمک کرد و حضرت محمد پس از مهاجرت به مدینه و ایجاد پیمان برادری بین مسلمانان، او را به‌عنوان برادر خویش انتخاب کرد. او در مدینه در اغلب جنگ‌ها پرچم‌دار سپاه اسلام و به دلاوری مشهور بود. از نوشته‌های این شخصیت تاریخی و جهانی که به‌صورت کتاب منتشر شده است می‌توان به «نهج البلاغه»، «وصیت‌نامهٔ امیر مؤمنان»، «گزیده‌ای از نیایش‌های حضرت علی (ع)»، «کلمات قصار علی (ع)» و «دستور حکومت» اشاره کرد.

خواندن کتاب فریاد جرس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعهٔ وصیت‌نامهٔ ائمه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فریاد جرس

«به پرهیزکاران و راستان بپیوند و چنانشان بپرور که تو را نستایند و به کار نادرستی که نکرده‌ای، شادمانت نسازند؛ زیرا بسیاریِ ستایش، غرورانگیز و کبرآفرین است.

مبادا که نیکوکار و بدکار در نزدت یکسان باشد؛ زیراکه این یکسانی، نکوکاران را از نکوکاری بیزار می‌سازد و بدکاران را خوی بدکاری می‌دهد. هریک را بدان‌چه برگزیده‌اند، پاداش ده.

بدان که هیچ‌چیز خوش‌بینی حاکم را بیش از نیکوکاری به مردم و سبک‌سازی بار زندگی‌شان و بازگذاشتنشان در جایی که بستانکارشان نیست، نمی‌افزاید. پس باید کاری کنی که بدان کار به رعیتت خوش‌بین گردی؛ زیراکه خوش‌بینی رنج و دشواری را از تو برمی‌دارد.

و به حسن ظن تو سزاوارتر، آن کسی است که آزمونی نیکو داده و به بدبینی شایسته‌تر آن‌کس است که در آزمایش ناشایسته بوده.

شیوه و روش شایسته‌ای را که سران این مردم به آن رفتار کرده‌اند و با آن، میانشان پیوندی روییده است و بهزیستی مردمان در آن است مشکن و روشی تازه که به شیوه‌های گذشته‌شان زیانی وارد سازد، مگذار تا پاداش آن از آنِ گذارنده‌اش باشد و گناه آن از تو که آن را شکسته‌ای.

با دانشمندان و فرزانگان برای بهبود کشور و به پاخاستنِ کاری که پایوری مردمان در آن است، گفت‌وگو بسیار کن و سخن بسیار بگو.

بدان که رعیت چندین گروه‌اند که هیچ‌یک بی دیگری سامان نمی‌گیرند و از یکدگر بی‌نیاز نیستند: سپاهیان، دیوانیان، کارمندان بخش‌های عمومی و خصوصی، دادرسان دادگر و مجریان دادور و سازشگر، هم‌پیمانانی (اقلیت‌هایی) که جزیه و خراج می‌گزارند و با ملت تو دوستی دارند، بازرگانان و پیشه‌وران و پایین‌تر از همه، نیازمندان و بینوایان...‌. و بهرهٔ هریک از اینان را خداوند برگزارده و واجب هریک را و به اندازه‌اش، در قرآن و سنت پیامبرش (ص) در فرمانی که [اکنون] نزد ماست، نهاده است:

سپاهیان، چون خدا خواهد، دژهای ملت‌اند و زیور فرماندهان و فرّ و شکوه دین و ابزار ایمنی... و ملت را جز با سپاه، کار به سامان نرسد.

و سپاه برپا نماند، مگر از مالیاتی که خداوند گذارده تا با آن به پیکار دشمنشان نیرو یابند و در بهسازی‌ها، کارشان را بر آن بنیاد نهند و آن را در نیازمندی‌شان پشتوانه‌ای سازند...‌. این دو گروه را بی گروه سوم دادرسان و کارمندان و دیوانیان، استواری صورت نبندد که ایشان پایهٔ پیمان‌ها و قراردادهایند و گردآورندهٔ بهره‌ها و اموال و همهٔ کارها به آنان تکیه شود و برای هیچ‌یک از آنان استواری نیست جز با سوداگران و پیشه‌وران که سودها می‌آفرینند و بازارها به پا می‌کنند و کار دیگران را به گونه‌ای سامان می‌بخشند که از دیگران نیاید.»