کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او

کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او نوشتهٔ جف ملپاس و نیکولاس دیوی و ترجمهٔ وحید غلامی پور فرد است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است؛ جلد ۴۱ از مجموعهٔ «دانشنامهٔ فلسفهٔ استنفورد».

درباره کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او

کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او (Hans-Georg Gadamer Gadamer’s Aesthetics; The Stanford Encyclopedia of Philosophy) جلد ۴۱ از مجموعهٔ «دانشنامهٔ فلسفهٔ استنفورد» است. «هانس گئورگ گادامر» در سال ۱۹۰۰ به دنیا آمد و در سال ۲۰۰۲ میلادی درگذشت. او فیلسوف و نویسندهٔ برجستهٔ آلمانی بود که در فرایبورگ با مارتین هایدگر آشنا شد. در آن زمان هایدگر دانشجو بود و هنوز به سِمت استادی دانشگاه در نیامده بود. گادامر علم هرمنوتیک را فلسفی کرد، آن را به کمال رساند و از نظریهٔ ادبی جدا کرد. از آثار او می‌توان اشاره کرد به کتاب‌های «اهمیت امر زیبا در زمانهٔ ما»، «ادبیات و فلسفه در گفت‌وگو»، «آغاز فلسفه»، «دیالوگ و دیالکتیک»‌ و «من کیستم و تو کیستی؟». با آرای او در باب زیبایی‌شناسی آشنا شوید.

دانشگاه استنفورد انتشار این دانشنامه را در سال ۱۹۹۵ میلادی آغاز کرد. پس از مدتی متن کامل مقالات را در اینترنت در دسترس علاقه‌مندان قرار داد. کسانی که در تدوین این دانشنامهٔ بزرگ نقش دارند، از استادان و مؤلفان به‌نام در حوزهٔ فلسفه هستند. این دانشنامه به سرپرستی دکتر «ادوارد ن. زالتا» صدها مدخل دارد و یکی از بهترین راه‌ها برای آشنایی مقدماتی با مباحث فلسفی است. «مسعود علیا» در سال ۱۳۹۲ با همکاری انتشارات ققنوس، تصمیم به ترجمهٔ بعضی از مدخل‌های این دانشنامه گرفت. او به‌همراه مترجمانی نام‌آشنا آخرین ویراست مقالات دانشنامهٔ فلسفهٔ استنفورد را با حفظ سبک و زبان به پارسی برگرداند. انتشارات ققنوس این مجموعه را با کسب اجازه از گردانندگان این دانشنامه (به‌ویژه دکتر زالتا) منتشر کرده است. عناوین بعضی از این جلدها عبارت است از «مفهوم شر»، «فلسفهٔ دین»، «عقل به روایت کانت»، «زیبایی‌شناسی فمینیستی»، «ژاک لکان»، «اخلاق ارسطو»، «باروخ اسپینوزا»، «فیشته» و «پدیدارشناسی».

خواندن کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب زیبایی‌شناسی و آرای «هانس گئورگ گادامر» پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دانشنامه فلسفه استنفورد؛ گادامر و زیبایی شناسی او

«اگر اثر هنری موجودی خودآيين است كه در ـ خود ـ می‌ايستد و بر چيزی خارج از خود دلالت نمی‌كند، قابليت نظرورزانه هنر در ارجاع به مجموعه‌های ديگری ورای افق بلافصل آن چه می‌شود؟ مفهوم الهياتی ميزبان می‌تواند اين ناسازگاری را منحل كند. از سويی، برای اين‌كه اثر هنری قابليتی نظرورزانه داشته باشد، بايد جوانبی از معنا را به ذهن متبادر كند كه فراتر از جوانب بلافصل خاص خودش هستند. بدون اين امر، اثر هنری نمی‌تواند ما را به چهارچوب‌هايی از ديگربودگی پيوند دهد. اما خطر اين استدلال آن است كه زيبايی‌شناسی گادامر را به ايدئاليسمی تبديل كند كه بالاخص دال بر ايدهای است كه اثر هنری به ذهن متبادر می‌كند. [از اين نظر] هنر بار ديگر ذيل مقوله ابزار فلسفه قرار می‌گيرد. از سوی ديگر، چيزی در ساخت اثر هنری هست كه آن را در مقابل فروكاهش نظری مقاوم می‌سازد. اين‌كه اثر افزوده‌ای از معنا را به ذهن متبادر می‌كند در برابر ضبط مفهومی مقاومت می‌كند. اين نكته ما را به قلب مطلب می‌برد. آيا آن افزوده معنا كه اثر می‌تواند به طور نظرورزانه به ذهن متبادر كند جدا از اثری كه آن را فرامی‌خواند وجود دارد؟ ابعاد نظرورزانه هنر حاكی از آن‌اند كه اثر هنری در واقع ميزبانی برای آن چيزی است كه ورای آن است و، در عين حال، ابعاد متعالی معنا (افزوده معنايی آن) درون اثری كه آن را به ذهن متبادر می‌كند درون‌ماندگار می‌مانند. حضور امر متعالی خود را فقط از طريق اثری تجلی می‌بخشد كه ميزبان آن است.»