کتاب تنفس مصنوعی

کتاب تنفس مصنوعی نوشته حسین رضایی است. این کتاب بخشی از شعر امروز افغانستان است که به همت انتشارات آمو منتشر شده است.

درباره کتاب تنفس مصنوعی

این کتاب دنیایی است که شاعر می‌بیند و جهانی است که قصد ساختنش را دارد. برای درک بهتر این دو مقوله می‌توان به بستری که مجموعه در آن شکل گرفته یا در تلاش ساختن آن است، توجه کرد. هر شعر از این مجموعه را می‌توان روایتی در نظر گرفت که با زاویه دید و راویِ مشخصی اجراشده‌اند اما در اجتماع آن‌ها و در اشتراک بین آن‌ها به کلان‌روایتی می‌توان رسید که قصد این نوشتار پرداختن به آن است. جنگ و عناصر آن و هم‌چنین تأثیراتش بر قسمت بزرگی از این مجموعه سایه انداخته است. گویی روایت‌های زندگی در بستری از جنگ اتفاق می‌افتند؛ کودکان با اسباب‌بازی‌هایشان در جنگ بزرگ می‌شوند، معشوق‌ها و قرارهای عاشقانه بوی باروت می‌دهند. تشبیه‌ها، جنگی است. جنگ در فکر و زبان رسوب کرده است. 

خواندن کتاب تنفس مصنوعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شعر امروز افغانستان  پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب تنفس مصنوعی

هنوز می‌توانم

چون انسانی اولیه با چند میخ

عکست را بر دیوارهای اتاقم نقاشی کنم

قلمم را چون نیزه‌ای بتراشم

و به شکار بروم در جنگلی

که تمام علایم حیاتی‌اش را از دست داده است.

هنوز می‌توانم

در خیابان‌ها قدم بزنم

بی‌اعتنا به زنی زیبا

که با بوق ماشین‌ها رنگ به رنگ می‌شود

زنی که گره روسری‌اش

با اثر انگشت هر مردی باز می‌شود

هنوز می‌توانم ...،

اما دست‌هایم را بسته‌اند

پاهایم را

و هر روز با سوزنی، کلمهٔ «فراموشی» را

روی رگ‌هایم خال‌کوبی می‌کنند.

محبوب من!

هیچ پزشکی آن قدر عاشق نیست

که بفهمد هفت ساعت خواب در روز

برای دیدن تو کافی نیست.

برگرد

جنازه‌ای روی تخت ...

گلدان‌های پشت این پنجره

مدت‌هاست آفتاب را ندیده‌اند.