کتاب زبان دوم و تفکر

کتاب زبان دوم و تفکر نوشتهٔ علی پیرهانی و صدیقه نصیری پور است. انتشارات نسل نواندیش این کتاب در حوزهٔ روان‌شناسی را منتشر کرده است.

درباره کتاب زبان دوم و تفکر

علی پیرهانی و صدیقه نصیری پور در کتاب زبان دوم و تفکر بر آن بوده‌اند تا با جمع‌آوری تجربیات شخصی خود و بررسی پیشینهٔ پژوهشی مبتنی بر ارتباط مستقیم تفکر و زبان با هم و همچنین، توجه به سبک‌های تفکر افراد، راهبردهایی را در آموزش زبان بیان کنند که به تقویت زبان و تفکر کمک می‌کند. نویسندگان در فصل نخست به‌اختصار به زبان و مراحل رشد زبانی و نظریات مختلف دربارهٔ این مراحل پرداخته‌اند. در فصل دوم، مراکز زبانی مغز و تغییراتی را توضیح داده شده که باتوجه‌به آموزش زبان دوم در مغز ایجاد می‌شود. در فصل سوم، رابطهٔ تفکر و زبان مورد بررسی قرار گرفته است. در این فصل نویسندگان با تأکید بر تأثیر مستقیم زبان دوم بر مهارت‌های تفکری، به‌صورت مجزا به هریک از مهارت‌های تفکر پرداخته‌اند. در فصل چهارم هوش و انواع آن بررسی قرار شده و در فصل پنجم سبک‌های تفکر و انواع آن بیان شده است. در فصل ششم، تکنیک‌های تقویت تفکر در زبان‌آموزان بررسی شده و با تأکید بر آموزش مهارت‌های تفکر، مراحل یادگیری زبان دوم معرفی شده‌اند. علاوه‌برآن، تکنیک‌هایی که زبان‌آموزی را آسان‌تر می‌کنند، با تأکید بر مهارت‌های تفکر بررسی می‌شوند و درنهایت به‌صورت مستقیم، به تکنیک‌های تقویت تفکر با استفاده از آموزش زبان اشاره شده است.

خواندن کتاب زبان دوم و تفکر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی و کسانی که به با زبان‌آموزی سروکار دارند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب زبان دوم و تفکر

«افرادی که سبک تفکر قانون‌گذارانه دارند، به روش خودشان به فعالیت‌های مختلف می‌پردازند و ترجیح می‌دهند خودشان تصمیم‌گیرنده باشند که چه کاری را چگونه انجام دهند. آن‌ها ترجیح می‌دهند خودشان قانون وضع کنند و به مسائلی بپردازند که قوانین از پیش ساخته برای آن‌ها وجود ندارد. نوشتن مقالات خلاقانه، طراحی پروژه‌های نوآورانه، ایجاد سیستم‌های آموزشی و تجاری جدید بخشی از فعالیت‌هایی است که افراد با سبک تفکر قانون‌گذارانه آن را انجام می‌دهند. برخی از افراد دارای این سبک عبارت‌اند از: نویسندگان، دانشمندان، هنرمندان، مجسمه‌سازان، سرمایه‌گذاران، سیاستمداران و معماران. این افراد در واقع از انجام فعالیت‌هایی لذت می‌برند که نیازمند خلاقیت است. متأسفانه محیط مدارس پذیرای این سبک از تفکر نیست (استرنبرگ، ۱۹۹۹).

افرادی که سبک تفکر اجرایی دارند، مایل‌اند از قوانین پیروی کنند و ترجیح می‌دهند به مسائلی بپردازند که برایشان قوانین ازپیش‌ساخته وجود دارد. آن‌ها دوست دارند شکاف ساختارهای موجود را پر کنند، نه اینکه خودشان ساختار ایجاد کنند. بیشتر به انجام تکالیفی علاقه‌مندند که با آموزش‌های صریح و روشن همراه باشد. برخی از فعالیت‌هایی که این افراد ترجیح می‌دهند انجام دهند، عبارت‌اند از: حل مسائل ریاضی، به کار بردن قوانین برای حل مسائل، گفت‌وگو درمورد عقاید دیگران و اجرا کردن قوانین. برخی از افراد دارای این سبک عبارت‌اند از: وکلا، پلیس‌ها، سربازان و دستیارهای اداری. سبک اجرایی هم در مدرسه و هم در محیط‌های کسب‌وکار ارزشمند تلقی می‌شود؛ چراکه در سبک اجرایی، آنچه گفته می‌شود، افراد انجام می‌دهند. آن‌ها از سفارشات و دستورالعمل‌ها تبعیت می‌کنند و خود را به همان شیوه‌ای ارزیابی می‌کنند که سیستم، آن‌ها را ارزیابی می‌کند. با توجه به این موارد، کودکی که سبک تفکر اجرایی دارد، در مدرسه خوب عمل می‌کند، درحالی‌که کودکان دارای سبک تفکر قانون‌گذارانه در مدرسه عملکرد سرکشانه و عصیانگرانه‌ای دارند (استرنبرگ، ۱۹۹۹).

افرادی که سبک تفکر قضایی دارند، مایل به ارزیابی قوانین مختلف هستند و ترجیح می‌دهند مشکلات را با توجه به عقاید و شواهد موجود بررسی و ارزیابی کنند. افراد دارای این سبک، بیشتر توجه خود را به ارزیابی بازده فعالیت‌های دیگران متمرکز می‌کنند و به فعالیت‌هایی مانند نقد نوشته‌ها، بیان دیدگاه‌ها، قضاوت درمورد افراد و فعالیت‌هایشان، و ارزیابی برنامه‌ها می‌پردازند. برخی از افراد دارای سبک تفکر قضایی عبارت‌اند از: قضات، منتقدان، ارزیابگران برنامه، مشاوران، نمایندگان مجلس و تحلیلگران سیستم‌ها. کمیاب‌ترین سبک تفکر در مدارس، سبک قضایی است. اگرچه کار یک مورخ عمدتاً قضایی است و به تجزیه و تحلیل رویدادهای تاریخی می‌پردازد، بسیاری از افراد معتقدند مورخ بیشتر به یادآوری رویدادها می‌پردازد تا تجزیه و تحلیل آن‌ها (استرنبرگ، ۱۹۹۹).»