کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب

کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب نوشتهٔ جاناتان کراری و ترجمهٔ رسول قنبری است. نشر افکار این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی حاوی شرحی بر ارتباط میان سرمایه‌داری متأخر و بی‌خوابی.

درباره کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب

جاناتان کراری در کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب بیان کرده است که بیش از دو دهه است که برنامه‌ریزی نظامی آمریکا منطق استراتژیکش را بر حذف انسان از بسیاری از بخش‌های فرماندهی، کنترل و حلقهٔ اجرایی متمرکز کرده است. برای توسعهٔ سیستم‌های هدف‌گیری و کشتار روباتیک و کنترل‌ازراه‌دور، به‌صورت پنهانی، میلیاردها دلار صرف شده که نتایج وحشتناکش در افغانستان، پاکستان و جاهای دیگر مشهود است. باوجوداین، به‌رغم ادعاهای بسیار درمورد پارادایم‌های جدید تسلیحاتی و اشارهٔ مداوم تحلیلگران نظامی به عامل انسانی به‌عنوان تنگنایی نابهنجار در سیستم‌های پیشرفتهٔ عملیاتی، نیاز نظامی به ارتش عظیمی از انسان‌ها در هیچ آیندهٔ پیشِ رویی کاهش نخواهد یافت. پژوهش‌ها دربارهٔ بی‌خوابی را باید همچون بخشی از نیاز مبرم به سربازانی دید که قابلیت جسمی‌شان هرچه بیشتر شبیه کارکردهای دستگاه‌ها و شبکه‌های غیرانسانی باشد. مجموعهٔ درهم‌تنیدهٔ علمی - نظامی بسیار می‌کوشد تا اَشکال شناخت افزوده‌ای را که انواع تعامل ماشین‌‌انسان را پیش می‌برد، گسترش دهد. در این وضعیت سربازان بی‌خواب، طلایه‌داران کارگران یا مصرف‌کنندگان بی‌خواب خواهند بود. هنگامی که کمپانی‌های دارویی بی‌وقفه محصولات ضدخواب عرضه کنند، این محصولات ابتدا به گزینه‌ای برای سبک زندگی و سرانجام به ضرورتی برای بسیاری از انسان‌ها تبدیل خواهند شد.

خواندن کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ اقتصاد سیاسی و دانشجویان رشته‌های جامعه‌شناسی و اقتصاد پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جاناتان کراری

جاناتان کراری منتقد هنری و مقاله‌نویس، استاد هنر و نظریهٔ مدرن کرسی مایر شاپیرو در دانشگاه کلمبیای نیویورک است. اولین کارهای برجستهٔ او عبارت‌اند از «تکنیک‌های ناظر: دربارهٔ بینایی» و مدرنیته در قرن نوزدهم (۱۹۹۰) و «تعلیق ادراک: توجه، نمایش و فرهنگ مدرن» (۲۰۰۰). او برای بیش از ۳۰ کاتالوگ نمایشگاهی، مقالاتی انتقادی منتشر کرده که بیشترشان دربارۀ هنر معاصر است. سبک او غالباً در دستهٔ مشاهدهٔ آمیخته با مسائل علمی است و نقش چشم انسان یکی از موضوعات غالب در کارهای اوست. کراری تحصیلاتش را در دبیرستان «پوتنی» در ورمونت به اتمام رساند، از کالج «کلمبیا» در رشتهٔ تاریخ هنر فارغ‌التحصیل شد و در سال ۱۹۸۷ دکترایش را از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. او موفق شد از مؤسسهٔ هنری «سان‌فرانسیسکو»، کارشناسی هنرهای زیبا دریافت کند. او ابتدا در گروه هنرهای تجسمی دانشگاه کالیفرنیای سن‌دیگو مشغول تدریس شد و در سال ۱۹۸۹، تدریس در دانشگاه کلمبیا را آغاز کرد. از کتاب‌های او می‌توان به «زیبایی‌شناسی ناپدیداری» (با همکاری پل ویریلیو)، «سرمایه‌سالاری متأخر و فرجام خواب»، «اکنون طولانی» (۲۰۱۰) و «خاستگاه فرهنگ بصری مدرن» (۲۰۱۱) اشاره کرد.

بخشی از کتاب سرمایه سالاری متاخر و فرجام خواب

«بااینکه مفهوم شیءانگاری و برخی مفاهیم وابسته به آن، در چند دههٔ اخیر، به‌طور گسترده‌ای کنار گذاشته شده‌اند، بدیهی است که این مفاهیم برای فهم جهان سرمایه‌سالاری و فرهنگ فناورانه همچنان مهم است. چه شخص نقطه‌نظر مارکسیستی داشته باشد و چه نداشته باشد، هیچ راه فراری از پذیرش این ندارد که اینترنت و ارتباطات دیجیتال، به موتور محرک مالی‌سازی بی‌وقفه و کالایی‌سازی هرچه بیشتر زندگی فردی و اجتماعی شده است. این موضوع به پیدایش شرایطی انجامیده که به‌صورت محسوسی متمایز از دهه‌های پیشین است. در سال‌های پایانی دههٔ ۱۹۶۰، بسیاری از منتقدانِ فرهنگ مصرف‌گرایی، ناسازگاری میان محیطی مملو از تصاویر و محصولات را با فرد مشخص کردند؛ شخص در سطحی بودن و اشتباه‌هایش به دام افتاده اما، هرچند سطحی، متوجه اختلافات اساسی این ناسازگاری با امید و نیازهای زندگی خود نیز شده است. شخص بی‌وقفه محصولاتی را مصرف می‌کرد که به‌ناچار در برآوردن هدف مصرف اصلی و اگرچه فریبندهٔ خود شکست خورده بودند. اکنون دیگر ایدهٔ واگرایی میان دنیای انسانی و عملیات نظام جهانی، که ظرفیت اشغال هر ساعت از بیداری فرد را دارد، ایده‌ای تاریخی و نامناسب به نظر می‌رسد. حال فشارهای متعددی بر افراد وجود دارد تا خود را به‌مثابهٔ گونه‌ای از سازگاری و ارزش همانند کالاها و روابط اجتماعی تحقق‌نیافته‌ای بازسازی یا بازتفسیر کنند که به‌طور گسترده‌ای در آن غوطه‌ور هستند. شیءانگاری تا نقطه‌ای پیش می‌رود که فرد خود را متقاعد سازد تا مشارکت خود را در محیط دیجیتالی و پرسرعت بهینه یا تسهیل کند. به‌طور متناقضی، این به‌معنای ایجاد هویتی منفعل و ساکن است. ممکن است این اصطلاحات خاص برای مهیا کردن تعریفی دربارهٔ شبیه‌سازی و هویت‌بخشی با رخدادها و فرایندهایی متغیر و غیرعینی (که شخص به‌صورت فناورانه با آن درگیر می‌شود) عمیقاً نامناسب به نظر بیایند. ازآنجایی‌که شخص نمی‌تواند به معنای واقعی کلمه، در هیچ‌یک از سراب‌های الکترونیکی وارد شود که بازارهای درهم‌بافتهٔ مصرف‌گرایی جهانی را تشکیل می‌دهد، موظف است میان انسان و حوزهٔ انتخابی، سازگاری خیالی برقرار کند؛ که البته اساساً غیرممکن است.»