کتاب حکایت های کنتربری

کتاب حکایت‌های کنتربری نوشتۀ جفری چاسر با ترجمۀ علیرضا مهدی‌پور در نشر چشمه به چاپ رسیده است. این کتاب یکی از آثار مهم ادبی قرون‌وسطا به زبان انگلیسی و متشکل از ۲۴ حکایت منظوم است. این حکایت‌ها را زائران مقبرۀ تامی آ. بکت قدیس در کلیسای جامع کنتربری در طی مسیر خود روایت کرده‌اند.

درباره کتاب حکایت های کنتربری

حکایت‌های کنتربری، آخرین، بلندترین و مهم‌ترین کتاب جفری چاسر، متشکل از ۲۴ حکایت منظوم و متنوع از راویان مختلف است که در طول سفری زیارتی (فرضی) در فضایی گفت‌و‌گومحور نقل شده‌اند. این حکایت‌ها و ترتیب روایت‌شان تقریاً با یکدیگر مرتبط هستند. نگارش این حکایت‌ها در حدود ۱۳۸۷ میلادی آغاز شده و تا پایان عمر چاسر یعنی ۱۳ سال بعد ادامه داشته است. در زمان نگارش حکایت‌های کنتربری ماشین چاپ هنوز اختراع نشده بود و این مجموعه در دفترها یا قطعه‌هایی مستقل در ۲ یا ۳ حکایت نوشته شده بودند. به‌دلیل محبوبیت چاسر، چه در زمان حیات و چه پس از مرگش، دست‌نوشته‌های کنتربری رواج داشته و اکنون نیز بیش از ۸۰ نسخۀ خطی از آن در موزه‌های انگلستان نگهداری می‌شوند. 

بعد از ورود صنعت چاپ به انگلستان، حکایت‌های کنتربری جزو اولین کتاب‌هایی بود که به چاپ رسید. این کتاب شامل یک دیباچه و ۲۴ حکایت است که به‌جز دو مورد، بقیه شعر هستند. تاریخ دقیق نگارش هیچ‌کدام از این حکایت‌ها معلوم نیست. چاسر در شکل و قالب شعری خود، برای اولین بار قافیه را از ادبیات فرانسه اقتباس و در شعر انگلیسی وارد کرد و به شعر انگلیسی وضوح بیشتری بخشید. این نوآوری باعث شد او را پدر شعر انگلیسی بنامند. همچنین برای اولین بار مصراع‌های ۵ هجایی را به کار برد که از دورۀ رنسانس به بعد، تقریباً وزن استاندارد و رایج شعر انگلیسی شد. هم وزن و هم قافیۀ پیش‌گفته در حکایت‌های کنتربری به کار رفته است.

حکایت‌های کنتربری یکی از آثار بزرگ ادبی قرون‌وسطا به زبان انگلیسی و مهم‌ترین مجموعۀ شعر روایی در ادبیات انگلیسی است. کتاب حدود ۱۷ هزار مصراع دارد و باید اشاره کرد این اثر جفری چاسر ناتمام ماند و آن هم به‌دلیل مرک او بود. در دیباچۀ کتاب، چاسر خود را در قالب زائری درآورده و طرح کتاب را به‌صورت سفرنامه پی ریخته و زوار را توصیف کرده است. این زائران عازم مقبرۀ تامی آ.بکت قدیس در کلیسای جامع کنتربری بودند و ۲۴ داستان را روایت می‌کنند. این زائران به عادت دیگر زوار در قرون‌وسطا در راه زیارت برای سرگرم شدن قصه می‌گویند. این سفرهای زیارتی در آن زمان، بخشی از زندگی مسیحیان بود. زائران قصه‌گو، از طبقات و قماش مختلف هستند: شهسوار، نوکر، مادر روحانی، درویش، سوداگر، طلبۀ آکسفورد، قاضی، ملاک، طبیب، ناخدا و... . به این ترتیب، حکایت‌های کنتربری گزیده‌ای از انواع ادبی قرن‌وسطا هستند.

خواندن کتاب حکایت های کنتربری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران شعر جهان، تاریخ مسیحیت و ادبیات قرون‌وسطا پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جفری چاسر

جفری چاسر در عصر پرآشوب دورۀ حکمرانی ادوارد سوم در حدود سال‌های ۱۳۴۵-۱۳۴۰ به دنیا آمد. در ۱۳۴۹ طاعون یا مرگ سیاه از گرد راه رسید و همه‌گیر شد، طوری که جمعیت انگلستان به یک‌سوم کاهش یافت. از طرفی زمانۀ چاسر سرشار از فرقه‌گرایی و نفاق مذهبی بود.

درواقع، جامعۀ انگلستان در دورۀ گذار به سر می‌برد: از طرفی آیین شهسواری و شوالیه‌گری در اوج بود و از طرفی نظام ارباب رعیتی در حال فروپاشی بود. پدر جفری چاسر، جان و پدربزرگ‌اش رابرت، تاجر شراب بودند و با دربار نیز روابطی داشتند. چاسر تحصیل ابتدایی خود را در مدرسۀ سن پل گذراند و سپس پادیوی خانه یک کنتس شد.

چاسر در ۱۳۵۹ به‌عنوان سربازی جوان با سپاه ادوارد سوم که طی جنگ‌های صدساله به فرانسه حمله می‌کرد همراه شد و در رمس اسیر شد. سال بعد با پرداخت غرامتی معادل تقریبا ۶۰۰۰ پوند امروز (۱۶ پوند آن زمان) آزادش کردند. به‌درستی معلوم نیست چاسر از چه هنگام سرودن شعر را آغاز کرد؛ اما زمان تقریبی آن احتمالاً موقع بازگشت از فرانسه است که به ترجمۀ اشعار داستان گل سرخ (اشعار قرن سیزدهم فرانسه) سرودۀ گیوم دو لوریس پرداخت که بعدها ژان دومون تکمیل‌اش کرد. در همین ایام به خدمت دربار درآمد. در ۱۳۶۷ جزء خادمان مخصوص شاه بود و در متون رسمی دربار از او با عنوان «چاکر مخصوص ما» یاد شده است.

ادوارد سوم در بسیاری از مأموریت‌های خارجی چاسر را همراه خود می‌برد. چاسر زبان‌های ایتالیایی، لاتین و فرانسه را می‌دانست و تا حدودی از علوم عصر خود نظیر نجوم، طب، فیزیک و کیمیاگری (که ظاهرا از آن خیری ندید) آگاه بود.

چاسر در قلمرو ادبیات کلاسیک شیفتۀ آثار ویرژیل، اوید، سنکا و سیسرون بود و در میان ادیبان هم روزگار خود با آثار دانته، بوکاچیو (خالق دِکامرون) و پترارک آشنایی داشت. بزرگ‌ترین منظومۀ چاسر به نام ترویلوس و کرسیدا ترجمهٔ فیلوستراتو اثر بوکاچیو است. او چندی هم به‌عنوان رئیس گمرک و پس از آن، دبیر مخصوص شاه کار کرد.

چاسر در سال‌های آخر عمرش خانه‌ای در باغ کلیسای وست مینستر اجاره کرد. در ۲۵ اکتبر ۱۴۰۰ همان‌جا درگذشت و او را در کلیسای وست مینستر در قسمتی که بعدها به قطعهٔ شاعران معروف شد به خاک سپردند، جایی که به‌گفتۀ ویل دورانت، «وی اولین و بزرگ‌ترین از خیل شاعرانی است که در آنجا سنگینی گام‌های مرگ را بر سینه خود احساس می‌کنند.»