کتاب شب به خیر آقای توفیق

کتاب شب به خیر آقای توفیق نوشتهٔ علی میرمیرانی (ابراهیم رها) است. نشر چشمه چند سکانس از ماندگارترین لحظات تاریخ جام‌های جهانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب شب به خیر آقای توفیق

کتاب شب به خیر آقای توفیق حاوی چند سکانس از ماندگارترین لحظات تاریخ جام‌های جهانی است. نویسنده این کتاب که از چندین بخش تشکیل شده، سعی کرده است تا فوتبال را از منظر زیبایی‌شناسانهٔ آن ببیند و این قاب را با مخاطب شریک شود. علی میرمیرانی در مقدمه توضیح داده است که چون سویهٔ زیباییِ مسابقه هدف او بود و باز طبعاً چون بسیاری از مسابقات حساس یا فینال‌ها یا… الزاماً زیبا از آب درنیامده‌اند، انتخاب او بازی‌هایی شده است که جذاب‌تر بودند؛ نه مهم‌تر. در کتاب «شب‌به‌خیر آقای توفیق» فقط بازی‌های ادوار مختلف جام جهانی مدنظر بوده و بازی‌های جام ملت‌های اروپا یا آسیا یا آمریکای جنوبی و همین‌طور جام باشگاه‌ها در هر نقطه از جهان یا حتی سایر بازی‌ها در این اثر گنجانده نشده است. با انتخاب‌ها و جستارهای علی میرمیرانی همراه شوید؛ اگر به تاریخچهٔ فوتبال علاقه دارید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به ۲ گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرند، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص، یا ارائهٔ اطلاعات و به دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم عامهٔ مردم است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب، یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ «مبتنی بر واقعیت» از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی هستند. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌توانند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها، نقدهای ادبی.

خواندن کتاب شب به خیر آقای توفیق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی و غیرداستانی معاصر ایران و قالب داستان و جستار پیشنهاد می‌کنیم.

درباره علی میرمیرانی

علی میرمیرانی (ابراهیم رها) در ۲۰ آبان ۱۳۵۰ به دنیا آمده است. او با ۵ اسم مستعار مختلف نویسندگی کرده است؛ با سه اسم جایزه برده و با دو اسم کتاب نوشته است. هر کدام از این اسامی، سبک متفاوت و دیدگاه و روشی ویژه دارد. مشهورترین نام مستعار او «ابراهیم رها» است که پس از سال‌ها به‌دلیل فضای مجازی مجبور شد آن را رونمایی کند. علی میرمیرانی در حوزه‌های داستان‌نویسی، طنزنویسی، فیلم‌نامه‌نویسی، مطبوعات، کارگردانی، گفت‌وگو و برنامه‌سازی تلویزیونی سابقهٔ فعالیت طولانی و موفق دارد. او با نام علی میرمیرانی، چند اثر صوتی منتشر کرده است به نام‌های «به لهجه‌ٔ سپیدار» که نوشتهٔ خود او است و «داش آکل» صادق هدایت و کتاب صوتی «سال هزار و سیصد و خستگی». مجموعه جستار - داستان «شب به خیر آقای توفیق» یکی از آثار مکتوب او است.

بخشی از کتاب شب به خیر آقای توفیق

«هلند سرسلسلهٔ ناکامان تاریخ فوتبال است. هر کس اگر تنها همین‌قدر بداند که توپ گرد است و زمین فوتبال مستطیل، حتماً باور دارد که تاریخ دیروز و امروز فوتبال جهان لااقل در نیم‌قرن اخیر بسیار تا بسیار وام‌دارِ مردان نارنجی‌پوش هلند است. اما شگفت آن‌که فوتبالیست‌های سرزمین لاله هیچ‌وقت پاداش این تأثیرگذاری سترگ را تمام‌وکمال نگرفته‌اند. آخرین‌باری که آن‌ها به فینال جام جهانی رسیدند سال ۲۰۱۰ در افریقای جنوبی بود که اسپانیا با تک‌گل آندرس اینیستا بازی را برد و قهرمانیِ جام جهانی را هم سنجاق کرد به قهرمانی اروپا در دو سال قبل و حتی دو سال بعدش.

بازی روزگار اما دیدار آخرِ اسپانیا و هلند در جام ۲۰۱۰ را بدل کرد به بازیِ اول این دو تیم در جام جهانی ۲۰۱۴. در واقع فینالیست‌های جام جهانی افریقای جنوبی با همان زبانی که شب خوش گفتند، چهار سال بعد روزبه‌خیر ادا کردند!

اسپانیا وقتی جامِ برزیل را شروع کرد که یک ویرانگرِ تمام‌عیار بود. هیچ جامی نبود که از دست‌شان دربرود. با لشکری از فوق‌ستاره‌هایی مثل ژاوی و اینیستا و کاسیاس و راموس نه‌تنها اجازهٔ عرض‌اندام که عرضِ هیچ‌چیز دیگر را هم به رقبا نمی‌دادند. تیکی‌تاکا رنگِ طراوت به فوتبال دنیا زده بود و لذت و توفیق هم‌نشین چشم بیننده‌ها می‌شد وقتی اسپانیایی‌ها بازی داشتند. از قرار معلوم هیچ‌کس هم در جهان گله‌ای نداشت. مگر آن‌که تیم خودشان مقابل لاروخا قرار بگیرد. در وانفسایی که حتی طرف‌دارانِ سنتیِ ایتالیا یا اروگوئه یا روسیه یا هائیتی حتی مدعی بودند از سال‌ها قبل ته دل‌شان هوادار اسپانیا بوده‌اند و اسپانیادوستی یک مُد دسته‌جمعی شده بود، جام ۲۰۱۴ آغاز شد و دستِ روزگار هلند را دوباره به مسلخ اسپانیا فرستاد.»