کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی

کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی نوشتهٔ مریم صف آرا و مهدی کمیلی و سمانه سادات سدیدپور است و انتشارات اندیشه احسان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی

امروزه اختلالات روان‌پزشکی شیوعی بالا و باری قابل ملاحظه دارند. در حدود ۹۱۹ میلیون نفر در جهان از اختلالات روان‌پزشکی رنج می‌برند و طبق برآورد سازمان بهداشت جهانی، موضوع سلامتی از بدو پیدایش بشر مطرح بوده است، اما هرگاه از آن سخنی به میان آمده، عموماً بعد جسمانی آن مدنظر بوده است. سازمان بهداشت جهانی سلامت روان را حالتی از رفاه و آسایش می‌داند که طبق آن هر شخصی خودش را توانا و بااستعداد می‌داند و می‌تواند با استرس‌های طبیعی زندگی کنار آید، به‌طور مفید و موفقیت‌آمیز کار کند و در اجتماع مشارکت فعال داشته باشد.

سلامت، در فرهنگ متعالی اسلام، به‌عنوان یک ارزش مطرح‌شده و شفابخشی قرآن و راهکارهایی که برای مقابله با فشارهای روحی و تأمین بهداشت روانی بیان کرده، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران بهداشت روانی قرار گرفته است. در آستانه قرن بیست و یکم، انسان بحران‌زدهٔ عصر حاضر، بیش از هر زمان دیگری خود را درگیر سؤال‌هایی اساسی می‌یابد، پرسش‌هایی که تنها وجود ارزش‌ها در یک شخصیت کامل به آنها پاسخ می‌دهد. اسلام با برجسته کردن این ارزش‌ها و روشن کردن تفاوت ارزش‌ها از ضد ارزش‌ها انسان را به‌سوی راه مستقیم فرا می‌خواند. راهی که همان راه تعادل و رسیدن به کمال انسانیت است و تنها حضرت رسول اکرم (ص) به آن دست‌یافت، اگرچه رسیدن به مقصود برای هر انسان دیگری که خود این هدف را برگزیند اگرچه دشوار اما ممکن است.

ازاین‌رو، کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی در بیست فصل به بررسی سلامت معنوی و مؤلفه‌های آن می‌پردازد. هر فصل در دو بخش تنظیم شده است که بخش نخست آیات قرآنی را مرور می‌کند و بخش دوم به شرحی از رابطه این بحث با سلامتی با گرایش ویژه نسبت به سلامت روان فرد و جامعه می‌پردازد. 

خواندن کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند با تأثیرپذیری از اسلام به سلامت روحی برسند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب عوامل ایجابی و سلبی در سلامت معنوی

«ازدواج مهم‌ترین پیوندی است که بین دو فرد روی می‌دهد و سرآغاز شکل‌گیری یک کانون حمایتی- عاطفی است که در کیفیت زندگی افراد و تربیت نسل‌های بعدی نقش حیاتی دارد. کیفیت رابطه واحد دوتایی زناشویی، زیربنایی را شکل می‌دهد که کارکرد آتی کل خانواده و سلامت جسمانی- روانی اعضاء بر آن بنا می‌شود. ازدواج در همه جوامع یک نهاد مهم شمرده می‌شود و داشتن زندگی زناشویی موفق تقریباً برای هرکسی یک هدف عمده و آرمانی به‌شمار می‌رود (میرز، ماداتیل و تینگل، ۲۰۰۵). به‌طوری‌که، در پژوهش وایت و گالگر (۲۰۰۰)، نشان داده شد که ۹۳ درصد افراد مورد مطالعه، داشتن ازدواج شاد را یکی از اصلی‌ترین اولویت‌های زندگی خویش می‌دانستند و بر این باور بودند که ازدواج یک تعهد مادام‌العمراست که جز در حالت‌های اضطراری نباید به آن پایان داد و خانواده مهم‌ترین نهاد اجتماعی و مقدس‌ترین، عظیم‌ترین و پایدارترین بستر تربیت و تندرستی انسانی است. خانواده ازآن‌جهت که زیربنا و ریشهٔ همه نهادهای اجتماعی است، قدرتمندترین کانون اثرگذاری و مؤثرترین مرکز برای ساماندهی یا نابسامانی اجتماعی و عامل تشکیل و سیستم دهی به جامعه می‌باشد. شکی نیست که سلامت جامعه به‌سلامت خانواده بستگی دارد و اهمیت تأثیر خانواده بر رشد فردی به‌قدری است که تاکنون هیچ نهادی نتوانسته است جای آن را بگیرد. ریشه‌های اساسی رشد یا پس‌افتادگی اجتماعی، صعودها، سقوط‌ها، سامان داری و یا نابسامانی اجتماعی و مانند آن را باید در خانواده جستجو کرد.»