کتاب نظامی و هفت پیکر

کتاب نظامی و هفت پیکر نوشتهٔ سیروس شمیسا است. انتشارات لنا این کتاب پژوهشیِ ادبی را روانهٔ بازار کرده است. چرا داستان‌های «هفت‌پیکر» جذاب است؟

درباره کتاب نظامی و هفت پیکر

چرا داستان‌های «هفت‌پیکر» جذاب است؟ کتاب نظامی و هفت پیکر حاوی رساله‌ای است که به این پرسش پاسخ داده است. سیروس شمیسا در کنار این، به گوشه‌هایی از زندگی و اسلوب و زبان ادبی نظامی گنجوی پرداخته است. کتاب «هفت‌پیکر» یا «بهرام‌نامه» یا «هفت‌گنبد» به قلم نظامی گنجوی، آمیزه‌ای از نجوم، الهیات، اخلاق، عناصر فرهنگی - اجتماعی از دوران کهن‌تر از دوران شاعر تا دوران معاصر او است. این کتاب موازین حکمی و باورهای اعتقادی جهان‌بینی‌های آن دوران را در لایه‌های مختلف خود و در قالب داستان به نمایش گذاشته است. در هفت‌پیکر، نظامی با رنگ‌ها بازی می‌کند و زندگی را حیاتی رنگین می‌دهد و از رموز مختلف مانند غاز، اژدها، گنبد، گنج، دختر، عروس و بسیاری از مفاهیم دیگر که در ادبیات و عرفان از آن‌ها صحبت شده، در کنار برداشتی از تاریخ و جهان‌بینی‌های اعتقادی بهره‌برداری کرده و شیوه‌ای را بنیان‌‌‌گذاری می‌کند که این شیوه از هنرهای زیبای نظامی در پرورش داستان است. او در هفت‌پیکر، داستان بهرام را از تولد تا مرگ رازگونه‌اش، آن‌گونه که خود ساخته با رمزوراز و طی مدارجی هفت‌گانه بیان می‌کند. بهرام گور در ادبیات فارسی شاید به‌علت تأثیر نظامی گنجوی، نشان رمزوراز و پادشاهی است که با طی مدارجی به کمال می‌رسد. بهرام را پادشاهی دانسته‌اند دلیر و جنگجو که تیرش هیچ‌گاه و هیچ‌جا به خطا نمی‌رفت.

نظامی گنجوی که به‌عنوان یکی از ارکان ادبیات پارسی به شمار می‌رود، نه‌تنها شاعری منحصربه‌فرد، بلکه از سرآمدان روزگار خود در زمینهٔ علوم عقلی و نقلی، فلسفه‌ و کلام، فقه و ادبیات عرب و نجوم بوده و این تبحر در شعر او نیز نمود یافته است. نظامی را یک حکیم دانسته‌اند. او با نام کامل «جمال الدین ابو محمد الیاس بن یوسف بن زکی بن مؤیَّد» متخلص به نظامی، حکیم و شاعر و داستان‌سرای ایرانی است که به‌عنوان صاحب سبک و پیشوای داستان‌سرایی در ادبیات پارسی شناخته می‌شود. نظامی در سدهٔ ششم هجری (دوازدهم میلادی) می‌زیست. از زندگانی او اطلاعات دقیقی در دست نیست و دربارهٔ سال تولد و وفات او نقل‌های تذکره‌نویسان مختلف است، اما آنچه مسلم دانسته شده، این‌ است که او در شهر گنجه زیست و در همین شهر وفات یافت. نظامی گنجوی در طول عمر خود، توانست آثار قابل‌توجهی از خود به یادگار بگذارد که شاخص‌ترینِ آن‌ها «خمسه» یا «پنج گنج» نام دارد. گفته شده است که او در مجموع ۳۰ سال از زندگانی خود را بر سر به‌نظم درآوردن این مجموعهٔ ارزشمند گذاشت.

نظامی در اشعار خود به مسائل مختلف و تاریخ آن‌ها اشاره کرده است؛ ازاین‌رو «مخزن الاسرار» را می‌توان نخستین مثنوی از مجموعهٔ خمسه دانست. این مثنوی که احتمالاً خلق آن در میان سال‌های ۵۶۱ تا ۵۶۹ هجری قمری به وقوع پیوسته، طیف وسیعی از موضوعات مهم زندگی انسان همانند خودشناسی، خداشناسی و ویژگی‌های اخلاقی نیکو را شامل می‌شود. «خسرو و شیرین» که دومین مثنوی از مجموعهٔ پنج گنج به شمار می‌رود، یکی از جذاب‌ترین آثار عاشقانهٔ ادبیات فارسی است که از آن با عنوان «شیرین و فرهاد» نیز یاد می‌شود. سومین مثنوی نظامی، «لیلی و مجنون» نام دارد که روایت‌گر یک عشق افسانه‌ای است. «هفت پیکر» که به نام‌های بهرام‌نامه و هفت‌گنبد هم شناخته می‌شود، چهارمین منظومه‌ از خمسهٔ نظامی است که روح زمانهٔ شاعر به وضوح در آن جریان دارد. پنجمین و آخرین مثنوی خمسهٔ نظامی، «اسکندرنامه» نام دارد که از ۲ بخش اقبال‌نامه و شرف‌نامه تشکیل شده است. نظامی گنجوی برای نگارش این اثر با به‌کارگیری منابع گوناگون موجود دربارهٔ اسکندر مقدونی و ترکیب داستان‌های مختلف، اثری بسیار جذاب در قالب بیش از ۱۰۰۰ بیت خلق کرده است. علاوه بر خمسه، مجموعهٔ دیگری با عنوان «دیوان قصاید و غزلیات نظامی» نیز از او به یادگار مانده است که به‌کوشش سعید نفیسی در ۳ بخش احوال، آثار و دیوان (شامل ۴ بخش قصاید، غزلیات، قطعات و ابیات پراکنده) جمع‌آوری شده است. خمسهٔ نظامی در فهرست میراث مستند برنامهٔ حافظهٔ جهانی یونسکو از سوی ایران به ثبت رسیده و روز ۲۱ اسفند در تقویم رسمی ایران به‌عنوان روز بزرگداشت نظامی گنجوی نام‌گذاری شده است. نظامی در فاصلهٔ سال‌های ۶۰۲ تا ۶۱۲ هجری قمری در گنجه درگذشت. امروزه آرامگاهی منسوب به او در همین شهر قرار دارد که در دههٔ نود خورشیدی، در پی تصمیم دولت آذربایجان، اشعار فارسی موجود در آن پاک و تخریب شدند.

خواندن کتاب نظامی و هفت پیکر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران شعر و ادبیات کهن ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نظامی و هفت پیکر

«برجسته‌ترین مختصّهٔ سبک نظامی استفاده از زبان تصویری (بدیع، بیان) است. او استاد استفاده از بلاغت، یعنی زبان تصویری، است. اوج بیان بلاغی او در هفت‌پیکر مربوط به وصف اعمال شهوانی و جنسی است و در این زمینه هیچ شاعری به حدود او نزدیک هم نشده است. او چنان به مهارت و استادی خود در این زمینه اطمینان دارد که هیچ تردیدی در بیان شهوانی‌ترین امور به خود راه نمی‌دهد زیرا می‌داند چگونه می‌تواند مطلب را  هرچند در قلمرو ممنوعه باشد  زیر سرپوش بلاغت پنهان کند.

اگر فرض کنیم که در قدیم زنان هم کتاب‌خوان بودند و از سوی دیگر می‌توانستند از استعارات نظامی رمزگشایی کنند، خواندن هفت‌پیکر مانند ویس و رامین برای آنان ممنوع می‌شد. باری هنر در بیان ادای معنای واحد به طرق مختلف است که نظامی در آن الحق استاد است. اگر این معنای واحد را نزدیکی مرد و زن حساب کنیم کدام شاعری در جهان تا این اندازه توانسته است آن را به طرق مختلف بیان کند؟:

درِ گنجینه را گرفتم زود

تا کنم لعل را عقیق‌آمود

هفت‌پیکر، ص ۱۷۸»