کتاب درمان های اگزیستانسیال

کتاب درمان های اگزیستانسیال نوشتهٔ میک کوپر و ترجمهٔ رزگار محمدی و شهلا سلیمانی است و نشر لگا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب درمان های اگزیستانسیال

گرچه فلاسفه در طول قرن‌ها مشاورۀ اگزیستانسیال را به‌کار برده‌اند، اما فقط در طول صدسال گذشته بوده که این رویکرد به‌عنوان شکلی از روان‌درمانی توسعه و سازماندهی‌شده است. انتشار کتاب درمان‌های اگزیستانسیال نقطه عطفی در تاریخ طولانی درمان‌های اگزیستانسیال است که یک نمای عالی، کلی، واضح و انتقادی از اشکال متفاوت این رویکرد نوظهور ارائه می‌دهد. شایستگی ویژۀ نویسنده، ارایۀ رویکردهای مختلف اگزیستانسیال به شیوه‌ای برانگیزاننده و گاه تحریک‌آمیز است. او خوانندگان را به انتخاب میان درمان‌های اگزیستانسیال دعوت می‌کند، سوگیری‌های بالقوه را برجسته و سپس در یک سنت حقیقی اگزیستانسیال، خوانندگان خود را تشویق می‌کند تا به نتیجه‌گیری خویش برسند و نسخه خود را از درمان اگزیستانسیال خلق کنند.

میک کوپر به‌مناسبت انتشار نسخۀ فارسی کتاب درمان‌های اگزیستانسیال که در مقدمۀ کتاب آورده شده، می‌نویسد:

«خیلی خوشحالم که این مقدمه را برای ترجمۀ فارسی ویرایش دوم کتابم، درمان‌های اگزیستانسیال می‌نویسم. برای من افتخار بزرگی است که دکتر رزگار محمدی این کتاب را برای ترجمه انتخاب کرده است. از دکتر محمدی و شهلا سلیمانی برای ترجمۀ این اثر بسیار سپاسگزارم.

تاریخ و زبان فارسی بسیار عمیق و ریشه‌دار است. این زبان به سپیده‌دم تمدن باز می‌گردد. متفکران پارسی همانند زرتشت، تأثیر عمیقی بر اندیشۀ غربی و از طریقی بر تفکر و عملکرد اگزیستانسیالیست‌ها داشته‌اند؛ بنابراین این ترجمه، درمان اگزیستانسیال را دوباره به ریشه‌های خود باز می‌گرداند: بازگشت حکمت و عمل اگزیستانسیال به بعضی از ریشه‌هایی که از آنجا نشئت گرفته است.

اگرچه رویکردهای درمانی اگزیستانسیال، عمدتاً در جهان غرب پدیدار شده‌اند؛ آن‌ها بر روی مسائل و دلواپسی‌های جهانی بشر تمرکز کرده‌اند. چگونه زندگی معناداری داشته باشیم؟ اخلاقی‌بودن به چه معناست؟ چگونه می‌توانیم آزادی خود را بدون محدودکردن آزادی دیگران تحقق دهیم؟ روح چیست؟ در این کتاب سعی کرده‌ام نشان دهم که چگونه سنت‌های مختلف اگزیستانسیال تلاش کرده‌اند به این سؤالات بپردازند و آن‌ها وضعیت انسان را چگونه درک می‌کنند. با این حال، ممکن است هنوز جنبه‌هایی از تفکر و عمل اگزیستانسیال وجود داشته باشد که برای مخاطبان شرقی و فارسی‌زبان کاملاً بسط و توسعه ‌نیافته است؛ سؤالاتی که ممکن است شما خوانندۀ این ترجمه از درون جهان‌بینی فرهنگی خویش بپرسید.

این کتاب، ادای احترامی به درمان اگزیستانسیال در همۀ اشکال متنوع آن است…».

***

به نقل از مگ-جان بارگر، استاد دانشگاه انگلستان دربارۀ کتاب درمان‌های اگزیستانسیال:

«مثل همۀ آثار میک، کتابی عالی، واضح و گیرا است. این کتاب می‌تواند نقطه شروعی برای همۀ افرادی باشد که به درمان اگزیستانسیال علاقه‌مند هستند. این کتاب، بررسی تاریخی و مروری بر درمان‌های اگزیستانسیال است که چگونگی کاربرد آن‌ها را در درمان پوشش می‌دهد. کتاب به‌صورت حرفه‌ای به پیشرفت‌های جدید در این زمینه همانند رویکرد پدیدارشناسانه-اگزیستانسیال و درمان‌های اگزیستانسیال با محدودیت زمانی می‌پردازد. همچنین به پویایی‌های درمان‌های اگزیستانسیال همراه با مطالعه موردی ارائه‌شده در کتاب پرداخت می‌شود.»

***

به نقل از کرک جی اشنایدر، رئیس موسسۀ اگزیستانسیال-انسان‌گرا:

«کتاب درمان‌های اگزیستانسیال ازنظر دقت و دانش عالی است و راهنمایی بی‌‌بدیل برای مواضع و مناقشات درمان اگزیستانسیال محسوب می‌شود.»

***

به نقل از آلفرد لانگل، ریس موسسۀ تحلیل اگزیستانسیال وین:

«اثری مشفقانه، شخصی و مدرن که راهنمایی مستحکم در بافت متنوع و پیچیدۀ درمان‌های اگزیستانسیال است. کتاب درمان‌های اگزیستانسیال سازگاری مناسبی با وضعیت واقعی رویکرد مسلط و باقیمانده دارد. کتابی تپنده و کاربردی با ادبیاتی در دسترس که دارای مقدمه‌ای کامل و ویرایش مناسبی است.»

خواندن کتاب درمان های اگزیستانسیال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزه‌های روان‌شناسی و فلسفه و دوستداران کتاب‌های توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درمان های اگزیستانسیال

«چه‌چیزی به شما حس معنا و هدف در زندگی می‌دهد؟ تجربهٔ سهیم‌شدن در رفاه دیگران، تجربهٔ سعادت یا زیستی اصیلانه؟ همان گونه که در فصل دوم دیدیم پرسش از معنای اگزیستانس و هدفی که ما برای آن تلاش می‌کنیم دارای اهمیت اساسی برای فلاسفهٔ اگزیستانسیال است. پژوهش‌ها نیز نشان داده است که این اهداف اهمیت بنیادینی برای مراجعان نیز دارد (واس، ۲۰۱۶). رویکردهای معنامحور، اشکالی از درمان اگزیستانسیال هستند که هدف ویژهٔ آن‌ها کمک به انسان‌ها برای دستیابی به معنا و هدف در زندگی است.

رویکردهای درمانی معنامحور بر پایهٔ کار ویکتور فرانکل (۱۹۹۷-۱۹۰۵)، روان‌پزشک وینی است. فرانکل رویکرد درمانی خود را در سال ۱۹۲۹ توسعه داد و آن را لوگوتراپی (اصطلاحی از یونان باستان که برای معنا استفاده می‌شد) یا تحلیل اگزیستانسیال نامید. امروزه کارهای فرانکل هنوز به‌طور خاص دارای اهمیت بنیادین برای روش‌های معنامحور است و همین طور به‌صورت کل برای درمان‌های اگزیستانسیال نیز اهمیت دارد (کوریا و دیگران، ۲۰۱۶). در حقیقت، کارهای فرانکل بیشتر از دیگر درمان‌های اگزیستانسیال به سمع و آگاهی عموم رسیده است. کتاب مشهور فرانکل انسان در جست‌وجوی معنا (۱۹۸۴) تاکنون بیش از ده میلیون نسخه به فروش رفته و هنوز به‌عنوان یکی از ده کتاب برتر برای ایجاد تغییر و تفاوت در زندگی آمریکایی‌ها شناخته شده است.

در طول قرن بیست، فرانکل و پیروانش (به‌عنوان مثال فابری، بولکا، ساهاکیان، ۱۹۷۹) رویکرد معنادرمانی را به‌ویژه در کتاب پزشک و روح فرانکل (۱۹۸۶) پی‌ریزی کردند. کارهای او همچنین به سایر حوزه‌های بهداشت و درمان، همانند پرستاری راه پیدا کرد (استارک، ۱۹۹۳). امروزه، چه در عمل و چه در پژوهش، رویکرد کلاسیک معنادرمانی فرانکل، توسط درمانگرانی همانند الیزابت لوکاس و آلکساندر باتیانی در انستیتوی ویکتور فرانکل در وین ادامه دارد. در دههٔ ۱۹۹۰ شکل وسیع‌تری از درمان‌های معنامحور از جنبش لوگوتراپی، به رهبری روان‌پزشک اتریشی آلفرد لانگل (- ۱۹۵۱) جدا شد. لانگل (۲۰۱۲) از رویکرد خود به‌عنوان تحلیل اگزیستانسیال (به‌جای لوگوتراپی) یا مدرسهٔ وینی تحلیل اگزیستانسیال نام می‌برد. تحقیقات نشان می‌دهد لانگل دومین نویسنده و شخصیت مشهور در روش‌های معنامحور است (کوریا و دیگران، ۲۰۱۶). تحلیل اگزیستانسیال لانگل یکی از بزرگ‌ترین مکاتب حوزهٔ اگزیستانسیال با دوازده هزار عضو در سرتاسر جهان، به‌خصوص کشورهای آلمانی‌زبان و روسی است (گفت‌وگوهای شخصی، لانگل، ۹ ژانویهٔ ۲۰۱۶).

در دهه‌های اخیر، اشکال دیگری از درمان‌های معنامحور در نواحی دیگر جهان به‌ویژه در آمریکای شمالی ظهور کرده است که شامل مشاورهٔ معنامحور است که توسط روان‌شناس بالینی و کشیش کانادایی پل وانگ (۲۰۱۳) و جیمز لانتز (لانتز و والش، ۲۰۱۷) به‌عنوان یک مداخلهٔ اگزیستانسیال کوتاه‌مدت توسعه پیدا کرده است. همچنین طیفی از درمان‌های معنامحور برای افرادی که دچار بیماری‌های مزمن یا تهدیدکننده هستند؛ همانند گروه‌درمانی معنامحور ویلیام بریت‌بارت برای بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته (بریت‌بارت و همکاران، ۲۰۱۰)، مداخلهٔ معناسازی توسط ویرجینیا لی (۲۰۰۸) ایجاد شده است.

امروزه بیست‌وهشت شکل از اشکال مختلف درمانی وجود دارد که به‌صورت ویژه‌ای به معنا در زندگی با درجات مختلف اشاره دارد (واس، ۲۰۱۶). همچنین درمان‌های معنامحور به‌صورت کلی در میان اشکال مختلف درمان‌های اگزیستانسیال توسعهٔ بیشتری یافته است (کوریا و دیگران، ۲۰۱۴) و بیش از هشتاد مؤسسه در سرتاسر جهان، به‌ویژه اروپا (مخصوصاً کشورهای آلمانی‌زبان) و آمریکای لاتین از این درمان‌ها بهره می‌برند. همچنین مداخله‌های معنامحوری که در طول دههٔ گذشته تکامل یافته‌اند، اکنون به‌صورت معمول در مداخلات حمایتی برای بیماران سرطانی گنجانیده شده‌اند (لی، ۲۰۰۸). واس (۲۰۱۶) گزارش می‌دهد که از هزارهٔ سوم با رشد چشمگیر مداخلات معنامحور برای افراد دارای بیماری‌های مزمن و تهدیدکننده روبه‌رو هستیم. او اشاره می‌کند که روش‌های معنامحور ممکن است در آینده در میان رویکردهای اگزیستانسیال به‌عنوان حوزهٔ اصلی گسترش یابد.»