کتاب گلبرگ بلند دریا

کتاب گلبرگ بلند دریا نوشتهٔ ایزابل آلنده و ترجمهٔ مازیار رجا است. نشر قطره این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این رمان خارجی نخستین‌بار در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است.

درباره کتاب گلبرگ بلند دریا

ایزابل آلنده در کتاب گلبرگ بلند دریا سفری طولانی به قلب آمریکای لاتین را روایت می‌کند که در دوره‌ای سخت از تاریخ جهان است؛ دوره‌ای که میلیون‌ها انسان یا هستی متفاوتی پیدا می‌کنند و یا می‌میرند. این رمان تکوین تدریجی ساختاری سیاسی و گرایشی جهانی را در دوره‌ٔ ظهور دیکتاتوری‌های نظامی و دولت‌های عوام‌گرا نشان می‌دهد؛ زمانه‌ای که در آن صدای شکستن استخوان‌های انسان آرمان‌گرای قرن ۲۰ با تمامی آرزوها، حسرت‌ها و دغدغه‌هایش شنیده می‌شود. آلنده از نگاه یک‌ خانواده‌ٔ تبعیدی اهل کاتالونیا دوره‌ٔ پرفرازونشیب جنگ داخلی اسپانیا، جنگ‌دوم و جنگ سرد را روایت می‌کند. او جهان داستان را از فضای بسته‌ٔ کشوری استعمارزده در آمریکای جنوبی‌ به دنیای مدرن امروز و تحولات آن پیوند می‌زند. حضور مشاهیری‌ همچون «پابلو نرودا» و «سالوادور آلنده» به‌عنوان شخصیت‌های فرعی داستان و به‌کارگرفتن جزئیات دقیق در توصیف مکان‌ها که برگرفته از تجربیات شخصی نویسنده در وطن و تبعید است، شکلی مبتکرانه و مستندگونه به رمان بخشیده و اثر را خواندنی‌تر کرده است.

خواندن کتاب گلبرگ بلند دریا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان‌های خارجی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ایزابل آلنده

ايزابل آلنده (Isabel Allende) در سال ۱۹۴۲ میلادی در پرو به دنیا آمد. او نویسنده و یکی از چهره‌های تأثیرگذار ادبیات شیلی است که به‌عنوان پدیدهٔ ادبیات آمریکای لاتین نیز معرفی شده است. نخستین اثر آلنده «خانهٔ ارواح» نام داشت که در سال ۱۹۸۲ منتشر شد؛ اثری که در همان سال به‌عنوان بهترین کتاب شیلی انتخاب شد و در فهرست پرفروش‌‌ترین آثار قرار گرفت. آلنده، پس از این کتاب ده‌ها اثر دیگر نیز نوشت و به چاپ رساند؛ کتاب‌های «واژه‌ فروش»، «گلبرگ بلند دریا»، «جنگل کوتوله‌‌ها»، «زورو»، «عاشق ژاپنی» و «در دل زمستان» از جمله آثار ايزابل آلنده هستند که به فارسی نیز برگردانده شده‌اند.

بخشی از کتاب گلبرگ بلند دریا

«پابلو نرودا و همسرش، دلیا دل کارّیل که یک نقاش آرژانتینی بود دو هفته را پنهانی در منزل خانوادهٔ دالمائو سپری کردند. ویکتور تخت خود را به آن‌ها داد و غذایی را که آشپز میکده تهیه می‌دید در ظرف‌هایی کوچک برایشان می‌آورد تا توجه همسایه‌ها را جلب نکند. برای شاعر این تقارن اسمی چندان هم غریب نبود که شامش را از وینیپِگ برایش بفرستند. همچنین باید روزنامه، کتاب و ویسکی برایش تهیه می‌کرد. تنها چیزهایی بودند که او را آرام می‌کردند و چون بازدیدها محدود بود، با گفتگو و مباحثه به او روحیه می‌داد. خوش‌مشرب و اهل نشست‌وبرخاست بود. به دوستانش احتیاج داشت، حتی به رقبای ایدئولوژیک خود هم نیاز داشت تا شمشیر مباحثات جدل‌آمیز را همواره آخته نگاه دارد. طی شب‌نشینی‌های بی‌انتها با ویکتور در آن محیط محصور به‌دقت فهرستِ تمام پناه‌جویانی را که مرد شاعر در بوردو در آن روزِ دورِ اوتِ ۱۹۳۹ سوار کشتی کرده بود و دیگر مردان و زنان اسپانیایی آواره‌ای که طی سال‌های بعد در جریان موج‌های مهاجرت اخیر به شیلی وارد شده بودند مرور کرد. ویکتور برایش توضیح داد که با نپذیرفتن فرمان گزینش صِرف کارگران ماهر و تعمیم آن به هنرمندان و روشنفکران، نرودا توانسته بود کل کشور را از حضور افراد بااستعداد، با دانش و با فرهنگ بهره‌مند کند. در کمتر از یک دهه نام دانشمندان، موسیقی‌دانان، نقاشان، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و حتی یک تاریخ‌نگار که به بازنویسی تاریخ شیلی از ریشه‌های تمدنی نخستین آن همت گمارد، برجسته شده بود.»