کتاب امروز به کارهایم نرسیدم

کتاب الکترونیکی «امروز به کارهایم نرسیدم» نوشتهٔ مدلین دور با ترجمهٔ امیرحسین فتوحی در نشر هورمزد به چاپ رسیده است. این کتاب دربارهٔ این موضوع صحبت می‌کند که رهایی از اضطراب شلوغی؛ در دنیایی که هرروز شلوغ‌تر می‌شود، چقدر می‌تواند دشوار باشد. شاید وقت آن است که از انجام یک برنامهٔ مشخص و مرتب دست بردارید و با آمدن روزهای جدید به ذهنتان اجازه تغییر بدهید.

درباره کتاب امروز به کارهایم نرسیدم

کتاب امروز به کارهایم نرسیدم از نگرانی شما در مورد انجام‌شدن همهٔ کارها می‌کاهد و بیشتر به کارهایی می‌پردازد که ارزش انجام‌شدن را دارند. امروز به کارهایم نرسیدم شما را تشویق می‌کند تا ببینید چه چیزی برای شما خوب است و چه چیزی خیلی مؤثر نیست، چه تناقضات، خواسته‌ها، اشتباهات و محدودیت‌هایی دارید و در زمان مناسب توصیه‌های لازم را به خود داشته باشید. این اثر علیه فرهنگ آشفتگی و شلوغی قیام می‌کند و آرامش را به روزهای پرهرج‌ومرج شما هدیه می‌دهد. به‌نظر می‌آید مدلین دور توانسته راز واقعی بهره‌وری را کشف کند و در این اثر پرده از این راز برمی‌دارد. او در کتاب امروز به کارهایم نرسیدم یکی از بهترین دستورالعمل‌های بهره‌وری و راهنمایی‌های بسیاری را برای رسیدگی به امور مهم‌تر در اختیار شما می‌گذارد.

کتاب امروز به کارهایم نرسیدم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران کتاب‌هایی با موضوع رشد و توسعهٔ فردی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب امروز به کارهایم نرسیدم

«بسیاری از چیزهایی که می‌خواهیم در طول روز به آن‌ها برسیم، به این ایده مرتبط بوده که می‌توانیم همه‌چیز را تا سر حد کمال پیش ببریم. همیشه به خودمان می‌گوییم که ای‌کاش فلان کار را انجام دهم یا از فلان روتین صبحگاهی پیروی کنم و به آن‌ها به‌عنوان راه‌حل مشکلات خود نگاه می‌کنید. پیگیری جدیدترین روش‌ها و بهبودهای همراه آن قطعاً لذت‌بخش است. از این روند یک سرگرمی ساختم: قورباغه را می‌خورم، در قهوه صبحم کره می‌ریزم، برای عادات خوب پاداش تعیین می‌کنم. این سیستم‌های محبوب شاید مفید باشد و حتی زندگی‌تان را تغییر دهد، اما از سویی دیگر می‌توانند موانعی بر سر راه ما ایجاد کنند.

وقتی فردا می‌آید و می‌فهمیم این سیستم جدید کار نمی‌کند و یا به‌طور کامل از سیستم تبعیت نکرده‌ایم، دوباره وارد چرخه باطل ای‌کاش‌ها می‌شویم. این احساس که فقط ما درست‌کار نمی‌کنیم، خرابکاری می‌کنیم، باعث می‌شود همیشه بخواهیم به نسخه بهتری از خود برسیم. برای بهینه کردن روزهایمان به دنبال راه‌حل هستیم و دوباره به مانع برخورد می‌کنیم و خود را مقصر می‌دانیم.

می‌دویم درحالی‌که فقط درجا می‌زنیم و هدف را گم می‌کنیم. همه این کارها را برای بهبود خود انجام می‌دهیم و خود را به خاطر ناقص بودن سرزنش و قضاوت می‌کنیم. این کار یک انسان بی‌خرد است. کلمه «کامل۲۵» در زبان انگلیسی از کلمه لاتین perficere به معنای «به پایان رساندن، کامل کردن، انجام دادن یا به هدف رسیدن» گرفته شده است. وقتی در روزهایمان و در خودمان دنبال کمالیم، یک استاندارد غیرممکن را می‌سازیم. طوری به این نواقص نگاه می‌کنیم انگار مشکل داریم، درحالی‌که ناقص بودن بخشی جدایی‌ناپذیر از ماست. خود را برای نرسیدن به ایدئال‌هایمان سرزنش می‌کنیم. از انفعال خود بیزاریم. خود را با دیگران مقایسه می‌کنیم. در تصمیمات خود به شک می‌افتیم. فشار بهره‌وری این‌قدر زیاد است که گاهی اوقات عملاً هیچ کاری انجام نمی‌دهیم.

این «وسواس» به‌جای بهتر کردن ما، احساس آشفتگی، نارضایتی، بی‌کفایتی و تنهایی را به همراه دارد. وقتی دیگران از کارهایی که انجام داده‌اند به‌عنوان مایه افتخار خود یاد می‌کنند و از موفقیت‌ها و تلاش‌های خود می‌گویند، دست به مقایسه می‌زنیم و فکر می‌کنیم بی‌کفایتیم. کار، کار، کار، همیشه می‌خواهیم ارزشمند بودنمان را اثبات کنیم و البته هیچ‌وقت به هدف خود نمی‌رسیم.»