کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰)
معرفی کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰)
کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰) نوشتهٔ ملیحه س. تایرل و ترجمهٔ اسماعیل فقیه است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. کتاب حاضر که در واقع مبتنی بر یافتههای پایاننامهٔ دکتری خانم تایرل است، اولین کتاب در نوع خویش است که پیدایش و گسترش واکنشهای نظری به ادبیات برجستهٔ ملیگرایانهٔ آذربایجان در دورهٔ شوروی را در کانون توجه ویژهٔ خود قرار میدهد.
درباره کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰)
کتاب حاضر کتاب مرجع دانشگاهی دربارهٔ ادبیات تُرکی آذربایجانی به زبان انگلیسی است که مترجم برای کمک به فهم و درک بیشتر جنبههای ناآشنا یا دیر آشنای این ادبیات غنی اقدام به ترجمهٔ آن به فارسی کرده است. این کتاب به ادبیات رایج در آذربایجان قفقاز در دورهٔ شوروی میپردازد؛ اما به دلایل گوناگون برای خوانندگان ایرانی نیز سودمند خواهد بود.
نویسندهٔ کتاب یک ایرانی آذربایجانی است. از آنجا که تعداد جمعیت آذربایجانیهای ایران چند برابر آذربایجانیهای قفقاز است، امید است که مورد توجه و اقبال آنها نیز قرار گیرد. علاوه بر آن، با توجه به سابقهٔ مشترک تاریخی، تعداد زیادی از روشنفکران، ادبا و شعرای دورهٔ شوروی و پیش از آن، یا دارای اصل و نسب ایرانی بودند و یا به دلایل گوناگون با آذربایجان ایران روابط نزدیک و مستقیم داشتهاند.
روابط اجتماعی و فرهنگی بین دو آذربایجان پیش از دورهٔ شوروی و قبل از حکومت پهلوی اول چنان رایج است که رفت و آمد بین دو آذربایجان و به ویژه مهاجرت به آذربایجان قفقاز در جستوجوی کار و زندگی بهتر، فوقالعاده مرسوم و متداول بوده است، تا اندازهای که حتی محمدحسین شهریار شاعر بزرگ ایران نیز در شاهکار خود حیدر بابایه سلام به این عادت مردمی آن زمان و نامه و سوغات عزیز سفر کرده به باکو اشاره میکند. بنابراین این موضوع نیز به تاثیر و تاثر ایران و آذربایجان صحه میگذارد.
خواندن کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰) را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب را به پژوهشگران حوزههای نقد ادبی، جامعهشناسی، تاریخ جهان و علوم سیاسی پیشنهاد میکنیم.
بخشی از کتاب ابعاد پنهان ادبیات آذربایجانی در دوره شوروی (۱۹۲۰-۱۹۹۰)
«از بین این روشنفکران، تنها حسین جاوید است که ادبیات صوفیگرایانه و ضد شوروی او بینظیر بود. جاوید در خانوادهای مذهبی در نخجوان متولد شد، دورهٔ ابتدایی را ابتدا در مدرسهای دینی و سپس در مدرسهای غیردینی گذراند. سپس در تبریز وارد مدرسهای نیمه مذهبی شد و به زبانهای فارسی و عربی تسلط یافت؛ اما به دلیل بیماری چشمی مزمن، موفق به اتمام آن نشد. جاوید از چهارده سالگی به سرودن شعر به زبانهای فارسی و آذری و با تخلص گلچین و عاریف (عارف) روی آورد. در ۱۹۰۲ برای اتمام تحصیلات عالی عازم ترکیه شد؛ ولی باز هم به دلیل بیماری خود، موفق به فارغالتحصیلی نشد. جاوید سپس به ارومیه بازگشت؛ یک سال آن جا زندگی کرد و پس از آن به زادگاه خود، نخجوان، بازگشت (۱۹۰۴). در نخجوان مدتی به تجارت پرداخت و سپس در تفلیس به استخدام یک شرکت بازرگانی درآمد. سپس مجدداً برای معالجهٔ چشمش عازم استانبول (۱۹۰۶) شد. جاوید در استانبول آغاز به سرودن شعر و انتشار آنها در روزنامهٔ صراطالمستقیم و با تخلص حسین سالک کرد؛ همزمان با آن در دانشگاه استانبول در رشتهٔ فلسفه و ادبیات شرقی ثبتنام کرد. در این سالها (۱۹۰۹-۱۹۰۷) علاقه و عشق شدیدی به افکار و عقاید مدرن و دموکراتیک پیدا کرد. و پس از مراجعت به آذربایجان، در شهرهای باکو، تفلیس، نخجوان و گنجه (۱۹۳۷ ـ ۱۹۱۰) مشغول تدریس شد. جاوید در سال ۱۹۱۷ در باکو به انجمن ادبی «ادبیات کمیسیاسی» (Adábiyyat Komissiyasi) پیوست و در ۱۹۲۳ عضو اتحادیهٔ نویسندگان شد. در همان سال برای درمان پزشکی و مطالعهٔ ادبیات غربی و سفر به برلین و پاریس به او مرخصی داده شد. جاوید پس از بازگشت به آذربایجان آثار فراوانی نوشت که عمدتاً در حوزهٔ ادبیات مقاومت بودند. در سال ۱۹۳۷ به زندانی در سیبری تبعید شد و در ۱۹۴۴ همان جا زندگی را بدرود گفت. جاوید در جمهوری آذربایجان شهید ملی شناخته شده و مدارس متعدد، اماکن عمومی و موزههایی به اسم او نامگذاری شده است.»
حجم
۲۴۵٫۳ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۱
تعداد صفحهها
۲۴۰ صفحه
حجم
۲۴۵٫۳ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۱
تعداد صفحهها
۲۴۰ صفحه