کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن

کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن نوشتهٔ رابرت وی. فایرستون و لیزا فایرستون و جویس کتلت و ترجمهٔ حامد برآبادی است. نشر اسبار این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن

کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن (Conquer Your Critical Inner Voice) می‌تواند شما را با صدای منتقد درونیتان روبه‌رو کند؛ دشمنی که به آرامی و به‌شکلی نامحسوس ابعاد گوناگون زندگی شما را تحت‌تأثیر قرار داده و گاه توانمندی‌هایتان را محدود کرده است. شما با آگاهی سازنده‌ای که با کمک این کتاب به دست می‌آورند، گامی بزرگ برای غلبه بر پیامدهای منفی منتقد درونی خود برمی‌دارد و منابعش را شناسایی می‌کنید. نتیجه‌ای که حاصل می‌شود، رضایت و موفقیت بیشتر در زندگی شخصی، حرفه‌ای و ارتباطات میان‌فردی و نائل‌آمدن به آرمان‌ها، ارزش‌ها و معنای زندگی است. منتقد درونی چیست؟ منتقد درونی صدایی درون ذهن انسان است که نجوا می‌کند، غر می‌زند و او را به‌سمت اعتمادبه‌نفس ضعیف و عزت‌نفس کم سوق می‌دهد. این صدا افکار ما را ویرایش می‌کند، رفتار ما را کنترل می‌کند و اقدامات ما را مهار می‌کند. این صدا فکر می‌کند از ما در برابر صدمه‌دیدن یا احساس رهاشدن محافظت می‌کند، اما تمام آنچه واقعاً انجام می‌دهد تقویت احساس شرم و گناه، خراب‌کاری در روابط صمیمانه و ایجاد گرایش به رفتارهای خودتخریبی در درون ما است. با این کتاب صدای منتقد درونی خود را تسخیر کنید.

خواندن کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صدای منتقد درونی ات را خاموش کن

«امروزه والدین تلاش می‌کنند تا در این شرایط دشوار و استرس‌زا، کودکان‌شان را سالم بار بیاورند. تحقیقات نشان داده که داشتن حداقل ۴ تا ۵ مراقب برای رشد بهینهٔ کودک لازم است. لیکن، خیلی از خانواده‌ها شرایطی دارند که این وضعیت را برای آنان به رؤیایی غیرممکن تبدیل می‌سازد. غالباً هر دو والد کار می‌کنند و بزرگسال قابل اعتمادی ندارند که برای مواظبت از فرزندشان از او کمک بخواهند. تعداد والدین مجرد به‌طور فزاینده‌ای رو به افزایش است و در خیلی از موارد، والد غائب هیچ کمکی در بزرگ‌کردن فرزندان نمی‌کند. به‌علاوه، جامعهٔ آمریکا ـــ برخلاف بسیاری از جوامع صنعتی ـــ در راستای مراقبت از بچه‌ها هیچ کمکی برای خانواده‌ها فراهم نمی‌آورد.

گذشته از این فشارهای بیرونی، مهم‌ترین مسائلی که ما در بزرگ‌کردن بچه‌ها با آن‌ها روبه‌روییم، به خانواده‌های اصلی خودمان برمی‌گردد. برای این‌که والدین مؤثری باشیم و دلبستگی ایمنی را برای فرزندان‌مان فراهم کنیم، لازم است درکی داشته باشیم از آنچه در کودکیِ خودِ ما اتفاق افتاده است. باید با احساسات دردناک ناشی از تربیتی که دریافت کرده‌ایم مواجه شویم و در مقام انسانی بزرگسال، احساسات خویش را بازیابی کنیم. اگر بفهمیم باورها و احساسات ما دربارهٔ کودکان از کجا نشأت می‌گیرد، خواهیم توانست رفتارهای دفاعی‌ای را که در تربیت بچه‌های‌مان به‌کار می‌گیریم، بیشتر کنترل کنیم.

فرزندپروری وظیفهٔ بسیار خلاقانه، چالش‌زا و استرس‌آوری است و مثل هر اقدام خلاقانهٔ دیگری، نیاز به تفکر و تأمل چشمگیری دارد. به‌جای داشتن تصویری انعطاف‌ناپذیر و محدود از آنچه برای آیندهٔ فرزندان‌مان می‌خواهیم، می‌توانیم شیوه‌هایی را برای پرورش و ارشاد آنان یاد بگیریم تا ویژگی‌های طبیعی خویش را متبلور سازند و به‌طور منحصربه‌فردی، خودشان بشوند. با داشتن این هدف در ذهن، خواهیم توانست شرایطی را ارزیابی کنیم که تحت آن کودکان‌مان، خودشان را بد و غیردوست‌داشتنی می‌بینند و صدای منتقد درونی‌شان را می‌سازند.

در این فصل، ابتدا روی خودافشایی‌های دردناک چند تن از والدین تمرکز می‌کنیم که جرئت بازگویی احساسات‌شان را در تعامل با فرزندان‌شان یافته‌اند. آنان صادقانه اعتراف می‌کنند که این احساسات و رفتارها پذیرفتنی نیست و اکنون احساس گناه کرده و شرمسارند. مسائلی را بیان می‌کنند که در اکثر کتب فرزندپروری نادیده گرفته شده است. پس از آن، پیشنهادها و رهنمودهایی را ارائه می‌کنیم که ممکن است در تربیت کودکان، کمک‌حال والدین باشد.

تکرار رفتارهای والدین‌مان

«قسم خورده بودم با بچه‌هایم متفاوت از طوری رفتار کنم که والدینم با من برخورد کرده بودند؛ اما فهمیدم دارم دقیقاً مثل آن‌ها عمل می‌کنم». این والد یکی از گیج‌کننده‌ترین و آشفته‌سازترین ابعاد فرزندپروری را تعریف می‌کرد. افراد درمی‌یابند که علی‌رغم نیت خوب‌شان، در قبال فرزندان‌شان همان شیوه‌های منفی والدین خودشان را پی می‌گیرند. با درک این‌که چگونه و چرا این صفات منفی والدینی طی نسل‌ها منتقل می‌شود، والدین خواهند توانست کنترل فرایند را به‌دست گیرند و چرخه را مختل سازند.»