کتاب هویت

کتاب هویت نوشتهٔ استف لاولر و ترجمهٔ محسن نیازی و داریوش یعقوبی است. انتشارات اندیشه احسان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب هویت

کتاب هویت که حاوی دیدگاه‌های جامعه‌شناختی است، در ۸ فصل نوشته شده است. این کتاب به مفهوم هویت، هویت به‌عنوان یک پرسش، چرایی اهمیت این مفهوم و... پرداخته است. در ابتدای این اثر توضیح داده شده است که ادعای اصلی کتاب حاضر، این است که هویت را نباید به‌عنوان چیزی متعلق به درون فرد درک کرد؛ بلکه باید به‌عنوان محصول بین‌فردی و در چهارچوب روابط اجتماعی آن را فهمید. هدف کلی، در نظرگرفتن برخی از شیوه‌هایی است که بدان طریق بتوان هویت را به‌لحاظ جامعه‌شناختی فهمید. این کتاب با یک ملاحظه دربارۀ حافظه، تاریخ و داستان‌سرایی شروع شده است.

خواندن کتاب هویت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران حوزهٔ جامعه‌شناسی و فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هویت

«موضوع مورد بحث در اینجا آثار فرهنگی و نمادین طبقه است که بوردیو آن را به عنوان سرمایۀ فرهنگی و نمادین به عاریت گرفته است (بوردیو، ۱۹۸۶، ۱۹۹۳). سرمایۀ فرهنگی به نوع خاصی از آگاهی و دانش اشاره دارد؛ به تعبیر جانسون آن:

عامل اجتماعی را به همدلی کردن، قدردانی نمودن و یا خبرگی در کشف رمز روابط و محصولات فرهنگی و... مجهز می‌کند. سرمایۀ فرهنگی طی فرایند طولانی فراگیری و تلقین حاصل می‌شود که شامل آموزش و پرورش اعضای خانواده یا گروه (آموزش و تعلیم خانواده)، اعضای تحصیل کردۀ تشکیلات اجتماعی (آموزش منتشر شده) و نهادهای اجتماعی (آموزش نهادینه شده) است (جانسون، ۱۹۹۳: ۷).

همۀ سرمایه‌های فرهنگی نمی‌توانند در شرایط یکسان"مبادله" شوند (اسکگز، ۱۹۹۷). تنها زمانی که سرمایۀ فرهنگی به اندازۀ کافی مشروع است، می‌تواند به سرمایۀ نمادین تبدیل شود، منزلت و تصدیقی که سرمایه‌های مختلف از طریق به رسمیت و مشروع شناخته شدن به دست می‌آورند. از نظر بوردیو، این تنها سرمایۀ فرهنگی طبقات متوسط است که به این طریق مشروع می‌شود؛ سلایق، دانش و تمایلات آن‌ها به عنوان ذاتاً "با سلیقه"آگاه و "درست" رمزگذاری می‌شوند. در این شیوه، تمایزات طبقاتی به طور همزمان و به صورت پنهان شده، در محل کار وجود دارد: آن‌ها از طریق تمایزات موجود بین شایستگی‌های فرهنگی متصّل به موقعیت‌های مختلف طبقۀ اجتماعی، در محل کار حاضر هستند و به خاطر اینکه آن‌ها در اشکال مشروع دانش و زیبایی‌شناسی به یک امر نابرابر تبدیل نشده‌اند، ناشناخته باقی مانده، اما دقیقاً دانش و زیبایی‌شناسی خود را دارند. این یک "شکست" در بازی قضاوت زیبایی شناختی، قضاوت در مورد دانش و شایستگی فرهنگی به خاطر نداشتنِ سرمایۀ نمادین است.

سرمایۀ فرهنگی طبقۀ کارگر و طبقه متوسط با هم برابر نیستند، بلکه متفاوت هستند؛ بیشتر، "تفاوتی"که افراد طبقۀ کارگر به نمایش می‌گذارند، منجر به نابرابری می‌شود (والکردین و لوسی، ۱۹۸۹). این "تفاوت" از تفاوت در یک هنجار ناشی می‌شود. علاوه بر این، از آنجایی که سرمایۀ فرهنگی طبقۀ متوسط به عنوان "بهنجار" نشان داده می‌شود، موقعیت طبقاتی آن‌ها پنهان می‌ماند.

تحلیل بوردیو در اینجا به دلیل شیوه‌هایی که در آن فرضیّات مرسوم را در مورد شایستگی فرهنگی و دانش فرهنگی، هم برجسته و هم لغو می‌کند، سودمند است. این شایستگی و دانش معمولاً به عنوان ساز و کارهای اجتماعی دیده نمی‌شوند؛ در عوض، آن‌ها به عنوان بخشی از خود تصّور می‌شوند و این به خودی خود دارای اثرات اجتماعی و فرهنگی خاصی است. در رابطه با این معنا، طبقۀ اجتماعی صرفاً یک موقعیت "عینی" نیست که کسی آن را تصرف کرده باشد، بلکه به نحو خاصی تحت این عنوان که "ما که هستیم" پیکر بندی می‌شود.

همان گونه که سِنِت و کاب (۱۹۷۷) بسیار عالی بیان کردند؛ طبقۀ اجتماعی"آسیب‌هایی پنهان" تحمیل می‌کند. این آسیب‌ها از این جهت پنهان هستند که در بروز نمایان تر و آشکارترِ نداشته‌ها، ماندگار نیستند- که ممکن است همچنان حاضر باشند- اما در حالاتی همچون استهزاء، شرمساری، سکوت و نوعی خودشناسی که همراه با یک موقعیت آسیب زننده است، وجود دارند.»