کتاب نامه هایی به شاعر جوان

کتاب نامه هایی به شاعر جوان نوشتهٔ راینر ماریا ریلکه و ترجمهٔ غزاله شکرابی است. نشر سیزده این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی ۱۰ شعر و ۱۰ نامه است.

درباره کتاب نامه هایی به شاعر جوان

کتاب نامه هایی به شاعر جوان مجموعه‌ای از نامه‌ها و شعرهای «راینر ماریا ریلکه» را در بر گرفته است. نامهٔ اول از پاریس و در تاریخ ۱۷ فوریهٔ ۱۹۰۳ خطاب به «دوست و آقای عزیزم» نوشته شده است. این بخش از کتاب حاضر، ۱۰ نامه را در بر گرفته است. بخش دوم کتاب که حاوی اشعار نویسنده است، ۱۰ شعر را در خود گنجانده که عنوان برخی از آن‌ها «چشمانم را از حدقه درآور»، «ترانهٔ عاشقانه»، «گربهٔ سیاه» و «تو ای تاریکی» است.

خواندن کتاب نامه هایی به شاعر جوان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر و نامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره راینر ماریا ریلکه

راینر ماریا ریلکه در ۴ دسامبر ۱۸۷۵ به دنیا آمد و  ۲۹ دسامبر ۱۹۲۶ درگذشت. او از مهم‌ترین شاعران آلمانی‌زبان در سدهٔ ۲۰ میلادی بوده است.

بخش‌هایی از کتاب نامه هایی به شاعر جوان

«آقای کاپوس عزیز، باید بدانید از دریافت نامهٔ دوست‌داشتنی شما حس نشاط زیادی دریافتم. خبرهایی که از خودتان داده‌اید بسیار خوب است و هرچه بیشتر در آنها دقیق می‌شوم، بهتر هم به نظرم می‌آیند. می‌خواستم برای شب کریسمس این نامه را بنویسم اما این زمستان بسیار مشغول و پر از دغدغه هستم و احساس می‌کنم این تعطیلات باستانی بسیار زود شروع شدند، هنوز آمادگی آن را نداشتم و مجال نوشتن هم نبود.

در این روزهای عید، بسیار به شما فکر کرده‌ام و اندیشیده‌ام که در جایگاه مخصوص نظامی خودتان میان کوه‌هایی که باد احاطه‌شان کرده نشسته‌اید، بسیار آرام و پذیرا. سکون در میان این همهمه بسیار ارزشمند است. در اندیشهٔ من، دریا هم هست، اگرچه دور از شما، اما صدای امواج آن، بر شما طنین‌انداز است. آرزومندم شما با صبوری و اطمینان، تسلیم محض این خلوت باشکوه باشید. حالا شاید چیزی وجود نداشته باشد که مانع حضور واقعی شما در این خلوت شود. درست به‌سان خونی که از درگذشتگان در رگ شما باقی‌ست و با خون شما ترکیب وصف‌ناپذیر جدیدی ساخته است، این خلوت نیز در سراسر وجود شما اثر خواهد کرد.»

*

«"صبر"

زندگی‌ام به‌کندی می‌گذرد

قلب من در خلاف جهت می‌تپد

چیزی بیشتر از یک امید؛

خیلی زیاد و به یک‌باره خیلی کم

زندگی‌ام قطاری‌ست که ناگهان

بی‌نیاز به هیچ ایستگاهی توقف می‌کند

و صدای جیرجیرک‌ها به‌گوش می‌رسد

وقتی خود را به بیرون کش می‌دهم

درها به هم کوبیده می‌شوند

با باد خیالی که بیهوده فکر می‌کنم می‌وزد

چمن‌زارها چه شکوفا شده‌اند

با این توقف خیالی ما»