کتاب عادت های اتمی

کتاب عادت های اتمی نوشتهٔ جیمز کلییر و ترجمهٔ رضا اردلان است. انتشارات شنیدار این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر که حاوی خلاصهٔ کتاب اصلی است، درمورد عادات خوب و ریشه‌کن‌کردن عادات بد است.

درباره کتاب عادت های اتمی

در کتاب عادت های اتمی با این پرسش روبه‌رو می‌شویم که چگونه می‌توان به‌کمک عادت‌های کوچک، تغییری بزرگ در زندگی پدید آورد؟ شما چه عادت‌هایی دارید؟ ممکن است برای پاسخ به این پرسش نیاز به اندکی تأمل داشته باشید؛ زیرا طبق تعریف، «عادت» رفتاری است که بدون فکر و به‌طور خودکار انجام می‌دهیم و ممکن است همیشه از عادت‌هایمان آگاهی نداشته باشیم. هر فرد ممکن است عادت‌های مختلفی داشته باشد؛ از نوشیدن قهوه هنگام صبح تا مسواک‌زدن دندان‌ها پیش از خواب. این عادت‌های ما هستند که زندگی روزانهٔ ‌ما را شکل می‌دهند.

از آنجایی که عادت‌ها را بدون فکر و توجه انجام می‌دهیم، ممکن است متوجه قدرت آن‌ها نشویم. اگر هر کاری را هر روز تکرار کنید، حتی کوچک‌ترین کارها مانند پس‌اندازکردن ۱۰۰۰ تومان تا کشیدن یک نخ سیگار، درنهایت تأثیری بزرگ روی زندگی‌تان می‌گذارد. بنابراین درک و شناخت ماهیت عادت‌ها و استفاده از آن‌ها باعث می‌شود زمام زندگی‌تان را به‌دست گیرید و دستاوردهای بزرگی داشته باشید.

در این کتاب حاضر به پرسش‌های زیر پاسخ داده می‌شود:

۱. چرا ساختار ذهن ما با زندگی مدرن سازگار نیست؟

۲. چگونه یک آزمایش بر روی گربه‌ها به درک علمی از نحوهٔ شکل‌گیری عادت‌ها کمک کرد؟

۳. چه ارتباطی بین یک صابون جدید و خوشبو و ایجاد عادت‌های پایدار وجود دارد؟

خواندن کتاب عادت های اتمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب عادتهای اتمی را به دوستداران روان‌شناسی عمومی پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب عادت های اتمی

«تا اینجا گفته شد که برای ایجاد تغییرات بزرگ، نیازی نیست کارهای بزرگ و عجیب و غریب انجام دهیم؛ فقط کافی است عادات مثبت سازنده‌ای داشته باشیم تا به مقصودمان برسیم. هنگامی که وارد یک اتاق تاریک می‌شوید، بدون اینکه فکر کنید چه کاری باید انجام دهید، از روی غریزه به دنبال کلید چراغ می‌گردید. این یک عادت است؛ رفتاری که بارها و بارها آن را تکرار کرده‌اید و اکنون به طور خودکار آن را انجام می‌دهید، اما عادت‌ها چگونه شکل می‌گیرند؟ مغز ما با آزمون و خطا یاد می‌گیرد که باید نسبت به موقعیت‌ها و شرایط جدید چه واکنشی نشان دهد و پس از آنکه راه درست را آموخت، دیگر بدون فکر و به طور خودکار واکنش نشان می‌دهد.

ادوارد ثورندایک روانشناس قرن ۱۹ میلادی، این مسئله را با آزمایشی بر روی گربه‌ها نشان داد. او چند گربه را در یک جعبه قرار داد. طبیعی است که گربه‌ها شروع به تقلا کردند تا راهی برای بیرون رفتن از جعبه بیابند. برخی از آن‌ها آنقدر به دیواره‌های جعبه پنجه کشیدند تا در نهایت اهرمی را یافتند که با فشار دادن آن، درِ جعبه باز شد و توانستند از آن بیرون بیایند.

ثورندایک آن گربه‌هایی را که موفق به فرار شده بودند، دوباره در جعبه گذاشت و آزمایش را تکرار کرد. پس از چندین مرتبه تکرار این آزمایش، نتایج بسیار جالبی به دست آمد. ثورندایک مشاهده کرد که گربه‌ها بعد از اینکه چند بار داخل جعبه قرار گرفتند، راه بیرون رفتن از آن را یاد گرفتند. در نتیجه به جای اینکه چند دقیقه برای یافتن راه خروجی تقلا کنند، مستقیم به سمت اهرم رفتند و آن را فشار دادند. بعد از حدود ۲۰ الی ۳۰ بار قرار گرفتن در جعبه، گربه‌ها توانستند به طور متوسط طی ۶ ثانیه از جعبه فرار کنند. در واقع فرآیند خارج شدن از جعبه برای آن‌ها تبدیل به عادت شده بود و دیگر به طور خودکار آن را انجام می‌دادند.»