کتاب معجزه عشق

کتاب معجزه عشق نوشتهٔ پائولو کوئیلو و ترجمهٔ پروانه طاهری است. انتشارات عطر کاج این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این داستان پیرامون چنین باوری نوشته شده است: «زندگی بدون عشق معنا ندارد».

درباره کتاب معجزه عشق

پائولو کوئیلو در داستان معجزه عشق از عشق می‌گوید. همه می‌دانند چگونه عشق بورزند؛ چراکه همه‌ٔ ما با این موهبت به دنیا آمده‌ایم. برخی استعدادی ذاتی برای عشق‌ورزیدن دارند اما بیشتر ما باید آن را دوباره بیاموزیم. ما باید چگونه عشق‌ورزیدن را به یاد آوریم. شادمانی‌ها و حزن‌هایش را رها کنیم، بالا و پایین‌هایش را فراموش کنیم و بدانیم که ریسمان عشق همواره در همین نزدیکی است.

این نویسندهٔ برزیلی کتاب خود را از یک بعدازظهر سرد بهاری اواخر قرن نوزدهم آغاز می‌کند. زمانی که عده‌ای زن و مرد از نقاط مختلف انگلیس برای گوش‌دادن به سخنرانی معروف‌ترین کشیش شهر، دور هم جمع شده و مشتاق شنیدن حرف‌های او بودند؛ کشیشی که به دلیلی بسیار خسته و فرسوده شده بود.

خواندن کتاب معجزه عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران آثار داستانی پائولو کوئیلو پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پائولو کوئیلو

پائولو کوئلیو در سال ۱۹۴۷ به دنیا آمد. او نویسندهٔ معاصر برزیلی است. رمان‌های او بین مردم در کشورهای مختلف دنیا پرطرفدار است. او از سال ۲۰۰۷ سفیر صلح سازمان ملل در موضوع فقر و گفت‌وگوی بین‌فرهنگی است. بسیاری از آثار این نویسنده، داستان‌هایی هستند که با رویکردها و درون‌مایه‌های روان‌شناسانه طراحی و نوشته شده‌اند.

کوئیلو در اغلب کتاب‌هایش به موضوع عشق و ایمان می‌پردازد. رمان «کیمیاگر» مشهورترین کتاب او و یکی از رمان‌های بسیار پرفروش دههٔ پایانی قرن بیستم در جهان است.

بخشی از آثار پائولو کوئیلو عبارت‌اند از:

تئاتر برای آموزش، بایگانی جهنم، خاطرات یک مغ، کیمیاگر، بریدا، عطیه برتر، والکیری‌ها (دیدار با فرشتگان)، مکتوب، کنار رود پیدرا نشستم و گریستم، کوه پنجم، نامه‌های عاشقانه یک پیامبر، مبارزان راه روشنایی (راهنمای جنگجوی نور)، ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد، کلمات اساسی، شیطان و دوشیزه پریم، داستان‌هایی برای پدران، فرزندان و نوه‌ها، جن و گل‌های رز، سفرها، کمان گیر، هستی (زندگی) و... .

بخش‌هایی از کتاب معجزه عشق

«پُل عشق را با ارزش‌های دیگری که مطرح بود مقایسه کرد. مثلا مقایسه آن با فصاحت و شیوایی سخنوری؛ شیوایی کلام موهبتی اصیل است که باعث تسخیر قلب‌ها و ذهن‌ها می‌شود. کسی که این توانایی را دارد، می‌تواند دیگران را به انجام وظایف مهم معنوی‌شان تشویق و حتی آن‌ها را ترغیب کند تا کارهایی فراتر از وظایفشان انجام دهند.

پل به واعظان اعظم می‌گوید: «اگر من با زبان آدمیان و فرشتگان حرف بزنم اما در قلبم عشقی به شما نداشته باشم، انگار فقط سر و صدای ناقوسی را درآورده یا سنجی را به هم کوبیده‌ام.»

همه ما می‌دانیم منظور از این حرف چیست. ما اغلب نظریه‌های باشکوهی را می‌شنویم که به نظر می‌رسد قابلیت تغییر دنیا را دارند، کلماتی که ظاهرآ منطقی و زیرکانه‌اند، اما درواقع آن‌ها فقط کلماتی خالی از احساس و عشق هستند که هیچ یک نمی‌توانند ما را تحت تأثیر قرار دهند.

همچنین عشق را با فلسفه، راز و رمزها، ایمان و نیکوکاری مقایسه می‌کند.

واقعآ چرا عشق برتر از ایمان است؟

زیرا ایمان صرفآ راهی است که ما را به سوی عشقی بزرگ‌تر راهنمایی می‌کند.

چرا عشق برتر از نیکوکاری است؟

چون نیکوکاری فقط یکی از راه‌هایی است که با عشق جلوه‌گر می‌شود. پس عشق کل است و بقیه جزء؛ و همیشه کل، برتر از جزء است. نیکوکاری صرفآ یک راه است، یکی از راه‌های فراوانی که عشق به ما نشان می‌دهد تا از طریق آن، به هم‌نوعان‌مان نزدیک‌تر شویم.

و همان‌طور که همه ما می‌دانیم، نوعی نیکوکاری هست که عشق هیچ نقشی در آن ندارد. انداختن یک سکه برای فقیری در خیابان خیلی آسان است؛ درواقع حتی ساده‌تر از نیانداختن آن. این کار احساس گناه ما را که تحت تأثیر دیدن این صحنه دلخراش تحریک شده، آرام می‌سازد. چه تسکینی با پرداخت همین یک سکه پیدا می‌کنیم! با یک سکه بی‌ارزش هم خودمان را به آرامش رسانده و هم مشکل فقیری بیچاره را حل کرده‌ایم!

در حالی که اگر واقعآ عاشق آن فقیر بینوا بودیم، کارهای بیشتری برای او انجام می‌دادیم یا شاید همان یک سکه را هم نمی‌انداختیم. چه کسی می‌داند، عذاب وجدان باید عشق واقعی را در ما بیدار کند.

پُل سپس عشق را با ایثار و عشق مقایسه می‌کند: «من به کسانی که امیدوارند روزی کاری برای بشریت انجام دهند، می‌گویم اگر جسمم را در راه عقیده‌ام بسوزانم اما عشقی پشت این کار نباشد، هیچ حاصلی نخواهد داشت، هیچ!»

شما نمی‌توانید چیزی مهم‌تر از عشقی که به زندگی خودتان منعکس شده، به دیگران تقدیم کنید. این یک زبان حقیقی و مشترک جهانی است که به ما اجازه می‌دهد مثلا با چینی‌ها یا هندی‌ها ارتباط برقرار کنیم. برای همین، اگر روزی به این کشورها بروید، با زبان صامت اما گویای عشق قادر خواهید بود منظور خود را به دیگران بفهمانید.

پیام معنوی ایمان در راه و روش زندگی انسان‌ها نهفته است نه در کلماتی که می‌گویند.»