کتاب افسانه خودباوری

کتاب افسانه خودباوری نوشتهٔ آلبرت آلیس است و با ترجمهٔ رخشنده عظیم در انتشارات نسل نواندیش منتشر شده است.

درباره کتاب افسانه خودباوری

نویسنده در مقدمهٔ کتاب افسانه خودباوری از خواننده می‌پرسد آیا خودباوری بیماری است؟ او در ادامه پاسخ می‌دهد این به روشی بستگی دارد که شما آن را تعریف می‌کنید.

شما انسانی جایزالخطا هستید که نمی‌توانید مانع شکست در کار و عشق شوید؛ بنابراین خودباوری شما در بهترین شرایط گذراست. حتی وقتی این خودباوری شدید باشد، در معرض خطر واقعی شکست بعدی و سقوط دوباره قرار می‌گیرید. وقتی پس از مدتی در می‌یابید که ارزش شما به‌عنوان یک شخص بستگی به موفقیتتان دارد، بسیار ناخوشایند است. همین امر موجب بروز اضطراب در شما برای کسب دستاوردهای مهم می‌شود و به‌احتمال زیاد همین اضطراب باعث شکست شما می‌شود. نویسنده در این کتاب مفهوم «خویشتن‌پذیری» را مطرح می‌کند و سعی دارد به خواننده کمک کند جهان را با نگاهی دیگر ببیند. 

خواندن کتاب افسانه خودباوری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که در زندگی به دنبال موفقیت هستند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب افسانه خودباوری

«حالا این بیشتر به خودباوری شباهت دارد و شامل موارد بیشتری از زندگی توأم با کفایت، موفقیت، ثمربخشی و خرد است. خودباوری شامل صفحاتی مثبت مانند درستکاری، صداقت و مسؤول بودن از لحاظ اجتماعی می‌شود که رَند و براندن نسبت به آن بی‌توجه بودند. شما با مردم زندگی می‌کنید و همان‌طور که به آن‌ها احترام می‌گذارید، بهتر است به خودتان نیز احترام بگذارید. این مطلب با دیدگاه‌های اگزیستانسیالیست‌ها مانند مارتین بوبر، ژان پل سارتر، مارتین هایدگر، آلفرد آدلر و رفتاردرمانی منطقی ـ هیجانی موافق است.

با وجود این براندن به شکل عجیب و غیر معمول خویشتن‌پذیری را پایین‌تر از خودباوری قرار می‌دهد. گاهی براندن آنچه را خویشتن‌پذیری بی قید و شرط نامیده می‌شود، درک می‌کرد؛ ولی البته نه به‌طور تمام و کمال. بنابراین به گفتهٔ او در کتاب شش پایهٔ خودباوری، شما می‌توانید تمرین‌های خویشتن‌پذیری را صبح، ظهر و شب با قبول کامل (و شاید بی‌قید و شرط) بدن، احساسات، تضادها، افکار، اعمال، محاسن، کمبودها، ترس‌ها، خشم، درد، خوشی، میل جنسی، ادراک‌ها، آگاهی و هیجان خود انجام دهید.

بهتر از این نمی‌توانستم توضیح دهم! عجیب و غیر عادی است که براندن خویشتن‌پذیری مشروط را محترم می‌شمارد؛ ولی آن را بخشی از خودباوری بی‌قید و شرط می‌داند که در واقع، همان خویشتن‌پذیری بی‌قید و شرط است.

او به شما می‌گوید که می‌توانید آشکارا خود را (که البته شما می‌توانید) با شروع اولین شرایط پیشرفت و منش اجتماعی بپذیرید؛ ولی او به نحوی نمی‌تواند بفهمد که این کار، خویشتن‌پذیری کامل شما را باطل می‌کند.

بنابراین، براندن تا حدودی در گروه طرفداران خویشتن‌پذیری مشروط به‌جای خویشتن‌پذیری بی‌قید و شرط می‌ماند. او به اتفاق رَند به‌درستی نشان می‌دهد تا چه اندازه صلاحیت و منش اجتماعی مفید و منطقی هستند. آن‌گاه به روش مخصوص رند می‌گوید که شما بی‌شک باید آن‌ها را به‌دست آورید تا خودتان و کلیتتان را بپذیرید و به آن‌ها احترام بگذارید.

چرا باید این کار را انجام دهید؟ چگونه می‌توانید بی‌قید و شرط شرایط مهم را قبول کنید؟ از آن‌جا که پیشرفت و یکپارچگی اجتماعی به‌طور مشخص اهمیت دارند، براندن آن‌ها را ضروری و خاص می‌داند. به همین علت، در کتابم نشان دادم که تا چه اندازه این فلسفه غیر عملی است.

در خصوص براندن نیز فکر می‌کنم که او می‌توانست اصطلاحات خود را آشکارتر و بدون ضد و نقیض به شکل زیر تعریف کند:

خودباوری مشروط: تعریف افکار، احساسات و اعمال خود به‌عنوان خوب و «ستودنی» به شما (و دیگران) کمک می‌کند به اهداف اصلی‌تان (مانند تندرستی، عمری طولانی و شادکامی) برسید. وقتی به این اهداف می‌رسید، خود و کلیتتان را «خوب» ارزیابی می‌کنید. خودسنجی شما به این شکل بستگی به پیشرفت‌های «خوب» شما دارد.»