کتاب هیتلر و نازی ها بر پایه اسناد تاریخی

کتاب هیتلر و نازی ها بر پایه اسناد تاریخی نوشتهٔ دیوید اف. کرو و ترجمهٔ مستوره خضرائی است و بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب هیتلر و نازی ها بر پایه اسناد تاریخی

آدولف هیتلر، نازیسم و نسل‌کشی چه اهمیتی برای ما می‌تواند داشته باشد؟ بدیهی است که دوران نازی جذابیت‌هایی دارد. حتی از چشم‌انداز برتر سدهٔ بیست و یکم، حکومت نازی هنوز یکی از چشمگیرترین و ویرانگرترین رخدادهای غرب اروپا، به واقع در تمام جهان و در طول تاریخ است. نازیسم مترادف است با ترس، اردوگاه‌های کار اجباری و قتل‌عام. جنگ هیتلر جان ده‌ها میلیون نفر را گرفت و از اروپا ویرانه‌ای برجا گذاشت. از نازیسم واژگان و نمادهایی برجای مانده که هنوز در قلب انسان‌ها هراس برمی‌انگیزد؛ انسان‌هایی که به‌جز این‌ها دربارهٔ هیتلر یا حکومت نازی بسیار کم می‌دانند.

نازیسم برای همهٔ ما به‌دلیل شیوه‌های ادامهٔ حیاتش در تصوراتمان، مهم است. امروز وقتی می‌خواهیم برای محکوم‌کردن یک دیکتاتور مقایسه‌ای تاریخی صورت دهیم، نام هیتلر به ذهن ما می‌رسد.

نازیسم چه بود؟ پاسخ این پرسش از دو بخش تشکیل می‌شود؛ زیرا نازیسم از ۱۹۱۹ تا ۱۹۳۳ تنها جنبشی سیاسی بود، اما از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ رژیم یا حکومتی سیاسی بود. در سال‌های میان دو جنگ جهانی، از ۱۹۱۸ تا ۱۹۳۹، چندین جنبش فاشیست سیاسی وجود داشتند که شبیه نازیسم به‌نظر می‌رسیدند. عقاید سیاسی فاشیسم به‌شدت محافظه‌کارانه، بسیار ناسیونالیستی و ضددمکراسی است. فاشیست‌ها طرفدار یک دولت مرکزی قدرتمند تحت حاکمیت تنها یک حزب و آن هم حزب فاشیست هستند. آزادی‌بیان یا دیگر آزادی‌های اولیه و حقوق بشر که برای جوامع دمکراتیک مهم هستند، در حاکمیت حزب فاشیست جایی ندارد. معدودی از احزاب فاشیست قدرت کافی به دست آوردند تا به دولت یا حکومت تبدیل شوند. 

ناسیونالیسم افراطی مردمی و قومی به آتش نازیسم آلمان و فاشیسم ایتالیا دامن می‌زد. برخلاف فاشیسم ایتالیا (و بسیاری از دیگر اشکال فاشیسم اروپا)، نازیسم آلمان، یهودستیزی قومی گسترده‌ای را نیز شامل می‌شد. دلیل اصلی نفرت از یهودیان این فرضیهٔ نادرست بود که یهودیان نژاد یا گروه قومی متمایز و خطرناکی هستند. اگرچه برخی از ویژگی‌های نازیسم در مورد کل تاریخچهٔ این جنبش صدق می‌کند، پس از ۱۹۳۳ دگرگونی‌ها و تفاوت‌های مهمی پدیدار شد. تفاوت اصلی در این بود که پس از ۱۹۳۳ که حزب نازی کنترل دولت را در دست داشت، ماهیت واقعی اعتقادات نژادپرستانه، ضدیهود و شریرانهٔ خود را هرچه بیش‌تر آشکار ساخت و به اجرای طرحی برای نسل‌کشی دست یازید که قتلِ عمد کل یک قوم را شامل می‌شد.

تصور نازیسم بدون هیتلر دشوار است. بدون شک شهرت گستردهٔ شخصی هیتلر به رژیم نازی مشروعیتی بخشید که بدون او ممکن نبود. برنامهٔ وی برای برپایی حکومتی نژادپرست و کشورگشایی تجاوزکارانه، به‌طور قطع سیاست آلمان را در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ رقم زد. اما آغاز و پیشبرد جنگی که تا پایان جان بیش از شصت میلیون نفر را گرفت به‌جز شخص هیتلر به آلمانی‌های بسیاری نیاز داشت. این جنگ به افرادی بسیار بیشتر از گروه کوچک رهبران جنایت‌کار نازی نیاز داشت تا قتل میلیون‌ها یهودی و دیگر قربانیان نفرت نژادی نازی‌ها را برنامه‌ریزی، سازماندهی و اجرا کند. ما برای درک نازیسم تنها می‌توانیم زندگی‌نامه و ویژگی‌های روحی هیتلر را بررسی کنیم. هیتلر راه را نشان داد، اما آلمانی‌ها را شست‌وشوی مغزی نداد یا به زور وادار به انجام اعمال خشونت‌بار ناگفتنی و قتل یا حمایت از این اعمال نکرد. برای اینکه کابوس ایدئولوژی و نفرت نژادی نازی به واقعیتی زنده تبدیل شود ده‌ها هزار آلمانی باید با ارادهٔ خود و حتی گاهی مشتاقانه دست به اعمال جنایت‌کارانه زده باشند که در شرایطی طبیعی، دست‌کم محکومیت بلندمدت زندان برای ایشان به ارمغان می‌آورد. علاوه‌بر دست‌اندرکاران، میلیون‌ها نفر دیگر نیز باید کنار ایستاده و وقتی دیگر انسان‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند یا به قتل می‌رسیدند در سکوت نظاره کرده باشند.

با گذشت ۷۰ سال از پایان جنگ جهانی دوم هنوز پژوهشی همه‌جانبه و بی‌طرفانه دربارهٔ پیامدهای این جنگ موجود نیست. تاریخ آلمان حوزهٔ پژوهشی تخصصی دیوید اف. کرو و دیگر آثار اوست. او مدعی است که اسنادی ارائه کرده است که خود به سخن درآمده و حقیقت محض را پیش روی خواننده قرار داده‌اند.

نویسنده با یک بررسی چند ده صفحه‌ای چنین نتیجه گرفته که پیروزی هیتلر در انتخابات آلمان جدا از شرایط اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن دوران بیشتر نتیجهٔ قدرت سخنوری او بوده است! به دور از داوری او رهبری کاریزماتیک و گزیدهٔ مردمش بود و بررسی روش‌های حزب نازی و احزاب دیگر آن زمان برای رسیدن به قدرت نیاز به پژوهشی بی‌طرفانه بر پایهٔ تمام اسناد دست‌نخوردهٔ تاریخی دارد تا چشم اندازی خالی از ابهام را پیش‌روی جهانیان قرار دهد.

خواندن کتاب هیتلر و نازی ها بر پایه اسناد تاریخی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران تاریخ جهان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هیتلر و نازی ها بر پایه اسناد تاریخی

«انسان بر هر کاری جز غلبه بر مرگ، تواناست. حتی خدایان فناناپذیر نیز باید از این نظر به او غبطه بخورند. ما برای سفرمان به‌خوبی تجهیز شده‌ایم؛ سرتاپا مسلح به مواد منفجره و منوّرها. جنگی تمام‌عیار؛ یگان ضربت چنان‌که باید و شاید مطابق با سخت‌ترین چالش‌های جنگ جدید... آنان مردانی پولادین‌اند... بهترین‌های میدان نبرد و سرشار از روح بی‌پروای سلحشوری که گلوله‌هایشان در فوران‌های درهم پیچیدهٔ احساس به درستی هدف‌گیری و شلیک خواهد شد... این است مرد نوین، پیش‌درآمد توفان، نخبهٔ اروپای مرکزی. نژادی کاملاً جدید، باهوش، قوی و پر اراده... شفقِ فروزان عصری در حال افول درعین‌حال سپیده‌دمی است که در آن سرباز خود را برای نبردهای تازه و سخت‌تر آماده می‌کند... این نبرد نه پایان که مقدمه‌ای برای خشونت است.... جنگ مدرسهٔ بزرگی است و مرد جدید نشان ما را بر خود خواهد داشت... اگر نیروهای پیشرو نتوانند نفوذ کنند، اگر حتی یک مسلسل در سمت مقابل سالم باقی بماند، این مردان شکوهمند درو خواهند شد. جنگ این است. انسان، بهترین، با ارزش‌ترین و برترین تجسم حیات، فقط برای این خوب است که درون شکم سیری‌ناپذیر جنگ انداخته شود. یک مسلسل، فقط غلتیدن یک ثانیه‌ای قطار فشنگ و بیست و پنج مرد پاره‌پاره، روی سیم‌ها آویزان و رها می‌شوند تا بپوسند. می‌توانستی با استفاده از نیروی آن‌ها جزیره‌ای بزرگ را کشت کنی. آنان دانشجوی دانشگاه، دانشجوی دانشکدهٔ افسری، مکانیک، وارثان املاک حاصل‌خیز، شیک‌پوش‌های شهرهای بزرگ و دانش‌آموزان دبیرستانی با نام‌هایی اصیل و پرافتخار هستند... در هنگ مجاور سمت چپ توفانی از آتش برپا می‌شود. حمله‌ای انحرافی برای سردرگم‌کردن دشمن و ایجاد شکاف در توپخانهٔ اوست. مسئلهٔ زمان مطرح است. باید خود را جمع‌وجور کرد. بله، شاید مایهٔ تأسف باشد. شاید هم خود را برای چیزی غیرضروری فدا می‌کنیم. اما هیچ‌کس نمی‌تواند ارزش‌های ما را از ما بگیرد. مهم نیست برای چه می‌جنگیم، مهم این است که چگونه می‌جنگیم. پیش به‌سوی هدف! پیروزی یا مرگ. شجاعت جنگجو، به‌خطرانداختن خود حتی برای عقیده‌ای ناچیز، ارزشمندتر از یک عمر غور در بحر تفکر دربارهٔ خیر و شر است... می‌خواهیم نشان دهیم که چند مردِ حلّاجیم؛ آن‌گاه اگر به خاک افتیم، واقعاً به تمامی زیسته‌ایم.

در پشت جبهه، زنان در جست‌وجوی غذا برای خانواده‌های‌شان تلاش می‌کردند. تحریم دریایی بریتانیا مانع از آن می‌شد که کشتی‌ها به بنادر آلمان برسند و در نتیجه آلمانی‌ها را از دست‌رسی به مواد غذایی حیاتی محروم می‌کرد. بیش از ۷۵۰ هزار آلمانی بین سال‌های ۱۹۱۴ و ۱۹۱۸، بر اثر سوءتغذیه و بیماری‌های ناشی از آن درگذشتند. در زمستان ۱۹۱۶-۱۹۱۷ معروف به زمستان شلغم، میلیون‌ها نفر باید بیش‌تر با خوردن شلغم و کسب حدود هفتصد تا نهصد کالری در روز، خود را زنده نگه می‌داشتند. در همان سال ۱۹۱۶ خشم زنانی که در صف‌های طولانی برای خرید غذای کمیاب انتظار می‌کشیدند، اوج گرفت و به شورش‌های غذا تبدیل شد. ماه مه ۱۹۱۶، روزنامه‌ای در برلین، طی گزارشی نوشت که زنان برای خرید مواد غذایی باید ساعت‌ها پیش از بازشدن فروشگاه‌ها در صف بایستند.»