کتاب کتاب کودک دیگر چه... است؟

کتاب الکترونیکی «کتاب کودک دیگر چه... است؟» نوشتهٔ نیل گیمن با ترجمهٔ لیدا طرزی در انتشارات کتاب نیستان چاپ شده است. کتاب «کتاب کودک دیگر چه... است!؟» مجموعه‌ای از سخنرانی‌ها و مقالات گیمن است.

درباره کتاب کتاب کودک دیگر چه... است؟

مقالات این کتاب را می‌توان در سه بخش تقسیم کرد. بخش نخست مقالاتی است که موضوع آن دغدغه همیشگی نیل گیمن است و در متن آن مخاطب را به کتابخوانی و چرایی آن دعوت کرده و درباره چرایی و چگونگی آن سخن می‌راند. در بخش دوم او به سراغ ژانر وحشت و داستان‌های آن رفته و از چرایی اقبال آن‌ها در زمانه حاضر سخن به میان آورده است. در بخش سوم کتاب اما نقدها و روایت‌های موردی گیمن درباره کتاب‌ها و داستان‌هایی که خوانده است را می‌توان خواند.

گیمن در میان بسیاری از نوشته‌ها و مقالات و گفت‌وگوهای خود همواره از اهمیت کتاب و کتاب‌خوانی گفته است و تأکید می‌کند که باید به قصد لذت بردن، کتاب بخوانیم. گیمن عقیده دارد که گاهی بزرگ‌سالان از سر خیرخواهی شوق مطالعه را در کودکان از بین می‌برند: مثلاً آنان را از خواندن آثار دلخواهشان منع می‌کنند یا آثار ارزشمند، ولی کسل‌کننده‌ای را که خودشان می‌پسندند به آنان تحمیل می‌کنند. به این ترتیب نسلی بار می‌آورند که مطالعه را عبث و ملال‌آور می‌داند. ما باید اجازه دهیم کودکانمان از نردبان مطالعه بالا بروند. اگر کتاب‌های دلخواهشان را بخوانند پله‌پله به باسوادی نزدیک می‌شوند. کودکان را از مطالعه دل‌سرد نکنید. خواندن داستان دروازهٔ مطالعهٔ کتاب‌هایی‌ست که فکر می‌کنید برایشان مفید است. به‌علاوه، همه با شما هم‌سلیقه نیستند. بچه‌ها متفاوتند. آن‌ها داستان‌های دل‌خواه خودشان را پیدا می‌کنند.

کتاب کتاب کودک دیگر چه... است؟ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به نویسندگان کتاب کودک پیشنهاد می‌شود.

درباره نیل گیمن

نیل گِیمَن، نویسندهٔ انگلیسی، در نوامبر ۱۹۶۰ دورچستر انگلستان متولد شد. او کار خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد و سپس به نوشتن داستان کوتاه، رمان، کتاب‌های کمیک، نمایش‌های صوتی و کتاب‌های غیرداستانی روی آورد. گیمن داستان‌های کودکان را مهم‌ترین داستان‌های عالم می‌داند و بخش عمده‌ای از آثارش را برای کودکان و نوجوانان نگاشته است. از جمله رمان‌های گیمن می‌توان به: اقیانوس انتهای کوچه، داستان گورستان، کورَآلاین و خدایان آمریکایی، و از جمله آثار کودکان و نوجوانان او می‌توان به: موی دیوانه و الفبای خطرناک اشاره کرد. او جوایز بسیاری کسب کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به جایزهٔ هوگو، بِرَم استوکر، جایزهٔ دنیای فانتزی و مدال‌های نیوبری و کارنگی اشاره کرد.

بخشی از کتاب کتاب کودک دیگر چه... است؟

«من در بچگی تا توانستم سعی کردم عالم بزرگ‌سالان را بهتر بشناسم. بسیار دوست داشتم بدانم نظر آن‌ها دربارهٔ کودکان و دوران کودکی چیست. در کتابخانهٔ والدینم نمایش‌نامه‌ای بود با این عنوان: «شادترین روزهای زندگی». داستانش دربارهٔ مدرسهٔ دخترانه‌ای بود که در زمان جنگ تخلیه شده و به مدرسهٔ پسرانه تبدیل شده بود. پدرم در دوران مدرسه‌اش در این نمایش بازی کرده بود. او به من می‌گفت منظور از «شادترین روزهای زندگی» دوران مدرسه است، ولی به نظرم حرفش بی‌معنی بود. آن حرف‌ها تبلیغات بزرگ‌ترها بود و نشان می‌داد آن‌ها هیچ خاطره‌ای از دوران کودکی‌شان ندارند. مثلاً همین من، از چیزی به اندازهٔ مدرسه متنفر نبودم: خشونت مطلق، نداشتن قدرت و بیهودگی آن‌همه تحصیل. من دوست داشتم در دنیای خودم باشم. دنیایی که نیمی از آن در این جهان بود و نیمی‌اش خارج از آن. ولی مدرسه به تحقق این آرزوهایم هیچ کمکی نمی‌کرد. اولین روز مدرسه حالم خراب می‌شد و آخرین روزش از خوشحالی بال درمی‌آوردم. به نظرم «شادترین روزهای زندگی»، یکی از همان حرف‌هایی بود که بزرگ‌ترها خودشان به آن ایمان نداشتند. چیزی مثل «اصلاً درد ندارد» که اتفاقاً داشت، خوب هم داشت.

بنابراین من برای دفاع برابر دنیای بزرگ‌ترها به مطالعه پناه بردم. هرچه به دستم می‌رسید می‌خواندم، چه معنایش را می‌فهمیدم و چه نمی‌فهمیدم. در حقیقت داشتم فرار می‌کردم. به‌گفتهٔ سی.اس. لوییس۱ «تنها کسانی که برابر فرار جبهه می‌گیرند زندانیان هستند.»، ولی من داشتم چیز یاد می‌گرفتم. داشتم از دریچهٔ چشم دیگران دنیا را می‌دیدم. داشتم نقطه‌نظرات دیگران را تجربه می‌کردم. داشتم هم‌دردی را می‌آموختم. داشتم تشخیص می‌دادم و درک می‌کردم که «من»های متفاوت قصّه‌ها، که شخص من نبودند، واقعی‌اند و با انتقال خرد و تجربه‌شان به من اجازه می‌دهند از اشتباهاتشان درس بگیرم. و همان وقت هم مثل امروز فهمیدم درستی چیزها به اتفاق افتادن یا نیفتادنشان ربطی ندارد.»