کتاب ماتیلدا

کتاب ماتیلدا نوشته رولد دال است و با ترجمه محبوبه نجف‌خانی در انتشارات کتاب چ منتشر شده است. این کتاب اثری مشهور برای کودکان و نوجوانان است. 

درباره کتاب ماتیلدا

رولد دال اولین بار ماتیلدا را در ۱۹۸۸ در انگلستان منتشر کرد. این کتاب رتبه سوم صد رمان برتر کودک را کسب کرد و مورد توجه کودکان کشورهای زیادی قرار گرفت. ماتیلدا خصوصیات بسیاری دارد او هم حساس است و هم باهوش. او به‌قدری تیزهوش است و سریع یاد می‌گیرد که حتی کندذهن‌ترین پدرومادر هم فوری متوجه توانایی‌هایش می‌شوند. اما پدر مادرش درگیر کارهای زندگی‌شان بودند که متوجه هیچ‌چیزِ غیرعادی در دخترشان نمی‌شدند. راستش را بخواهید، اگر او با پای شکسته هم توی اتاق این‌طرف و آن‌طرف می‌رفت، باز هم متوجهش نمی‌شدند. وقتی ماتیلدا سه‌ساله شد، خودش یاد گرفت که روزنامه‌ها و مجله‌هایی را بخواند که در همه‌جای خانه پخش‌وپلا بودند. او عاشق کتاب خواندن می‌شود و با کمک مسوول کتابخانه بهترین کتاب‌های دنیا را می‌خواند اما پدر و مادرش او را همراهی نمی‌کنند و مدام به او احمق می گویند. 

خواندن کتاب ماتیلدا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان و نوجوانان علاقه‌مندان به داستان پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره رولد دال

رولد دال در ۱۹۱۶ متولد شد و از کودکی عاشق داستان و کتاب بود. اساس قصه‌هایش را از افسانه‌هایی که مادرش برایش تعریف می‌کرد به علاوه ماجراهایی که برای خودش اتفاق افتاده بود می‌گرفت. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «چارلی و کارخانه شکلات‌سازی»، «جیمز و هلوی غول پیکر»، و«انگشت جادویی» اشاره کرد. بیشتر آثار دال به فیلم درآمده‌اند.

شخصیت‌های کودک و خردسال داستان‌های دال با آدم بزرگ‌هایی که با آنها بدرفتاری می‌کنند، در کشمکش‌اند و معمولا یک آدم بزرگ خوب با آدم‌ها یا آدم بد داستان می‌جنگد.

دال در سال ۱۹۹۰ درگذشت و در سال ۲۰۰۲ گالری کودکان رولد دال به افتخار او در موزه اشرافی شهر گریت میسندن، ایالت باکینگ همپشایر انگلستان افتتاح شد که هدفش آموزش هنر ادبیات برمبنای نوشته‌های رولد دال است. جایزه‌ی the Roald Dahl funny Prize هم به افتخار او هر سال به نویسندگان کتاب‌های طنز کودک و نوجوان اهدا می‌شود.

بخشی از کتاب ماتیلدا

مایکل، برادر ماتیلدا، پسری کاملاً معمولی بود، اما همان‌طور که گفتم، خواهرش آدم را به حیرت می‌انداخت. او در یک سال و نیمگی، مثل بلبل حرف می‌زد و مثل بیش‌تر بزرگ‌ترها کلمه‌های زیادی می‌دانست. پدرومادرش به جای آن‌که او را تشویق کنند، به او لقب وراجِ پُرسروصدا داده بودند و با خشونت به او می‌گفتند که دخترهای کوچک باید گوشه‌ای بنشینند و صدایشان درنیاید. 

وقتی ماتیلدا سه‌ساله شد، خودش یاد گرفت که روزنامه‌ها و مجله‌هایی را بخواند که در همه‌جای خانه پخش‌وپلا بودند.

در چهارسالگی می‌توانست تند و روان بخواند و طبیعی است که در حسرت خواندن کتاب بود. اما تنها کتابی که در جمع این خانوادهٔ روشنفکر پیدا می‌شد، کتاب آشپزی آسان بود که مال مادر ماتیلدا بود. و ماتیلدا وقتی این کتاب را از اول تا آخر خواند و تمام دستورهای غذاها را از حفظ شد، تصمیم گرفت چیز جالب‌تری بخواند.

ماتیلدا گفت: «بابا، می‌شود برایم کتاب بخری؟»

پدرش گفت: «کتاب؟ این کتاب کوفتی را برای چی می‌خواهی؟»

«می‌خواهم بخوانم، بابا.»

«مگر تلویزیون چه اشکالی دارد؟ یک تلویزیون خوشگل دوازده اینچ داریم، آن وقت از من کتاب می‌خواهی! داری لوس می‌شوی، دختر!»

ماتیلدا تقریباً هر روز بعدازظهر، توی خانه تنها می‌ماند. برادرش (که پنج سال بزرگ‌تر از او بود) به مدرسه می‌رفت. پدرش سرِ کار می‌رفت و مادرش هم برای بازی بینگو۱۰ به شهری در سیزده‌کیلومتری آن‌جا می‌رفت. خانم وُرم‌وود عاشق بازی بینگو بود و پنج روز در هفته، بعدازظهرها، بینگو بازی می‌کرد. همان بعدازظهری که پدر ماتیلدا با خریدن کتاب برای او مخالفت کرده بود، ماتیلدا تنهایی به طرف کتاب‌خانهٔ عمومی دهکده به راه افتاد. وقتی به کتاب‌خانه رسید، خود را به خانم فِلپس۱۱، کتابدار آن‌جا، معرفی کرد. ماتیلدا از او پرسید که اشکالی ندارد مدتی آن‌جا بنشیند و کتاب بخواند. خانم فِلپس با آن‌که از ورود دخترکوچولویی بدون همراهِ بزرگ‌تر به کتاب‌خانه کمی جا خورده بود، به او خوشامد گفت.

ماتیلدا از او پرسید: «می‌شود لطفاً بگویید کتاب‌های کودکان کجاست؟»

خانم فِلپس گفت: «آن‌جا، روی ردیف‌های پایین. می‌خواهی کمکت کنم و برایت کتابی پیدا کنم که یک عالم عکس داشته باشد؟»

ماتیلدا گفت: «نه، متشکرم. فکر کنم بتوانم از عهده‌اش بربیایم.»