کتاب روان شناسی برای فیلمنامه نویسان
معرفی کتاب روان شناسی برای فیلمنامه نویسان
کتاب الکترونیکی «روان شناسی برای فیلمنامه نویسان» نوشتهٔ ویلیام ایندیک با ترجمهٔ محمد گذرآبادی در انتشارات شرکت کتاب هرمس چاپ شده است. جذابیت ذاتی سینما به عنوان رسانهای بزرگتر از زندگی در هر دو سطح دیداری و شنیداری، باعث شده نیروی روانشناختی بینهایت قدرتمندی داشته باشد. بینندگان به معنای واقعی کلمه جذب فیلم میشوند و چنان پیوند عاطفی محکمی با شخصیتها و پیرنگ داستان برقرار میکنند که توهماتِ روی پرده با حیات روانی آنها گره میخورد. تماشاگران از طریق فرآیند ناخودآگاهِ «همذاتپنداری»، واقعآ تبدیل به شخصیتهایی میشوند که با آنها همذاتپنداری کردهاند و همان رشد روانی و کاتارسیسِ شخصیتهای روی پرده را، به شکلی نیابتی، تجربه میکنند.
درباره کتاب روان شناسی برای فیلمنامه نویسان
فیلمها تا اعماق ذهنِ ناخودآگاه بینندگان نفوذ میکنند و بر تفکر و احساس آنها نسبت به خودشان و دنیای اطرافشان تأثیر میگذارند. رویکرد روانکاوانه به درک و آفرینش تصاویر، شخصیتها و داستانهای سینمایی منبع بینهایت باارزشی برای فیلمسازان و فیلمنامهنویسان است. بینندگان نمیدانند وقتی یک فیلم ترسهای اولیه، اضطرابهای دوران کودکی، مسائل ناخودآگاه و تمایلات واپسرانده آنها را فعال میسازد، چه دستکاری ظریفی در آنها میکند. با این حال وقتی فیلم تماشا میکنند بهشدت برانگیخته میشوند زیرا با شخصیتها و تصاویر روی پرده به لحاظ عاطفی و روانی پیوند یافتهاند. فیلمسازان و فیلمنامهنویسان با آگاهی از عملکردهای درونی ذهن بشر، در حرفه خود به مهارت و عمق بیشتری میرسند و فیلمهای قویتر و بامعناتری میسازند.
کتاب روان شناسی برای فیلمنامه نویسان را به چه کسانی پیشنهاد میکنیم
این کتاب به علاقهمندان به فیلمنامهنویسی و روانشناسی پیشنهاد میشود.
بخشی از کتاب روان شناسی برای فیلمنامه نویسان
تعویض جسم
تاکنون چندین فیلم از سناریوی «تعویض جسم» استفاده کردهاند تا معکوس شدن نقش میان والد و فرزند را عملا نشان دهند ــ که معمولا تأثیری کمیک دارد. در فیلم جمعه عجیب (۱۹۷۶ و ۲۰۰۳)، مادر و دختر به شکلی جادویی به یکدیگر تغییر شکل میدهند. همین شگرد در نسخه مردانه از همین پیرنگ یعنی فیلم مثل پدر، مثل پسر (۱۹۸۷) استفاده شده است. در تمام این فیلمها، بچهها ناگهان از یک شهروند درجه دو، یعنی طفل، تبدیل به یک فرد بزرگسال میشوند و از تمام مزیتهای بزرگسالی بهرهمند میگردند. در فیلم بزرگ (۱۹۸۸) وقتی آرزوی جاش در یک مسابقه جادویی در کارناوال، برآورده میشود و یکشبه بزرگ میشود، در آغاز از استقلال نویافته خود لذت میبرد. و کوین (مکالی کالکین) در فیلم تنها در خانه (۱۹۹۰) وقتی ناگهان میفهمد اختیار یک خانه بزرگ در دست اوست و جز خودش کسی آنجا نیست، به خاطر رهایی از دست بزرگترها که او را محدود میکنند لذت زیادی میبرد.
والدین هم وقتی نقش بزرگسالی خود را به عنوان والدین و کارگران مسئول از دست میدهند، نوعی خلاصی روانشناختی را تجربه میکنند و میتوانند از اینکه دوباره همان بچههای بیخیال شدهاند لذت ببرند. این فیلمها معمولا موفقاند چون خیالات و تصوراتی را مطرح میکنند که برای مخاطب ملموس است. هم والدین و هم بچهها میتوانند با شخصیتهای تغییرنقش یافته همذاتپنداری کنند و به شکلی نیابتی لذت ببرند. اما سادگی این شگرد باعث میشود جای کمی برای تغییردادن حلّ وفصل داستان باقی بماند. در پایان، والد یا بچه یا هر دو باید به وضعیت اولیه برگردند، درحالی که از زندگی کردن در نقش کسی دیگر درسهای بزرگی گرفتهاند. در هر دو آنها نوعی احساس احترام نسبت به تلاشهای طرف مقابل به وجود میآید (یعنی «علف همیشه سبزتر است»). و بهعلاوه یاد میگیرند برای اصلاح وضعیت ناگوار و غیرعادی خود دست به دست هم بدهند.
حجم
۸۲۹٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۳۸ صفحه
حجم
۸۲۹٫۴ کیلوبایت
سال انتشار
۱۳۹۹
تعداد صفحهها
۲۳۸ صفحه
نظرات کاربران
چرا دونه دونه کتاب میشه خرید و سبد خرید نداره اخه
هر فیلمنامه نویسی باید این کتاب را زیر و رو کند!
کتاب بسیار آموزندهای است.
برای من که خیلی مفید بود.دیگه اینکه از نظر عرفی و نوعی و روانشناسی ایا اثرت درسته و باهاش مطابقت داره خیالت راحت میشه