کتاب عادت های اتمی

کتاب عادت های اتمی نوشته جیمز کلیر است و با ترجمه غزال پارسا منتشر شده است. این کتاب به این می‌پردازد که تغییرات کوچک چگونه نتایج چشمگیر خواهد داشت.

درباره کتاب عادت های اتمی

عادت‌ها عموما هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کنند، تا اینکه از یک حد مرزی عبور کنیم و سطح جدیدی از عملکرد گشوده شود. اگر برای ایجاد یک عادت خوب یا شکستن یک عادت بد، به سختی تقلا می‌کنید، بدین معنا نیست که توانایی بهبود را از دست داده‌اید. غالبا به این خاطر است که هنوز نیروی پنهانتان را فتح نکرده‌اید. وقتی بالاخره «قلهٔ پتانسیل پنهان» را فتح کردید، افراد آن را یک موفقیت یک‌شبه خواهند نامید.

جیمز کلیر در کتاب عادت های اتمی به تاثیر تغییرات کوچک در زندگی پرداخته است. چرایی این تاثیرات را توضیح داده، گام‌های ساده‌ای برای ساختن عادات بهتر معرفی کرده و در نهایت راز ماندگاری نتایج مثبت حاصل از تغییرات کوچک در زندگی را برای خوانندگانش بیان کرده است. شناخت عادت‌ها به انسان کمک کند ضعف‌هایش را بهتر بشناسد و آن‌ها را رفع کند. اما این کافی نیست. انسان با کمک تغییر عادت‌های بد و ایجاد عادات خوب می‌تواند کیفیت زندگی‌اش را بهبود ببخشد. این کتاب به شما کمک می‌کند زندگی و عادت‌هایتان تغییر دهید.

خواندن کتاب عادت های اتمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی موفق پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جیمز کلیر

جیمز کلییر (James Clear) نویسنده و عکاس آمریکایی است که آثارش از پرفروش‌ترین‌هاست. او در دوران نویسندگی خود بیشتر بر مسئله «عادت» متمرکز بوده‌ است. فعالیت‌های کلییر بیشتر در حوزۀ ایجاد نگرش مناسب برای پذیرش اثر عادات کوچک بوده است. او ازطریق خبرنامه‌ ایمیلی قدرتمندی ارتباطی با طرف‌دارانش در کل دنیا برقرار کرده است و محتواهای ارزشمندی را با آنها به اشتراک می‌گذارد؛ همچنین از طریق وب‌سایتش، jamesclear.com، که ماهانه چند میلیون بازدید دارد، با همراهانش در ارتباط است.

بخشی از کتاب عادت های اتمی

سرنوشت سازمان دوچرخه‌سواری بریتانیا در یکی از روزهای سال ۲۰۰۳ تغییر یافت. این سازمان، به عنوان بدنه اصلی دوچرخه‌سواری حرفه‌ای در بریتانیای کبیر، به‌تازگی «دیو بریلسفورد» را به‌عنوان مدیراجرایی جدید استخدام کرده بود. در آن زمان، دوچرخه‌سواران حرفه‌ای در بریتانیای کبیر نزدیک به صد سال بود که فعالیت درخشانی نداشتند. رکاب‌زنان بریتانیایی از سال ۱۹۰۸ در بازی‌های المپیک فقط یک مدال طلا به‌دست آورده بودند و حتی در بزرگ‌ترین مسابقه دوچرخه‌سواری، «تور دو فرانس»، هم عملکرد بهتری نداشتند.

به مدت صد و ده سال، هیچ یک از دوچرخه‌سواران بریتانیایی موفق به کسب جایزه نشده بودند. در حقیقت، عملکرد دوچرخه‌سواران بریتانیایی چنان زیر سؤال رفته بود که یکی از برترین تولیدکنندگان دوچرخه در اروپا، از فروش دوچرخه به این تیم خودداری کرد؛ زیرا از این واهمه داشت که در صورت مشاهده استفاده کردن بریتانیایی‌ها از محصولات آن‌ها، دوچرخه‌سواران حرفه‌ای از خرید دوچرخه‌های آن‌ها خودداری کنند. بریلسفورد به این منظور انتخاب شد که دوچرخه‌سواری بریتانیا را در مسیر جدیدی قرار دهد. آنچه او را از مربیان پیشین متمایز می‌کرد، تعهد عمیق او به روشی بود که خودش آن را «در کنار هم قرار گرفتن دستاوردهای کوچک» می‌نامید و این همان فلسفه جستجو پیشرفت‌های کوچک در آنچه انجام می‌دهید بود. بریلسفورد در این‌باره اظهار کرده است: «قاعده کلی این‌طور به‌دست می‌آید که اگر تمام مسائل مربوط به دوچرخه‌سواری را تجزیه کنید و سپس در هر کدام از آن‌ها یک درصد پیشرفت ایجاد کنید، با کنار هم قرار دادن آن‌ها به پیشرفت قابل توجهی دست خواهید یافت.» بریلسفورد و مربیان با تغییرات کوچکی که از یک تیم دوچرخه‌سواری حرفه‌ای انتظار می‌رود، کارشان را آغاز کردند. آن‌ها صندلی دوچرخه را مجددا طراحی کردند تا راحت‌تر باشد و به لاستیک‌ها الکل مالیدند تا بهتر بچرخد. آن‌ها از دوچرخه‌سواران خواستند برای حفظ دمای ایدئال ماهیچه‌ها، شلوارک‌هایی بپوشند که مجهز به نوعی گرم‌کن برقی بودند و برای نظارت بر واکنش هر ورزشکار به یک تمرین خاص، از حسگرهای الکتریکی استفاده کردند.

اعضای این تیم در تونل باد پارچه‌های مختلف را آزمایش کردند و از ورزش کاران در فضای باز خواستند از لباس‌های مسابقات داخلی استفاده کنند که سبک‌تر بود و گردش هوای بیشتری داشت. اما تلاش‌های آن‌ها در همین جا متوقف نشد. بریلسفورد و تیم او به جستجوی خود برای یافتن یک درصد پیشرفت در جنبه‌های نادیده گرفته شده ادامه دادند. آن‌ها ژل‌های مختلف ماساژ را امتحان کردند تا ببینند کدام یک بهبودی سریع‌تر ماهیچه را به‌همراه خواهد داشت. آن‌ها پزشکی را هم به‌کار گرفتند تا بهترین راه شستن دست‌ها را به هر دوچرخه‌سوار بیاموزد تا احتمال سرماخوردگی کاهش بیابد. آن‌ها جنس بالش و تشک را تغییر دادند تا هر دوچرخه‌سوار خواب راحتی داشته باشد. حتی قسمت داخلی کامیون تیم را به رنگ سفید رنگ‌آمیزی کردند تا هرگونه لک و گرد و خاک به چشم بیاید؛ زیرا گرد و خاک می‌توانست عملکرد دوچرخه‌های تنظیم شده را کاهش دهد.