کتاب احسان نراقی؛ تنهای در جمع

کتاب احسان نراقی؛ تنهای در جمع نوشته محمود دلفانی است. این کتاب را انتشارات روزبهان منتشر کرده است. این کتاب یکی از آثار مجموعه اندیشه در ایران و ایرانی است.

درباره کتاب احسان نراقی؛ تنهای در جمع

بررسی گفتمان روشنفکری و روشن‌اندیشان ایرانی در چالش با سیاست و قدرت، پس از انقلاب مشروطه زمینه‌ساز طرح مسئله‌های جدی در وضعیت کنونی ایران است؛ چراکه پیامد این تعامل، سیطرهٔ «سیاست» و سیاست‌زدگی در تمامی شئون روشنفکری ایرانی بود و شوربختانه بخش‌های بسیاری در حوزه‌های فکری، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی برای روشنفکری ایرانی مهجور ماند. از این رو، تأمل موشکافانه و ارائهٔ تعریف، دامنه و پیامد رابطهٔ روشنفکر و سیاست در ایرانِ امروز بیش از پیش ضروری به نظر می‌آید. خواندن زندگی روشنفکرانی که به اصلاح ایران اهمیت می‌دادند و همواره دغدغه‌مند بودند برای جوانان امروز بسیار مهم است.به همین دلیل این کتاب بخش‌هایی را از اندیشهٔ یکی از پیشگامان روشنفکران «اصلاح‌گرا» در چارچوب یک کتاب، گردآوری کرده است. اندیشه‌های احسان نراقی، جامعه‌شناس نام‌آشنا در ایران و اروپا، در روزگار کنونی اهمیت ویژه‌ای دارد؛ چه، تحلیل ها و نگاه جامعه‌شناسانهٔ او در حوزهٔ روشنفکری خردپذیر و عمل‌گرا و به‌عنوان پژوهشگر اجتماعی می‌تواند در کنار کسانی هم‌اندیشهٔ او، یکی از پیشنهادها و پذیره‌ها برای گذر از بن‌بست و بحران سیاسی اجتماعی در ایران برای کسانی باشد که به آزادی و آبادانی ایران می‌اندیشند. 

خواندن کتاب احسان نراقی؛ تنهای در جمع را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم اجتماعی پیشنهاد می کنیم.

بخشی از کتاب احسان نراقی؛ تنهای در جمع

اینکه مورخانی نظیر احمد کسروی، ناظم‌الاسلام یا دکتر مهدی ملک‌زاده با عشق و علاقهٔ فراوان توانسته‌اند، طی سنوات گذشته مراحل تلاش و فداکاری ملت ایران را در به ثمررساندن ایدئال مشروطه با فصاحت و دقت کامل بیان کنند، غیرقابل انکار است و نشان می‌دهد تا چه میزان این نهضت با روح و جان این ملت عجین شده‌است، ولی آثار فریدون آدمیت حقیقتی را روشن کرده‌است که آحاد ملت به آن توجه نکرده‌اند و آن حقیقت این است که مردان و زنان __که در صد سال پیش هوای مشروطه را در سر داشته‌اند__ دقیقاً می‌دانستند برای چه نوع حکومتی و چه نوع سازمان اجتماعی جان‌فشانی می‌کنند. دلیل این مدعا این است که آدمیت در دو جلد کتاب مفصل خود شرح جزییات این مدینه فاضله را __که قبل از قیام مشروطه‌خواهان اندیشه آن در کشور وجود داشته‌است__ روشن و صریح بیان می‌کند: یکی در کتاب امیرکبیر و ایران و دیگری در کتاب اندیشهٔ ترقی و حکومت قانون، عصر میرزا حسین خان سپهسالار که اولی به پنجاه سال و دومی به بیست سال قبل از مشروطه مربوط می‌شود. فقط نگاهی به چند فصل از کتاب امیرکبیر و ایران نشان‌دهندهٔ این مدعاست که مردم دنبال اجرای عدالت و حکومت قانون بوده‌اند. نمونه‌ای از چند فصل این کتاب:

۱. اصلاحات سیاسی و اجتماعی؛

مالیه و خزانه، قانون مستمری و تیول، جلوگیری از تنزل پول.

۲. دیوان عدالت؛

شرح و عرف، اختیار شرع و دیوان عدالت، قانون و عدالت، حمایت از حقوق اقلیت‌ها، قانون منع شکنجه و آزار.

۳. اخلاق و کردار مدنی؛

پیکار با رشوه‌خواری و مداخل، برانداختن تعدی سپاهی و دیوانی، حمایت از حقوق زارع، برانداختن لوطی‌گری و قمه‌کشی.

۴. امور شهر و خدمات عمومی؛

نخستین مریضخانهٔ دولتی، آبله‌کوبی عمومی.

۵. شکیبایی دینی و اقلیت مذهبی؛

عزاداری مذهبی، پشتیبانی از حقوق اقلیت‌ها (زرتشتیان و آشوریان و ارامنه).

۶. سخن امیر در وضع اجتماعی و اقلیت‌ها و تساوی حقوق آنها.