کتاب هم آفرینی تغییر

کتاب هم آفرینی تغییر نوشته جان فردریکسون است که با ترجمه عنایت خلیقی سیگارودی منتشر شده است. این کتاب را نشر ارجمند منتشر کرده است.

درباره کتاب هم آفرینی تغییر

هم آفرینی تغییر، برنده جایزه بهترین کتاب روان‌پزشکیِ سال 2014 از انجمن پزشکی بریتانیا، اساساً یک کتاب آموزش فن است. اما، ورای این مهم، زیرساخت‌های روان‌شناختی و عصب‌پژوهی این فنون را نیز شرح می‌دهد و، همچنین، کارکرد هر فن را در ساختار سلسله‌ مراتبی فن، تاکتیک، راهبرد و هدف تعیین می‌کند. در کنار همه این‌ها، کاربرد وسیع و متنوع مثال‌های بالینی، همراه با معرفی و توصیف نکته به نکته هر یک از کنش‌ها و واکنش‌های بیمار و درمانگر، بیش از پیش، به ارزش آموزشی کتاب افزوده است.

مجوز رسمی کپی‌رایت ترجمه فارسی این کتاب از سوی جان فردریکسون به انتشارات کتاب ارجمند واگذار شده است.

خواندن کتاب هم آفرینی تغییر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام دانشجویان روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم. 

شناسنامه کتاب هم آفرینی تغییر

ترجمه: دکتر عنایت خلیقی سیگارودی - روان‌پزشک

Copyright © 2013 by Jon frederickson.

Co-Creating Change: Effective Dynamic Therapy Techniques [Paperback]

Jon Frederickson (Author)

• Paperback: 536 pages

• Publisher: Seven Leaves Press (May 27, 2013)

نوبت چاپ ۶

سال انتشار ۱۴۰۲

بخشی از کتاب هم آفرینی تغییر

وارد مطب شیک شدم و چشمم به نقاشی‌های روی دیوار دوخته بود. روانکاو با من دست داد. نشستم و او مصاحبه را آغاز کرد. او گفت که باعث خرسندی او و همکارانش است که من برای روانکاو شدن به انستیتو درخواست داده‌ام، اما آنها فقط یک نگرانی دارند: "با توجه به حجم ضربات روانی در سابقهٔ شما، مطمئن نیستیم که قابل تحلیل باشید."

شوکه شده بودم. بر اساس اینکه در گذشته چه به من روا شده بود مورد قضاوت قرار گرفته بودم، نه بر اساس آنچه که من، در پاسخ، انجام داده بودم. چیزی که بر من روا شده بود ربطی به من نداشت. من فقط تصادفی در مکانی قرار گرفته بودم که چیزهای بد اتفاق افتاده بود. روانکاوان داشتند به بخش غیرشخصی موضوع نگاه می‌کردند، نه به من، به شخص من.

در مصاحبه‌های بعدی، بیشتر روانکاوان در مورد ضربات روانی موجود در سابقهٔ من سؤال کردند، اما هیچ‌یک نپرسید، "چطور به اینجایی که امروز هستید رسیدید؟" "چطور بر این مسائل غلبه کردید و این پیشرفت‌ها را به‌دست آوردید؟" خلاصه، هیچ‌کدام سؤال نکرد که من چه کار کردم، فقط پرسیدند که بقیه با من چه کردند.

وقتی برمبنای چیزی که بر من روا شده بود در موردم قضاوت کردند، برای اولین بار کم‌کم به خاطر کارهایی که، با وجود آن گذشته، انجام داده بودم احساس غرور کردم. مثل هرکس دیگری، من هم باید در طول زندگی تصمیماتی می‌گرفتم تا بر موانع گذشته‌ام غلبه کنم. حالا، از قدرت اراده (رَنک۲۴، ۱۹۲۶)، که با آن خودمان را می‌سازیم (بردیائف۲۵، ۱۹۴۴) و به زندگی‌مان معنا می‌بخشیم (فرانکل۲۶، ۱۹۵۹)، درک جدیدی داشتم.

سرانجام اینکه، این تجربه موهبتی بود، چرا که تنش بنیادی حوزهٔ روان‌درمانی، بین جبر و اختیار، را نمایان‌تر کرد. بیماران نزد ما می‌آیند چون اختیارشان را برای به عهده گرفتن خویش‌آفرینی ازدست‌داده‌اند. آنها، تا حدودی، به‌وسیلهٔ دفاع‌هایی که از آن آگاه نیستند، به‌صورت جبری، هدایت می‌شوند. آنها می‌دانند که از زندگی چیز دیگری می‌خواهند، اما قادر نیستند ببینند که چه چیزی اختیارشان را مهار کرده است. تکلیف ما درمانگران این است که به آنها کمک کنیم تا اختیارشان را در عشق ورزیدن، زندگی کردن و خلق زندگی‌ای با اهمیت بازیابند. سخت نیست، اگر گذشته، تشخیص‌ها و وراثت‌شان را، به‌غلط، عواملی بپنداریم که کل زندگی‌شان را تعیین می‌کند. اما، آن‌وقت، با پندارهایی مرده طرف هستیم، نه اشخاص زنده. تکلیف اصلی ما این است که این عوامل تعیین‌کنندهٔ جبری را تشخیص دهیم و، درعین‌حال، ظرفیت خویش‌آفرینی بیماران را برای عاملیت داشتن به جنبش درآوریم.