کتاب مبارز کیست؟ (کلمه هفتم)

مبارز کیست؟ (کلمه هفتم) یکی از سخنرانی‌های امام موسی صدر است که در انتشارات امام موسی صدر به چاپ رسیده است.

 درباره کتاب مبارز کیست؟ (کلمه هفتم)

پس از مراسم خاک‌سپاری دکتر علی شریعتی در منطقهٔ سیده زینب دمشق، در ایران کمتر مجالی برای برپایی مراسمی باشکوه وجود داشت، خصوصاً اینکه پاره‌ای از دوستان و همفکران دکتر شریعتی در ایران حضور نداشتند. در این احوال، امام موسی صدر در برپایی مراسم چهلم برای دکتر شریعتی در بیروت پیش‌قدم شد، و این مراسم در پایتخت لبنان بسیار باشکوه برگزار شد. در این مراسم خانواده و همفکران دکتر و شخصیت‌های مطرح روز ازجمله یاسر عرفات و نمایندگان ۱۹ سازمان آزادیخواه شرکت کردند. سخنرانی به زبان عربی بود و امام موسی صدر، خود، به منظور رساندن مفاد آن به ایرانیان، آن را به فارسی بر روی نوار ضبط کردند. متن پیش‌رو همان نوار فارسی است که امام خود آن را ترجمه کرده‌اند.

متن این سخنرانی در کتاب ادیان در خدمت انسان، چاپ دوم، ۱۳۹۲، از مجموعه کتاب‌های «در قلمرو اندیشهٔ امام موسی صدر» چاپ شده است.

 خواندن کتاب مبارز کیست؟ (کلمه هفتم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 علاقه‌مندان به اندیشه‌ها و آرای امام موسی صدر مخاطبان این کتاب‌اند.

 بخشی از کتاب مبارز کیست؟ (کلمه هفتم)

سم الله الرحمن الرحیم

برادران و خواهرانِ دانشمند و بزرگوار، خواهر گرامی خانم دکتر شریعتی، برادر عزیز احسان، سلامٌ علیکم و رحمه‌الله و برکاته.

چرا برای دکتر شریعتی جلسه‌ای به پا می‌کنیم و یاد او را گرامی می‌داریم؟ به چه سبب جلسه عظیمی بر پا شده که مردان و زنان مبارز را در بر گرفته است؟ روحانیانِ روشنفکر در آن حاضرند و رهبران فکری از هر سو در آن گرد آمده‌اند. من هم‌اکنون،‌ رئیس دانشکده حقوق، ‌ آقای دکتر محمد فرحات، و برادر دانشمند، دکتر منیر شفیق، و رهبران فکری دیگر را در برابر خود می‌بینم. برای چه در اینجا جمع شده‌ایم و یاد دکتر شریعتی را گرامی می‌داریم؟ چه رابطه‌ای بین ما و او هست و چه چیزی او را به ما مربوط می‌سازد؟ جواب این سؤال را در وضع‌ِ انسانی می‌توان یافت که زندگی و اوضاع و محیط خود را بررسی می‌کند و در افق خود نگران است. هیچ‌یک از حقایق در زندگی این انسان و در جامعهٔ او بلندپروازی او را راضی نمی‌کند. همچنان به افق می‌نگرد و تصمیم می‌گیرد تا محیط خود را تغییر دهد.

حدیثی از پیغمبر اکرم نقل شده است که می‌فرمایند: بیش از همهٔ مردم،‌ پیغمبران گرفتار و ناراحت‌اند و صدمه می‌خورند. پس از آنان، اوصیای پیغمبران و سپس،‌ هرکس از دیگری بهتر باشد، زحمت و رنج بیشتری خواهد داشت.۱ این حدیث شریف زحمت کسانی را نشان می‌دهد که تصمیم می‌گیرند جامعهٔ خود را تغییر دهند. جامعهٔ آن‌ها ایشان را راضی نمی‌کند و می‌خواهند آن را تغییر دهند. از آنان که از وضع فعلی جامعه بهره‌برداری می‌کنند، عذاب می‌کشند و رنج می‌برند. هرچه بلندپروازی و افکار آن‌ها بلندتر باشد، صدمهٔ بیشتری تحمل می‌کنند. در هر حال، ما آنگاه که به افق خود می‌نگریم و حقیقتِ زندگیِ روزمرهٔ خود را در لبنان و در جهان عرب و در همهٔ جهان نگاه می‌کنیم، در وضع امروز خود، چیزی که بلندپروازی ما و آرزوهای ما را تأمین کند و ما را قانع سازد، نمی‌بینیم. در مقابلِ این وضعِ نامساعد، مردم به چهار دسته تقسیم می‌شوند: دسته‌ای در مقابل واقعیت موجود تسلیم می‌شوند، در آن ذوب می‌شوند، با آن می‌سازند و وضع موجود را می‌ستایند و می‌کوشند برای وضع موجود فلسفه بسازند و آن را صحیح بشمارند. در نتیجه، با آن همکاری می‌کنند و فاسد می‌شوند. این‌ها مردم ضعیفی هستند که ما از آن‌ها نیستیم و آن‌ها را از خود نمی‌دانیم.