کتاب آدم برفی

کتاب آدم برفی نوشته یو نسبو است که با ترجمه راضیه خشنود منتشر شده است. کتاب آدم برفی یکی از کتاب‌های مجموعه یخ است. مجموعه یخ شامل سه کتاب با نام‌های هرم، کفش‌های ایتالیایی و آدم برفی است که سه رمان جنایی از این نویسنده مشهور اسکاندیناوی است.

درباره کتاب آدم برفی

در ابتدای این کتاب با زنی روبه‌رو می‌شویم که به شوهرش خیانت کرده است. مرد قصد دارد شهر را ترک کند و برای همیشه از زن دور شود. زن برای آخرین بار به دیدار مرد می‌رود و در این قرار اتفاقات بدی رقم می‌خورد.

در طرف دیگر ماجرا کارآگاه دائم الخمری به نام «هری هول» مسئول رسیدگی به پرونده قتل‌های سریالی است. قاتل خودش می‌خواهد که راهنمای کارآگاه هری هول باشد و شروع می‌کند با آدم‌ برفی‌هایی که برای او می‌سازد او را راهنمایی کند. کتاب معمایی جنایی و حیرت‌انگیز دارد و مرحله به مرحله ما را با خود همراه می‌کند.

خواندن کتاب آدم برفی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های جنایی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آدم برفی

«برخلاف سفیدی یکدست خیابان، سطح بزرگی از آسفالت جلوی پارکینگ سیاه بود. فهمید کامیون حمل بار آنجا پارک شده بود. آب دهانش را به‌ سختی قورت داد. کاش خیلی دیر نشده باشد.

صدایی از صندلی عقب گفت:‌«اینجا خونهٔ کیه؟»

در حالی که ناخودآگاه موهایش را در آینه مرتب می‌کرد جواب داد:‌ «یکی از دوستام. همه‌ش ده دقیقه عزیزم. سوئیچ رو می‌ذارم، اگه خواستی رادیو گوش کن.»

بدون اینکه منتظر جواب بماند از ماشین پیاده شد، با کفش‌های پاشنه‌تختی که روی برف لیز می‌خورد خودش را به‌زحمت جلوی دری رساند که بارها از آن عبور کرده بود، اما نه مثل این بار، وسط روز، زیر نگاه مشکوک همسایه‌ها. نه اینکه دیدارهای شبانه معصومانه‌تر باشد، اما بنا به دلایلی شب زمان مناسب‌تری برای این ماجراهاست.

صدای زنگ را از داخل شنید، مثل وزوز زنبور در شیشهٔ مربا. دلشوره‌اش بیشتر شد. به پنجره‌های خانه‌های کناری نگاهی انداخت، چیزی ندید جز انعکاس شاخه‌های لخت درخت سیب، آسمان خاکستری و زمین یکدست سفید. بعد بالأخره از پشت در صدای پا آمد، نفس راحتی کشید و یک لحظه بعد آن طرف در بود، کنار او.

نرو عشقم.

بغض گلویش را گرفته بود و تارهای صوتی‌اش را می‌کشید.

ــ مجبورم.

از لحن سرد و یکنواختش معلوم بود خیلی وقت است از شنیدن «نرو عشقم»های زن خسته شده.

زن کنار گوشش زمزمه کرد: «مجبور نیستی. خودت می‌خوای بری. ترسیدی.»

ــ رفتن من هیچ ربطی به ماجرامون نداره.

خشم را هم در صدای مرد حس می‌کرد، هم در حرکت دست‌هایش. مرد نیشگون محکمی گرفت و پرسید: «جلوی در گاراژ پارک کردی؟»»