کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی

کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی نوشته شهریار زرشناس است. کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی به تاریخ تغییر در ایران می‌پردازد.

درباره کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی

 ظهور انقلاب اسلامی، از منظر حکمت معنوی تاریخ به معنای ورود تاریخ به مرحله‌ای است که «گذار از سیطره عالم غرب مدرن و تاریخ غرب» آغاز گردیده است. به عبارت دیگر ظهور انقلاب اسلامی ایران از حیث جهانی یعنی: «طلیعه گذار تاریخی بشر از سیطره غرب مدرن» آغاز گردیده و نوعی حالت خود آگاه پیدا کرده است. انقلاب اسلامی در مقیاس جهانی، طلیعه‌دار گذار تاریخ بشر از عالم غرب مدرن است. 

 انقلاب اسلامی، انقلاب طلیعه‌دار در مقیاس جهانی این یک حقیقت انکارناپذیر است که کل تاریخ غرب (که ماهیتی طاغوتی دارد) در پی ورود عالم غرب به مرحله بحران انحطاطی در مسیر زوال و ویرانگری تام و تمام قرار گرفته است. تأملی در سیر تطور عالم غرب مدرن از واپسین دهه‌های قرن نوزدهم به بعد و نیز بررسی جریان‌های فلسفی و نظری غربی به ویژه تفکرات پسافلسفی ما بعد، همگی روشنگر این حقیقت است که عالم غرب مدرن به ویژه پس از ظهور اندیشه پست مدرن در وضعیتی عمیقاً بحرانی قرار گرفته و این بحران، بحرانی انحطاطی است که دیر یا زود و در پی مجموعه‌ای از تغییرات و نوسانات، سرانجام زوال قطعی و نهایی غرب را رقم خواهد زد.

در این کتاب نویسنده قصد دارد ورود تفکر منحط و باطل غربی به ایران را از آغاز بررسی کند و ریشه‌ها و هدف‌های تهاجم فرهنگی را تحلیل کند.  

خواندن کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی و تاریخ پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی

استعمار «بریتانیا»، حرکت خود به منظور تخریب ساختارهای هویتی ایرانیان و تبدیل کشور ایران به یک مملکت دست نشانده و تحت سلطه را به طور همزمان در دو قلمرو فرهنگی و سیاسی آغاز کرد. استعمار، در قلمرو فرهنگ با ایجاد یک روشنفکری بیمار وابسته غرب‌زده شبه‌مدرن و کوشش گسترده در خصوص حمایت و تکثیر آن از جریان روشنفکری‌ای که ساخته بود هم به عنوان یک اهرم فرهنگی به منظور مبارزه با فرهنگ اسلامی و روحانیت شیعه و تخریب بنیادهای فرهنگی جامعه ایران، و ترویج فرهنگ غرب‌زده شبه‌مدرن (که زمینه‌ساز وابستگی بیش از پیش ایران به غرب مدرن می‌گردید) استفاده می‌کرد و هم عناصر روشنفکر را در پیکره سیاسی و اجرایی رژیم جاهل وضعیت زبون قاجاری نفوذ می‌داد و از طریق این عناصر، سیاست‌های مدنظر استعمار را پیش می‌برد شبکه‌های ماسونی (که اکثریت غریب به اتفاق روشنفکران ناسیونالیست، لیبرالیست، لیبرال، ناسیونالیست، نئولیبرالیست و... عضو و کارگزار آن‌ها بوده‌اند) نیز به مثابه حامی و برنامه‌ریز حرکت این عناصر در دو قلمرو فرهنگی و سیاسی (که به صورت مکمل و مرتبط با یکدیگر عمل می‌کردند) را پشتیبانی و مدیریت می‌کردند. 

در کل هدف استعمار غرب مدرن (با محوریت استعمار انگلستان) تضعیف و نهایتاً تخریب وجه اسلامی و اخلاقی هویت فرهنگی جامعه ایران و جایگزینی نوعی فرهنگ سکولار اومانیستی شبه‌مدرن با مایه‌های نیرومند ابتذال اخلاقی به جای آن بود. استعمار می‌خواست از این طریق نوعی شرایط وادادگی فرهنگی در میان ایرانیان پدید اورد و زمینه‌های پذیرش سلطه استکبار در میان مردم مسلمان را افزایش دهد اسلام‌ستیزی و روحانیت‌ستیزی و ترویج منکرات و رذائل اخلاقی (از ترویج «بی‌غیرتی» و «بی‌حجابی» و «اختلاط غیرشرعی میان زنان و مردان» گرفته تا «ترویج صُوَر مختلف آداب و عادات فرهنگی سکولار مدرن» و «سُست کردن پایه‌های نظام خانواده» و «گسترش زنا» و...) و ترویج شیفتگی و مجذوبیت و مرغوبیت نسبت به غرب مدرن و تقلید کورکورانه از آن‌ها و تسلیم در برابر استعمار مدرن، و زمره مهمترین محورهای حرکت استعمار در مبارزه با وجه اسلامی فرهنگ ما و جایگزینی فرهنگ غرب‌زده شبه‌مدرن به جای آن بود. در واقع استعمار به دنبال آن بود تا ضمن تخریب نظام فرهنگی ما هم از آموزه‌های اسلامی و درآمیخته با اخلاقیات و هویت بومی مردم ایران، نوعی فرهنگ سکولاریستی شبه‌مدرن را جایگزین آن نماید تا از طریق شرایط را برای گسترش دامنه نفوذ و سلطه خود افزایش دهد.