بریده‌هایی از کتاب نئولیبرالیسم ایرانی و تهاجم فرهنگی

این، شروع یک کودتای رنگی به منظور افزایش سهم نئولیبرال‌ها در نظام سیاسی و تغییر ساختار قدرت بود. تغییر به سمتی که نهایتاً در پی تضعیف مستمر سیاسی و مالی و حقوقی رهبری و نیروهای اصیل انقلاب و زیر ضرب مداوم قرار دادن آن‌ها در افکار عمومی، کار را به جایی برسانند که هاشمی رفسنجانی، یک بار در جلسه هیأت امناء دانشگاه آزاد با حضور میرحسین موسوی بدان اشاره کرده بود: «ممکن است روزی نظام ما ولایت فقیه نداشته باشد.»

یگانه آلترناتیو در مقابل نیست‌انگاری غرب ظهور فعلیت یافتن ولایت الهی است.

غرب مدرن، عالَم سیطره اومانیسم بوده است و مرگ عالم مدرن به معنای مرگ اومانیسم و مرگ نیست‌انگاری غرب است.

نتایج تلخ سیاست‌های کارگزاران سازندگی نوعی نارضایتی گسترده نسبت به آن‌ها و هر جریان سیاسی‌ای که بخواهد مسیر آنان را دنبال نماید، در طیف گسترده‌ای از مردم پدید آورد. در انتخابات خرداد سال ۱۳۷۶ جریان رسانه‌ای ـ روشنفکری نئولیبرالیست که عمدتاً حامی «سید محمد خاتمی» بود، توانست با وارونه‌نمایی و جعل حقیقت، خود را مخالف سیاست‌های کارگزارانی و مخالف تداوم سیاست‌های حاکم (سیاست‌های اقتصادی ـ فرهنگی نئولیبرالیستی دولت کارگزاران) جلوه داده و با فریب مردم و سوار شدن بر نارضایی‌های سابق‌الذکر (و نیز بهره‌گیری از برخی عوامل دیگر) در انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ پیروز گردد.

سروش به عنوان پدرِ نئولیبرالیسم التقاطی ایرانی با پنهان شدن پشت نقاب نفاق و پنهان‌کاری از قدرت تأثیرگذاری و نفوذ بسیاری برخوردار بود، به گونه‌ای که مسئولیت نگارش برخی آثار دانشگاهی را بر عهده داشت و با کمال بی‌شرمی در کتاب درسی «بینش دینی» نظام جمهوری اسلامی (و موارد مشابه آن) به تبلیغ و ترویج آراء نئولیبرالی «کارل پوپر» می‌پرداخت.

این یک حقیقت انکارناپذیر است که جنگ نرم همراه با جنگ اقتصادی‌ای که دشمن علیه انقلاب و نظام اسلامی به راه انداخته است، به لحاظ وسعت و گستردگی و دامنه و شدت، کاملاً بی‌نظیر و منحصر به فرد است و از زمان شکل‌گیری نظام جهانی سلطه استکبار اومانیستی، نظیر و شبیه آن (در این وسعت و گستردگی و تمرکز و با این شدت و فراگیری) علیه هیچ کشور و نظامی به کار گرفته نشده است. درواقع این جنگ نرم همراه با جنگ اقتصادی برای استکبار جهانی نوعی جنگ مرگ و زندگی است و به نیابت از یک تهاجم بسیار گسترده نظامی (که استکبار در شرایط کنونی خود را قادر به انجام آن نمی‌بیند) علیه نظام و ملت ایران انجام می‌شود.

سروش در دو سال آغازین پس از انقلاب در مبارزه ایدئولوژیک با گروهک‌های مارکسیستی به نیروهای حزب‌اللهی کمک رساند البته در همان زمان هم آن گونه که از آثاری نظیر «دانش و ارزش»، «امروز چه کسی می‌تواند مبارزه کند؟»، «ما در کدامین جهان زندگی می‌کنیم؟»، «ایدئولوژی شیطانی» برمی‌آید، سروش در مقابله ایدئولوژیک با مارکسیست‌ها عمدتاً و اساساً به مشهورات و رویکردها و آموزه‌های نئولیبرالیستی‌ای تکیه داشت که آن‌ها را با ظاهری از تعابیر و تفاسیر دینی پنهان می‌کرد.

ساختار اقتصاد جهانی به گونه‌ای طراحی شده است که جریان حرکت و انتقال سرمایه در چارچوب آن به نحوی است که سرمایه‌های تولید شده در هر کشور غیر از کشورهای متروپُل (کشورهای اصلی امپریالیستی بلوک سرمایه‌داری استکباری) عمدتاً به سمت کشورهای استکباری (کشورهای مرکزی بلوک اقتصادی جهان) سرازیر می‌شود.

غرب مدرن، عالَم سیطره اومانیسم بوده است و مرگ عالم مدرن به معنای مرگ اومانیسم و مرگ نیست‌انگاری غرب است. نیست‌انگاری غرب در واقع ولایت الهی رامورد انکار قرار داده و نیست انگاشته بود. در مقابل نیست‌انگاری (که تجسّم ولایت طاغوت است) فقط یک آلترناتیو وجود دارد، و آن ولایت الهی است. بنابراین آغاز پایان تاریخ غرب در مقابل نیست‌انگاری غرب یعنی آغاز پایان ولایت طاغوت.

حقیقت «ولایت» و نقش سرنوشت ساز آن در زندگی و سلوک انسان، برای جامعه ما به روشنی تبیین نگردیده است. پیروی از ولایت الهی که جوهر «عهدِ الست» است، وجه و مرز متمایزکننده «انسان» از دیگر مخلوقات است و ولایت به مشابه یک حقیقت تعیین کننده ماهیت انسانی در همه سطوح و شئون و وجوه زندگی ما ساری و جاری است. وجه سیاسی ولایت الهی که در عصر غیبت معصوم (ع) در هیأت ولایت فقیه ظهور و فعلیت می‌یابد، نیز فارغ از اهمیت سیاسی خود دارای نقش و تأثیر سازنده و تعیین کننده در زندگی خصوصی و عمومی و فردی و جمعی بشر است.

در تبلیغات و مقالات و گفتگوها و سخنرانی‌ها باید تأکید کرد و توضیح داد که برخی انعطاف‌دهی‌ها و امتیازدهی‌های حداقلی و گاه و بیگاه ۱+ ۵ نیز بیش از آن که محصول سیاستگذاری و مهارت دیپلماتیک باشد، محصول بیش از یک دهه ایستادگی هوشمندانه و مدبّرانه رهبری و تلاش گسترده دانشمندان هسته‌ای و رویکرد استقلال‌طلبانه و عزّت‌مدارانه نظام و ملت ایران بوده است.

در واقع روشنفکران به شیوه‌ای که پیش از آن بارها توسط اسلاف آن‌ها در نهضت موسوم به «مشروطه» و برخی مقاطع دیگر نیز تجربه شده بود، در عین حال که شریکِ دزد بودند، خود را رفیقِ قافله نشان دادند. در اینجا بود که ضعفِ رسانه‌ای ـ تبلیغی نیروهای انقلاب و بخشی از ثمره تلخ کم‌توجهی‌ها و کم‌کاری‌های آن‌ها در قلمرو فرهنگ و تولیدات فکری و تئوریک و مطبوعات خود را عیان کرد و روشنفکری نئولیبرال ایران توانست از تهاجم فرهنگی بیش از یک دهه‌ای خود، میوه سیاسی دیگری در مسیر پیشبرد اغراض خود بچیند.

این یک حقیقت انکارناپذیر است که جنگ نرم همراه با جنگ اقتصادی‌ای که دشمن علیه انقلاب و نظام اسلامی به راه انداخته است، به لحاظ وسعت و گستردگی و دامنه و شدت، کاملاً بی‌نظیر و منحصر به فرد است و از زمان شکل‌گیری نظام جهانی سلطه استکبار اومانیستی، نظیر و شبیه آن (در این وسعت و گستردگی و تمرکز و با این شدت و فراگیری) علیه هیچ کشور و نظامی به کار گرفته نشده است. درواقع این جنگ نرم همراه با جنگ اقتصادی برای استکبار جهانی نوعی جنگ مرگ و زندگی است و به نیابت از یک تهاجم بسیار گسترده نظامی (که استکبار در شرایط کنونی خود را قادر به انجام آن نمی‌بیند) علیه نظام و ملت ایران انجام می‌شود.