کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران اثری از حسین سوری و علی عبدلی است که در انتشارات دیبادخت منتشر شده است. این کتاب نگاهی به مسئله امنیت ایران در پرتو حضور ناتو در افغانستان دارد.

درباره کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (North Atlantic Treaty Organization) که به اختصار ناتو (NATO) خوانده می‌شود، بزرگترین پیمان نظامی در جهان است که در حال حاضر ۳۰ کشور عضرو آن هستند. ماده ۵ این پیمان که به نوعی مهم‌ترین بخش آن است به این موضوع اختصاص دارد: کشورهای امضاکننده توافق کرده‌اند حمله نظامی علیه یک یا چند کشور عضو در اروپا یا آمریکای شمالی را به عنوان حمله به تمامی کشورهای عضو تلقی کنند و به مقابله آن برخیزند.

حسین سوری و علی عبدلی در کتاب ناتو در افغانستان و تاثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، نگاهی به حضور نیروهای عضو ناتو در کشور افغانستان می‌اندازند و تلاش می‌کنند تا تاثیر آن را بر امنیت کشور ایران بسنجند.

کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را به تمام علاقه‌مندان به مطالعات سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ناتو در افغانستان و تأثیر آن بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

حمله شوروی سابق به افغانستان

ببرک کارمل که در پی کشمکش های زیادی که در افغانستان رخ داد در مورخه ۶/۱۰/۱۳۵۸ ه. ش به ریاست حکومت افغانستان رسید، برای حفظ حکومت خود و حمایت شوروی سابق از خود مقدمات حضور نیروهای شوروی سابق را در افغانستان فراهم نمود. بدین ترتیب هواپیماهای ترابری شوروی سابق برفراز کوه های هندوکش ظاهرشده و نیرو و دیگر امکانات لازم را در فرودگاه کابل پیاده کردند و حمله گسترده خود به افغانستان را آغاز نمودند. روسها ابتداء مراکز حساس مانند: صداوسیما، مخابرات، جاده های مهم، فرودگاه، مناطق دولتی وسایر مراکز مهم را اشغال یا تحت کنترل خود درآوردند و سپس جاده منتهی به کابل را زیرنظر گرفتند. 

توافقات ژنو و خروج نیروهای شوروی سابق از افغانستان 

قرارداد ژنو در سال ۱۳۶۷ ه.ش با حضورکشورهای افغانستان، پاکستان، شوروی سابق، ایالات متحده آمریکا و سازمان ملل منعقد شد. براساس آن قرار شد مسئله افغانستان از طرق سیاسی و مسالمت آمیز حل شود و شوروی سابق نیروی خود را از افغانستان خارج و ایالات متحده نیز حمایت خود از گروههای مخالف دولت افغانستان را قطع نماید. بدین ترتیب عقب نشینی قوای شوروی سابق از افغانستان در اواخر اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۷  ه.ش (ماه می سال۱۹۸۸)آغاز و پس از ده ماه در اواخر بهمن ماه ۱۳۶۸ ه.ش (فوریه سال ۱۹۸۹)آخرین سربازان اتحاد شوروی سابق از افغانستان بیرون رفتند. 

سقوط رژیم نجیب ا...و پیروزی مجاهدین 

در سال ۱۳۶۹ ه.ش اتحاد شوروی سابق بسیار ضعیف شد و در نهایت در پایان سال ۱۳۷۰ ه.ش کاملا از پای درآمده و موجودیت خود را ازدست داد. بدین ترتیب کمکهای اتحاد شوروی سابق به افغانستان از سال ۱۳۶۹ ه.ش به بعد تدریجاً کاهش یافت. با سقوط دولت اتحاد جماهیر شوروی سابق کمک های این کشور کاملا قطع شد. از اواخر سال ۱۳۷۰ ه.ش رژیم نجیب ا... روز به روز ضعیف ترشد و عدهای از نظامیان و نیروهای طرفدار دولت از جمله ژنرال دوستم به مجاهدین پیوستند. با پیوستن دوستم به مجاهدین، استان های شمالی افغانستان در کنترل مجاهدین قرار گرفت و حاکمیت دولت نجیب برمناطق شمالی از بین رفت. سایر مناطق نیز یکی پس از دیگری سقوط کرده و در اختیار مجاهدین قرارگرفت و سرانجام در ابتدای سال ۱۳۷۱ ه.ش رژیم نجیب ا... سقوط کرد. بدین ترتیب دولت اسلامی تشکیل و صبغت ا.. مجددی رهبر حزب نجات ملی افغانستان برای مدت دو ماه رییس دولت مجاهدین گردید. سپس برهان الدین ربانی رهبر حزب جمعیت اسلامی افغانستان روی کار آمد.