دانلود و خرید کتاب صوتی قدم زدن روی ماه با اینشتین

قدم زدن روی ماه با اینشتین کتابی نوشته جاشوا فوئر است. فوئر دراین کتاب درباره علم حافظه و هنر به یاد سپردن همه چیز صحبت می‌کند.

درباره کتاب صوتی قدم زدن روی ماه با اینشتین

جاش که بسیار به موضوع حافظه و شناخت قوی ترین حافظه‌ها علاقه داشت این کتاب را نوشت تا بسوالتی این‌چنینی پاسخ دهد:

آیا قهرمانان حافظه‌ی دنیا نابغه‌اند؟

آیا می‌شود حافظه را تربیت کرد؟

آیا یک انسان معمولی می‌تواند به یک قهرمان حافظه بدل شود؟

پاسخ تمام این پرسش‌ها و ده‌ها پرسشی که امکان دارد در مورد حافظه برای هریک از ما پیش بیاید، در این کتاب آمده است.

کتاب قدم‌زدن روی ماه با اینشتین کتابی است که بیل گیتس برای خواندنش زمان گذاشت و آن‌را شگفت‌انگیز خواند، در نشریه‌های معتبر دنیا به‌عنوان کتابی بی‌نظیر از آن یاد شده است و در فهرست بهترین کتاب‌های «نیویورک تایمز» و پرفروش‌ترین کتاب‌های «آمازون» قرار گرفته است.

شنیدن کتاب قدم‌زدن روی ماه با اینشتین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به کتاب‌هایی درباره شناخت ذهن و حافظه مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب صوتی قدم‌زدن روی ماه با اینشتین

گرچه از تخم درآمدن یک جوجه در این دنیا برایش عاقبت خوشی ندارد، اما یک جوجه‌خروس سرانجامِ بدتری را پیش رو دارد.

از دیدگاه یک مُرغدار، جوجه‌خروس چیز بی‌مصرفی است. آن‌ها نمی‌توانند تخم بگذارند، گوشتشان سفت و ریش‌ریش است و این بدقلقی‌های آن‌هاست که وظیفه‌ی سخت تأمین غذای ما را به‌عهده‌ی مرغ‌ها می‌اندازد. از نظر کسانی‌که در کار جوجه‌کشی صنعتی هستند، جوجه‌خروس‌ها چیزی مانند ضایعه‌های صنعتی‌اند: بی‌فایده‌ اما یک محصول حاشیه‌ای لازم در یک فرآیند صنعتی می‌باشند. به‌همین‌دلیل، هرچه زودتر از دست آن‌ها خلاص شوند –بیشتر از آن‌ها برای تغذیه‌ی دیگر جانوران استفاده می‌شود- بهتر است.

اما در طول هزاران سال، مرغداران با مشکل هزینه‌بری روبرو بودند که آن‌ها را رنج می‌داد و آن این بود که تعیین‌جنسیت جوجه‌ها تا پیش از ۴ تا ۶ هفتگی، امکان‌پذیر نبود. در واقع، در این‌زمان است که هریک از جوجه‌خروس‌ها و جوجه‌مرغ‌ها دارای پرهایی می‌شوند که با کمک آن‌ها می‌توان جنسیتشان را تشخیص داد و هم اینکه در همین‌زمان است که ویژگی‌های ثانویه‌ی جنسیت در هریک، ازجمله تاج در خروس‌‌ها، ظاهر می‌شود. تا پیش از این‌زمان، جوجه‌ها تنها توده‌های کُرک‌داری هستند که قابل‌تشخیص از هم نیستند و باید برایشان با هزینه‌ی بسیار لانه درست کرد و تغذیه‌شان کرد.

تا پیش از دهه‌ی ۱۹۲۰، کسی نتوانست راه‌حلی برای این مشکل پرهزینه پیدا کند. این کشف بزرگ، توسط گروهی از دانشمندان دامپزشک ژاپنی انجام شد. آن‌ها فهمیدند که در انتهای ماتحت جوجه، مجموعه‌ای از چین‌ها، علامت‌ها، نقطه‌ها و ورم‌ها وجود دارد که آدم‌های نا‌آگاه چیزی از آن‌ها سر در نمی‌آورند، اما اگر به‌دقت مورد بررسی قرار گیرند، با آن‌ها می‌توان جنسیت یک جوجه‌ی یک‌روزه را تعیین کرد. هنگامی‌که این کشف در کنگره‌ی جهانی ماکیان «اتاوا» در سال ۱۹۲۷ ارائه شد، انقلابی در صنعت جوجه‌کشی به‌وجود آورد و قیمت جهانی تخم‌مرغ را بسیار پایین کشید. متخصصان در تعیین‌جنسیت جوجه‌ها، با صَرف سال‌ها آموزش، به دانشی دست می‌یافتند که آن‌ها را تبدیل به یکی از مفیدترین شاغلان در این‌زمینه می‌کرد. بهترین آن‌ها کسانی بودند که از مدرسه‌ی تشخیص‌جنسیت جوجه‌های «زن- نیپون» ۵۴ با دو سال آموزش، برآمده می‌شدند. استانداردهای این مدرسه چنان بالا بود که تنها ۵ تا ۱۰ درصد از دانش‌آموزان در آن موفق به کسب‌مجوز می‌شدند. اما کسانی‌که موفق می‌شدند، درآمدی به اندازه‌ی ۵۰۰ دلار در روز داشتند و مانند مشاوران تجاری، میان مرغداری کشورهای گوناگون پرواز داشتند. به‌این‌ترتیب، گروهی از متخصصان ژاپنی تشخیص‌جنسیت جوجه‌ها، در دنیا پراکنده شدند.

تعیین‌جنسیت در جوجه‌ها، هنری بس ظریف است که در آن لازم است عامل‌تشخیص جنسیت، دقت‌نظر متخصصان مدرسه‌ی زن- نیپون را داشته باشد و درعین‌حال، تردستی یک جراح‌مغز را هم دارا باشد. روش کار، این است که جوجه را در دست چپ به پشت می‌گذارند و به آن فشار کمی وارد می‌کنند تا روده‌اش خالی شود (اگر این فشار بیش از اندازه وارد شود، روده‌ها پشت‌و‌رو شده و مرگ حیوان را رقم می‌زند که در آن‌صورت، تعیین‌جنسیت کاری بیهوده خواهد بود)، سپس جوجه را برمی‌گرداند و با انگشت شست و سبابه، لبه‌ی کوچکی که روی اندام پشتی پاهای جوجه است را باز می‌کند تا کلوئکا۵۵ پدیدار شود. کلوئکا، مجرایی کوچک است که هم اندام‌جنسی و هم مقعد جانور در آن قرار دارد؛ سپس به درون آن نگاه می‌کند. برای انجام کار به‌صورت درست، باید فرد از پیش ناخن‌هایش را کامل کوتاه کرده باشد. تشخیص آسان به این‌صورت است که فرد به‌دنبال برجستگی قابل‌مشاهده‌ای می‌گردد که به اندازه‌ی سر یک سنجاق ته‌گرد است و به آن بِد۵۶ می‌گویند. اگر بد برآمده باشد، در آن‌صورت یک جوجه‌خروس در دست دارد که آن را به سمت چپ می‌اندازد و اگر بِد حالت فرورفتگی داشته باشد، با یک جوجه‌مرغ طرف است که آن را روی سطح شیب‌داری که در سمت راست قرار دارد می‌گذارد. تا اینجا کار بسیار ساده است. تحقیقی که در این مورد انجام شده، نشان می‌دهد که می‌توان با صَرف چنددقیقه به تازه‌کارها چگونگی تشخیص بِد را آموزش داد، اما مشکل این است که در نزدیک‌به ۸۰ درصد از جوجه‌ها، بِد قابل‌مشاهده نیست و در این مورد، حتی یک ویژگی قابل‌تشخیص جنسیت وجود ندارد که بتوان به آن استناد کرد.