دانلود و خرید کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی

کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی داستان زیبایی از انیس لودویگ با ترجمه منصوره رحیم زاده است. این داستان درباره مادر جوانی به نام ژولی است که همراه با پسرش زندگی سختی را می‌گذراند و در اوج ناامیدی، روزنه امیدی را می‌بیند. 

این کتاب در سال ۲۰۱۳ جایزه خانه‌ مطبوعات فرانسه را از آن خود کرد. نسخه صوتی این داستان زیبا را با صدای گرم بهادر ابراهیمی می‌شنوید. 

درباره کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی

رمان کمی قبل از خوشبختی، رمانی بسیار خواندنی درباره مسائل معمولی است که همه ما در زندگی با آن سروکار داریم. داستانی زیبا که از عزیزترین دارایی‌های انسان سخن می‌گوید و عشق، امیدواری، دوستی، محبت به فرزندان و ... را به یادمان می‌آورد. داستانی که یک زندگی واقعی را با تمام تلخی و شیرینی‌ها تصویر می‌کند. 

داستان کمی قبل از خوشبختی درباره مادر جوانی به نام ژولی است که همراه با پسرش لولو زندگی می‌کند. او صندوق‌دار یک سوپرمارکت است. زندگی سختی دارد و لحظاتی پر از استرس را پشت سر می‌گذارد اما نقطه رونش زندگی‌اش، لولو اجازه نمی‌دهد مادر زیر بار این فشارها له شود. او تمام تاریکی و اندوه مادر را می‌شوید و از بین می‌برد. اما روزی یکی از مشتری‌های ثروتمند فروشگاه به ژولی ابراز علاقه می‌کند. رابطه‌ای که فراز و فرودهای زیاد و رخدادهای بسیاری را در زندگی ژولی و لولو می‌سازد.

نویسنده، قهرمان داستانش را تا قعر ناامیدی فرو می‌برد اما همیشه راهی برای برگشت و دوباره امیدوار شدن پیش پای او قرار می‌دهد. این داستان به خوبی می‌تواند انسان را به زندگی امیدوار کند و او را دوباره با زیستن و حیات آشتی می‌دهد. 

انیس لودویگ با نوشتن این داستان تحسین منتقدان را برانگیخت. روزنامه فیگارو درباره این داستان اینطور نوشته است:

«کمی قبل از خوشبختی به کتاب‌های تصنعی که به زور سعی دارند افکار منفی خوانندگان‌شان را تغییر دهند، شباهتی ندارد. مطالعه‌ این رمان درست مثل زندگی کردن یک داستان واقعی است.»

کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

اگر به دنبال داستانی زیبا می‌گردید که زندگی واقعی را با تمام فراز و نشیب‌ها با تمام نومیدی‌ها و امیدواری‌ها به تصویر بکشد کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی را به شما پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره انیس لودویگ

انیس لودیگ، در سال ۱۹۷۲ در استراتسبورگ فرانسه متولد شد. او با همسر و فرزندانش در فرانسه زندگی می‌کنند. انیس لودویگ نوشتن را زمانی آغاز کرد که پسرش به سرطان خون مبتلا شده بود. استادانش نوشته‌های او را خواندند و بسیار تحت تاثیر قرار گرفتند و به او پیشنهاد کردند تا به این کار فکر کند. 

از میان آثار لودویگ می‌توان به کتاب‌های درمیان همهمه برگ‌های رقصان (برنده جایزه رمان برتر از دیدگاه خوانندگان مجله زن امروز) کمی قبل از خوشبختی (برنده جایزه خانه مطبوعات فرانسه) با او برو و فردا دیر است اشاره کرد که در فهرست پرفروش‌های دنیا قرار دارند و به زبان‌های مختلفی ترجمه شده‌اند. 

بخشی از کتاب صوتی کمی قبل از خوشبختی

پانزده روز بود که ژولی خودش را از روبه‌رو شدن با همه کارهای مربوط به کریسمس و ویترین‌های درخشان مغازه‌ها دور نگه می‌داشت. بلندگوهایی در گوشه هر خیابان، آهنگ‌های مربوط به عید را پشت‌سرهم پخش می‌کردند. آن‌ها یکی از یکی ابلهانه‌تر بودند و می‌خواستند ساکنان محله را دیوانه کنند. از چند سال پیش، ژولی فهمیده بود که این چیزها سال به سال بیش‌تر می‌شدند؛ تزئینات بیش‌تر در خیابان‌ها و بابانوئل‌های بیش‌تر در پنجره‌ها. کاتالوگ‌های اسباب‌بازی روزبه‌روز قطورتر و قفسه‌های فروشگاه‌ها زودتر و زودتر خالی و اجناس‌شان فروخته می‌شدند. این‌ها برای ژولی معنی خاصی داشت: افزایش شرم‌آور یک نظام مصرف‌گرایی که بیماری خرید کردن داشت. امسال دیگر این چیزها به‌نظر ژولی زیادی بود. او یاد مادربزرگش افتاد که برایش تعریف کرده بود در زمان قدیم، شب عید به بچه‌ها یک پرتقال هدیه می‌دادند. چون پرتقال محصول نادر و گرانی بود. یک پرتقال! امروزه هر موقع از سال می‌شود با دو یورو یک کیلو پرتقال خرید!

خیابان‌ها در شب عید مملو از افرادی‌ست که دست‌شان پر از نایلون‌های خرید است و خوشحالند که به‌زودی خریدهای‌شان را پای درخت کاج می‌گذارند و با دیدن آن‌ها این‌طور به‌نظر می‌آید که سال نو یک شادی مسلم برای همه مردم است. روز جشن است و باید در آن شاد بود. این سنت است. کریسمس، بهترین شکل جشن خانوادگی‌ست. اما این شادی‌ها که از همه‌جا می‌بارید به‌نظر ژولی غلط می‌آمد. چون فکر این‌که امسال پای درخت کریسمس کادویی برای لولو نبود قلبش را پاره‌پاره می‌کرد. اگر می‌توانست دوست داشت امسال حتی یک پرتقال به او هدیه دهد. به‌جای آن، او یک آدم‌برفی سفالی پیدا کرده بود و می‌خواست آن را روی قبر لودویک بگذارد. چه عالی! او به این سمبول‌ها علاقه داشت. کسی چه می‌دانست، شاید لودویک آن را می‌دید.