دانلود و خرید کتاب صوتی سنگور

کتاب صوتی سنگور نوشته‌ی منصور زیرک و با گویندگی محمد امین عدیلی نسب، اثری است که توسط انتشارات کنکاش منتشر شده است. این کتاب نخستین رمان منصور زیرک به‌شمار می‌آید و روایتی نیمه‌خودزندگی‌نامه‌ای از دوران کودکی و نوجوانی نویسنده در بحبوحه‌ی انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی ایران را ارائه می‌دهد. سنگور، واژه‌ای برگرفته از ترکیب «سنگر» و «گور» است که به سنگرهای دست‌کَند و تنگ دوران جنگ اشاره دارد و در عین حال نام روستایی در حوالی آبادان نیز هست. نویسنده با بهره‌گیری از خاطرات و تجربه‌های زیسته‌ی خود، داستانی را روایت می‌کند که در آن شخصیت‌ها به‌صورت تصادفی انتخاب شده‌اند و وقایع واقعی زندگی در سال‌های پرآشوب را با نگاهی رمانتیک و طنزآمیز بازگو می‌کند. نسخه‌ی صوتی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب سنگور

کتاب صوتی سنگور اثر منصور زیرک، روایتی داستانی از سال‌های کودکی و نوجوانی نویسنده در آبادان و اصفهان است؛ سال‌هایی که با وقوع انقلاب و جنگ تحمیلی گره خورده‌اند. این کتاب نه صرفاً یک روایت جنگی یا سیاسی، بلکه بازتابی از زندگی روزمره، خانواده، مهاجرت، و دغدغه‌های نسل نوجوان آن دوران است. منصور زیرک با نگاهی طنزآمیز و گاه تلخ، خاطرات خود را از مقاومت در آبادان، مهاجرت به اصفهان، و تجربه‌های زیسته در اردوگاه جنگ‌زدگان و خانه‌ی جدید روایت کرده است. ساختار کتاب بر پایه‌ی خاطره‌نویسی و روایت اول‌شخص استوار است و با جزئیات دقیق، فضای خانه، کوچه‌ها، آدم‌ها و حتی اشیای روزمره را به تصویر می‌کشد. سنگور بیش از آنکه صرفاً به جنگ بپردازد، به تأثیرات آن بر زندگی فردی و جمعی، روابط خانوادگی، و شکل‌گیری هویت نوجوانان در شرایط بحرانی می‌پردازد. نویسنده با انتخاب نام سنگور، به سنگرهای تنگ و دست‌کَند دوران جنگ اشاره کرده و آن را نمادی از زیستن در مرز باریک میان امنیت و خطر، کودکی و بزرگسالی قرار داده است.

خلاصه داستان سنگور

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان کتاب صوتی سنگور با روایتی از دیدار راوی با دوست لندنی‌اش آغاز می‌شود و به‌تدریج به خاطرات کودکی و نوجوانی او در آبادان و سپس اصفهان بازمی‌گردد. راوی، کودکی است که در سال‌های آغازین جنگ تحمیلی، همراه خانواده و فامیل، خانه و شهرش را ترک می‌کند و تجربه‌ی مهاجرت، اردوگاه جنگ‌زدگان و زندگی در خانه‌ای کوچک و شلوغ را از سر می‌گذراند. روایت با جزئیات دقیق از خانه‌ی قدیمی، کوچه‌های باریک، آدم‌های اطراف و حتی اشیای روزمره پیش می‌رود و فضای خاص دهه‌ی شصت را بازآفرینی می‌کند. در بخش‌هایی از داستان، راوی به خاطرات شب‌های بمباران، پناه‌گرفتن در سنگرهای دست‌کَند (سنگور)، گفت‌وگوهای فلسفی با دایی‌جان درباره‌ی مرگ و زندگی، و دغدغه‌های نوجوانانه می‌پردازد. طنز و شوخ‌طبعی در کنار تلخی و اضطراب جنگ، فضای داستان را شکل می‌دهد. شخصیت‌ها هرکدام با ویژگی‌های خاص خود، بخشی از زیست جمعی و فردی آن دوران را بازتاب می‌دهند. داستان با روایت‌هایی از خانواده، مهمان‌های تابستانی، مهاجرت، و تلاش برای حفظ امید و شوخ‌طبعی در دل بحران‌ها پیش می‌رود و تصویری چندلایه از بزرگ‌شدن در شرایط استثنایی ارائه می‌دهد.

چرا باید کتاب سنگور را بشنویم؟

کتاب صوتی سنگور با نگاهی متفاوت به سال‌های جنگ و مهاجرت، تجربه‌ی زیستن در شرایط بحرانی را از زاویه‌ی دید یک نوجوان روایت کرده است. این کتاب نه‌تنها تصویری ملموس از زندگی روزمره در دوران جنگ و مهاجرت ارائه می‌دهد، بلکه با طنز، جزئی‌نگری و پرداختن به روابط خانوادگی و دغدغه‌های نوجوانانه، تجربه‌ای انسانی و چندوجهی را به شنونده منتقل می‌کند. روایت اول‌شخص و زبان صمیمی اثر، امکان هم‌ذات‌پنداری با شخصیت‌ها را فراهم آورده و به‌ویژه برای کسانی که به خاطره‌نویسی، تاریخ اجتماعی و روایت‌های زیسته علاقه دارند، جذابیت ویژه‌ای دارد. سنگور همچنین به پرسش‌های فلسفی درباره‌ی مرگ، ارزش زندگی و معنای امنیت در دل بحران‌ها می‌پردازد و شنونده را به تأمل درباره‌ی هویت، خانواده و خاطره دعوت می‌کند.

شنیدن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

شنیدن کتاب صوتی سنگور به علاقه‌مندان خاطره‌نویسی، روایت‌های جنگ و مهاجرت، پژوهشگران تاریخ اجتماعی، و کسانی که دغدغه‌ی هویت، خانواده و بزرگ‌شدن در شرایط بحرانی را دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای نوجوانان و بزرگسالانی که به روایت‌های طنزآمیز و تأمل‌برانگیز از زندگی روزمره علاقه‌مندند، این کتاب انتخاب مناسبی است.

بخشی از کتاب سنگور

«درون سنگری که با دست کَنده بودیم و نام آن را به‌واسطهٔ شباهت بیش از حدش به‌گور، سنگور گذاشته بودم آنقدر احساس امنیت می‌کردم که اگر تنها بودم بَدم نمی‌آمد همان جا بمیرم اما مُردن در اثر چه و به‌چه شکلی؟ این مهم بود نه خودِ مُردن. فکر کنید علیرضا عباسی خطاط بی‌همتای شاه عباس را بیاورند و او هم با خط خوش نستعلیق بر روی سنگ قبرت بنویسد: مرگ در اثر احساس بیش از حد امنیت در سنگور، خودش هیچ اما اگر شاه عباس بفهمد برای نوشتن این چنین متنی بر روی سنگ قبر یک آدم بی‌نام و نشان شاهنواز خان او را به‌زحمت و دردسر انداخته‌ایم خاک خانهٔ ما را که حتماً، خاک کُل شهر را هم به‌توبره می‌کشید. البته مُردن در اثر احساس بیش از حد امنیت خیلی هم بد نبود چون اولین کسی می‌شدم در جهان که در اثر احساس بیش از حد امنیت ذوق مرگ شده بود و این ارزش آن را داشت. ثبت و ماندن نام آدم‌ها در حافظهٔ نسل‌های بعد بسیار با ارزش است ولی این مرگ به‌درد هیچ کس نمی‌خورد حتی خودم. شاید کسی از بازماندگان من نپرسد که او چطور زندگی کرد اما حتماً می‌پرسند او چگونه مُرد؟ چون اکثر آدم‌های دنیا دوست دارند بر روی قسمت‌های غم‌انگیز زندگی دیگران تمرکز کنند تا قسمت‌های طرب‌انگیز و آن وقت بازماندهٔ من سرافکنده می‌گفت در اثر احساس بیش از حد امنیت که خودش خنده‌دارترین لطیفهٔ قرن در کُل منظومهٔ شمسی لقب می‌گرفت تا جایی که دل و رودهٔ سؤال کننده را باید با بیل مکانیکی از کف خیابان جمع می‌کردند، درست مثل اینکه بلیت بخت آزمایی یک خر تنبل برندهٔ یک دستگاه طویلهٔ پنت هاوس با استخر روی پشتِ‌بام با قابلیت انتقال خودرو با آسانسور اختصاصی به‌درون واحد شده باشد و خر در اثر احساس خوش شانسی زیاد خرکیف بشود و پس بیفتد و بعد بر روی سنگ قبر او بنویسند مرگ در اثر خرکیف شدن به‌جهت بُردن یک دستگاه طویلهٔ پنت هاوس.»