دانلود و خرید کتاب صوتی مرگ ایوان ایلیچ

کتاب صوتی مرگ ایوان ایلیچ نوشتهٔ لئو تولستوی با ترجمهٔ فریده سلیمانی فرد و گویندگی محمد قادری توسط انتشارات رمانو منتشر شده است. این کتاب یکی از آثار مهم تولستوی است که به موضوع مرگ، معنای زندگی و مواجهه انسان با حقیقت پایان‌پذیری پرداخته است. این کتاب الهام‌بخش آثار هنری مختلفی از جمله اقتباس‌های سینمایی و نمایشی بوده و همچنان در فهرست برترین رمان‌های کوتاه تاریخ قرار دارد.

درباره کتاب صوتی مرگ ایوان ایلیچ

مرگ ایوان ایلیچ یکی از شاهکارهای ادبیات جهان و از مهم‌ترین آثار لئو تولستوی است که در سال ۱۸۸۶ منتشر شد. این رمان کوتاه داستان زندگی و مرگ قاضی‌ای به نام ایوان ایلیچ را روایت می‌کند که پس از یک عمر زندگی معمولی و پیروی از ارزش‌های اجتماعی مرسوم، ناگهان با بیماری‌ای لاعلاج روبه‌رو می‌شود.

ایوان ایلیچ که تا پیش از این به زندگی خود معنا و مفهومی نیندیشیده، با نزدیک شدن به مرگ، شروع به تأمل درباره حقیقت زندگی و ارزش‌های واقعی می‌کند. او متوجه می‌شود که عمر خود را صرف اموری کرده که اکنون بی‌ارزش به نظر می‌رسند و در نهایت، در یک فرایند تدریجی، با واقعیت مرگ کنار می‌آید.

لئو تولستوی، نویسنده و متفکر برجسته روس، از بزرگ‌ترین رمان‌نویسان تاریخ به شمار می‌رود. او با آثاری همچون جنگ و صلح و آنا کارنینا تأثیر عمیقی بر ادبیات جهان گذاشته و اندیشه‌های فلسفی‌اش همچنان الهام‌بخش خوانندگان و پژوهشگران است.

این کتاب که از سبک روایی عمیق و تحلیل روان‌شناختی قوی برخوردار است، تأثیری ماندگار بر ادبیات و فلسفه مرگ گذاشته است. مرگ ایوان ایلیچ از جمله آثار تولستوی است که دیدگاه‌های اخلاقی و فلسفی او را درباره زندگی، مرگ و معنای وجودی انسان بازتاب می‌دهد. این اثر بارها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و همچنان یکی از مهم‌ترین داستان‌هایی است که در حوزه ادبیات مرگ و اگزیستانسیالیسم مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

کتاب صوتی مرگ ایوان ایلیچ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک، فلسفه زندگی و مرگ و کسانی که به دنبال تأمل در مفهوم حیات و ارزش‌های انسانی هستند، مناسب است.

درباره لئو تولستوی

«لیِو نیکُلائِویچ تولستوی» در ۹ سپتامبر ۱۸۲۸ در یاسنایا پولیانا در دویست‌کیلومتری جنوب مسکو به دنیا آمد. او را از بزرگ‌ترین رمان‌نویس‌های تمام ادوار تاریخ می‌دانند. او از سال ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۶ هر سال نامزد دریافت جایزۀ نوبل ادبیات شد و در سال‌های ۱۹۰۱، ۱۹۰۲ و ۱۹۰۹ نامزد جایزهٔ صلح نوبل شد، اما هرگز برنده نشد. از آثار ارزشمند او می‌توان به «جنگ‌وصلح»، «آناکارنینا»، «مرگ ایوان ایلیچ» و «رستاخیز» اشاره کرد. لئو تولستوی مادرش را در دوسالگی و پدرش را در نه‌سالگی از دست داد. سرپرستی این هنرمند در ابتدا بر عهدۀ یکی از بستگان دور و پس از مرگ پدر، به عمه‌اش «کنتس الکساندرا ایلینیچنا» سپرده شد. تولستوی تا سال ۱۸۴۱ یعنی تا زمان مرگ عمه‌اش پیش او ماند و بعد از آن به کازان نزد سرپرست جدیدش، یعنی عمهٔ دیگرش نقل‌مکان کرد. تحصیلات لئو تولستوی ابتدا به‌وسیلۀ معلمی فرانسوی انجام شد. او در سوم اکتبر ۱۸۴۴ و هنگامی که ۱۶ سال داشت، تحصیل در رشتۀ ادبیات شرقی (عربی - ترکی) را در دانشگاه سلطنتی کازان آغاز کرد، اما در آزمون انتقالی پایان سال مردود و مجبور شد دوباره در برنامۀ سال اول شرکت کند. پس از این به دانشکدۀ حقوق رفت و آنجا نیز با نمرات برخی از دروس، مشکلات ادامه داشت، اما بالاخره توانست آزمون انتقالی پایان سال را قبول شود و سال دوم از درس خود را آغاز کند. لئو تولستوی پس از چند رفت‌وآمد، به مسکو بازگشت و در آنجا اغلب اوقاتش را به قمار گذراند. این روند بر وضعیت مالی او تأثیر منفی گذاشت. او در این دوره از زندگی، علاقۀ خاصی به موسیقی پیدا کرد؛ پیانو را به‌خوبی می‌نواخت. اشتیاق به موسیقی بعدها او را بر آن داشت تا سونات «کریتسرووی» را بنویسد. آهنگسازان موردعلاقۀ تولستوی، باخ، هندل و شوپن بودند. او در زمستان ۱۸۵۰ - ۱۸۵۱ شروع به نوشتن کتاب «دوران کودکی» کرد؛ سپس به‌دعوت برادرش به ارتش ملحق شد و نوشتن داستان «قزاق‌ها» را در آن دوران آغاز کرد. بعد از چاپ چند اثر، لئو تولستوی در زمرۀ نویسندگان بزرگ جوان آن دوران جای گرفت و شهرت ادبی یافت.

نگارش کتاب‌ها و داستان‌هایی مانند «بریدن جنگل»، مجموعه داستان‌های «سواستوپل»، «لوسرن» و یا داستان «آلبرت»، همه حاصل سفرهای تولستوی، حضور در ارتش و دیدار با آدم‌ها و زندگی‌های گوناگون بود. تولستوی در سال ۱۸۶۲ با زنی به نام «سوفیا» ازدواج کرد. حاصل این ازدواج ۱۳ فرزند بود. او در سال ۱۸۶۹ «جنگ‌وصلح» را به چاپ رساند. در طول ۱۲ سال، «جنگ‌وصلح» و «آنا کارنینا» را نوشت. در سال ۱۹۰۱ با انتشار کتاب «رستاخیز» که انتقاد شدید از آیین‌های کلیسا در آن جای داشت، به‌وسیلۀ شورای مقدس از کلیسای ارتودکس تکفیر شد. کم‌کم تولستوی، به‌گفتۀ خودش دچار بحران معنوی شد و برای یافتن پاسخی به پرسش‌ها و شبهاتش که دائماً او را نگران می‌کرد، به مطالعۀ الهیات روی آورد؛ از هوس‌ها و راحتی‌های یک زندگی غنی چشم‌پوشی کرد و کارهای بدنی بسیاری انجام داد، ساده‌ترین لباس‌ها را می‌پوشید، گیاه‌خوار شد، تمام ثروت بزرگ خود را به خانواده‌اش بخشید و حقوق مالکیت ادبی را نیز کنار گذاشت. او سه سال پس از مرگ دوست قدیمی‌اش، «ایوان تورگِنیِو»، کتاب «مرگ ایوان ایلیچ» را به چاپ رساند که در ابتدا غدغن شد؛ اما پس از ملاقات او با تزار و با دستور مستقیم آلکساندر سوم، تزار روسیه به چاپ رسید. لئو تولستوی معتقد بود ادبیات و داستان و رمان، وسیله‌ای برای بیان مفاهیم اخلاقی و اجتماعی است. او فکر می‌کرد که قصه‌ها تنها برای سرگرمی نیست که نوشته می‌شود؛ بلکه او می‌خواهد از قضاوت‌های بی‌رحم انسان‌ها کم کرده و به گسترش مهربانی و خوش‌اخلاقی کمک کند. لئو تولستوی در ۷ نوامبر ۱۹۱۰ و پس از یک بیماری سخت و دردناک، در ۸۳سالگی درگذشت. در ۹ نوامبر ۱۹۱۰، چندین هزار نفر در یاسنایا پولیانا برای تشییع جنازۀ این نویسندۀ بزرگ گرد هم آمدند.