دانلود و خرید کتاب صوتی ملخک

کتاب صوتی ملخک نوشتهٔ برنارد سوتس و ترجمهٔ آرش فرزاد است. محمد میرحیدری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر آن را منتشر کرده است. این اثر درمورد بازی، زندگی و آرمانشهر است و فلسفه را برایتان لذت‌بخش می‌کند.

درباره کتاب صوتی ملخک

کتاب صوتی ملخک به قلم برنارد سوتس اولین‌بار در سال ۱۹۷۸ میلادی منتشر شد. گفته شده است که کمتر فیلسوفی برای طرح اندیشه‌های خود قالب داستان و حکایت‌پردازی را انتخاب کرده و همین نکته باعث شده است که این کتاب در میان آثار فلسفی جایگاهی ویژه پیدا کند و آن را یکی از لذت‌بخش‌ترین کتاب‌های فلسفی بدانند. شخصیت اصلی این کتاب یک ملخ است. این شخصیت از حکایتی از ایزوپ (فیلسوف یونانی قرن ششم پیش از میلاد) گرفته شده است، اما اینجا حکایت ملخ از منظر دیگری روایت می‌شود؛ زیرا چنان‌که می‌بینیم خردمند واقعی در این روایتِ تازه دیگر مورچه نیست؛ بلکه ملخ است. این ملخ راستین سراسر تابستان سرگرم بازی بوده است و حالا که زمستان کم‌کم دارد فرا می‌رسد، سرخوشانه مرگ را در آغوش می‌کشد و بی‌لحظه‌ای تردید شیوۀ زندگی خود را تنها شیوۀ درستِ زندگی‌کردن می‌خواند و با تمام توان در برابر شاگردانش از آن دفاع می‌کند. پرسش بنیادین این است که به‌راستی بهترین طریق زیستن کدام است؟ آموزۀ طلایی ملخ فرزانه این است که همگی باید «بی‌کاره باشیم» و «بازی کنیم»، اما وقتی از «بازی» صحبت می‌کنیم، دقیقاً منظورمان چیست؟ نویسندۀ کتاب، بِرنارد سوتْس دانش‌آموخته و استاد فلسفه در آمریکا و کانادا بوده است. او با این کتاب به شهرت رسید. حوزۀ تخصصی پژوهش‌های فلسفی سوتس فلسفۀ بازی‌ها و بازی‌کردن است و ایده‌های نوآورانه‌اش در این باره در محافل دانشگاهی و غیردانشگاهی بسیار موردتوجه قرار گرفته است.

شنیدن کتاب صوتی ملخک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران فلسفهٔ مدرن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی ملخک

«اما اینکه چه دلیل موجهی در بحث و جدل در این‌باره وجود دارد که حرفه‌‌ای‌‌ها در‌واقع بازی نمی‌‌کنند، به‌نظرم از این واقعیت انکارناپذیر ریشه می‌‌گیرد که نگرش آماتورها با نگرش حرفه‌‌ای‌‌ها نسبت‌به بازی‌کردن فرق دارد. پس، اگرچه گرسنه‌‌های منتظر غذا، نفر چهارم در بریج، و پِرسی، همگی انجام بازی‌‌ها را تعهدی پذیرفتنی در راه انجامِ هدف‌‌های دیگر می‌‌دانند، روشن است که این هدف‌‌ها برای آنها مهم‌‌تر از خود بازی‌‌ها هستند‌یا دست‌‌کم منطقاً می‌‌توانند مهم‌‌تر باشند. اگر مثلا آن جوان‌‌های گرسنه در یخچال غذایی پیدا می‌‌کردند که از چشمشان دور مانده بود، ممکن بود دیگر هیچ تمایلی برای یک دست پوکربازی نداشته باشند؛ اگر سروکلۀ بریج‌‌بازِ مشتاقی پیدا می‌‌شد، آن نفر چهارمِ بی‌اشتیاق با کمال میل کنار می‌‌کشید؛ و اگر سلیقۀ گوئندولین در انتخاب محبوب از ورزشکاران به سوی افراد پشتِ‌‌میزنشین تغییر جهت می‌‌داد، پرسی با خیال راحت از تیم فوتبال کناره‌‌گیری می‌‌کرد. نگرشِ آماتور با این نگرش‌‌ها تفاوت دارد زیرا انگیزۀ او از عشق به بازی می‌‌آید و نه عشق به غذا، یا رفاه همگانی، یا گوئندولین.

اگرچه نگرش‌‌های آماتورها و حرفه‌‌ای‌‌ها آشکارا متفاوت‌اند، همچنان مسئله این است که این نگرش‌‌های متفاوت نگرش‌‌هایی نسبت به بازی‌‌ها هستند و نه نسبت به چیزی دیگر. به شیوه‌‌ای همسان، اسمیت و جونز نگرش‌‌های بسیار متفاوتی نسبت‌به نیروی گرانش دارند. اسمیت که تلاش دارد موشکی را به فضا پرتاب کند از آن بد می‌‌گوید؛ جونز که تلاش دارد موشکی را به زمین بازگرداند آن را می‌‌ستاید. ولی این نگرش‌‌های مخالف تغییری در آن چیزی که نیروی گرانش است ایجاد نمی‌‌کنند.»