دانلود و خرید کتاب صوتی هنر جنگ

کتاب صوتی هنر جنگ نوشته سون تزو است و با ترجمه مهدی سمسار و صدای ابوالفضل شاه‌بهرامی در آوانامه منتشر شده است. این کتاب را سان تزو در وصف هنر جنگ در دوران باستان نوشته است. 

درباره کتاب هنر جنگ

این کتاب حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح نوشته شده است و اثری بسیار ارزشمند است و مطالب آن هنوز تازه و اثرگذار است.  کتاب هنر جنگ در سیزده فصل نوشته شده است: ۱- طراحی نقشه ۲- شروع جنگ ۳- حمله مدبرانه ۴- آرایش تاکتیکی ۵- انرژی ۶- نقاط ضعف و قوت ۷- رزمایش ۸- انواع تاکتیک ۹- راه انداختن ارتش ۱۰- عوارض طبیعی زمین ۱۱- انواع مختلف زمین ۱۲- حمله با آتش ۱۳- استفاده از جاسوسان.

نویسنده قرن‌ها پیش با شعار جنگ به مثابه «یک مسئله حیاتی برای مملکت» استحقاق مطالعه و تجزیه و تحلیل دارد این اثر را نوشته است و اطلاعاتی کامل در اختیار خواننده قرار داده است. تعلیمات سون تزو تأثیری شگرف در استراتژی و تاکتیک نظامی هم در چین و ژاپن و هم در دنیای غرب کرده است. این اثر قدیمی‌ترین رساله شناخته شده تاریخ جهان پیرامون جنگ است؛ لیکن تاکنون هیچ نوشته‌ای در این خصوص از نظر گستردگی و ژرفای داوری بر آن پیشی نگرفته است. اصولی را که سون تزو در این رساله‌ها مورد بحث قرار داده است، می‌توان به درست، عصاره و فشرده درایت و فرزانگی انسان درباره هدایت و رهبری جنگ به شمار آورد.

شنیدن کتاب هنر جنگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره سان تزو

سان تزو در سال ۵۵۱ پیش از میلاد در چین متولد شد. او متخصص نظامی و فیلسوف چینی بود که به دلیل نبوغ نظامی خود مشهور شد. سان تزو شاهد تمام شدن عصر بهار و پاییز بود، که جامعه چین از جامعه برده‌داری به جامعه فئودالی تبدیل شد. در این دوره جنگ‌ها بین بیش از ۱۳۰ پادشاهی کوچک افزایش یافت. این جنگ‌های طولانی تجربه نظامی سان تزو را افزایش داد، استعدادهای او را تقویت کرد و خرد او را افزایش داد. 

سان تزو به پادشاهی وو در شرق چین سفر کرد، جایی که اولین نوشته خود را با عنوان هنر رزم تکمیل کرد. پادشاهی وو با احترام زیاد، سان تزو را به‌عنوان فرمانده انتخاب کرد. او سربازان را آموزش داد، مهارت‌های خودش را نیز تقویت کرد، قلمرو پادشاهی را گسترش داد و به پیروزی‌های زیادی رسید.

با پیروزی‌های پی در پی، غرور شاه زیاد شد و به خود مغرور شد. او دیگر به نظرات و پیشنهادات دیگران گوش نداد، که این موضوع باعث شد سان تزو پادشاه را ترک کند و به روستایی دورافتاده برود و در جنگل‌ها زندگی کند. نام او ابتدا سون وو بود که بعد از مرگش، به سان تزو تغییر کرد.

کتاب هنر رزم شامل شش هزار جمله یا بخش، در ۱۳ فصل و مقاله است، که در آن‌ها او ایده‌های نظامی‌اش را براساس تجربه خودش نوشته است. این کتاب بعد از مرگ سان تزو نیز همچنان شامل توضیحات و تفاسیری است که به رهبران ارشد نظامی چین کمک می‌کند و آن‌ها را راهنمایی می‌کند. کتاب هنر رزم به‌عنوان اولین کتاب نظامی قدیمی در جهان به‌حساب می‌آید و کتاب مقدس برای مطالعات نظامی نامیده شده است. ایده‌های نظری و اندیشه‌های فلسفی در این کتاب در زمینه‌های نظامی، سیاسی، اقتصادی و دیگر حوزه‌ها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

بخشی از کتاب هنر جنگ

اختلافی را که در ارقام مشاهده می‌شود، می‌توان به چند شکل توضیح داد. یکی آن که ممکن است تفسیرها و عبارت‌هایی که به مثابه بخشی از متن کتاب به شمار رفته‌اند، در فاصله میان طبع شی جی و شمارش هشتاد و دو فصل که پان گو به جن هونگ نسبت داده است، بر آن افزوده شده باشند. دوم آن که این امکان وجود دارد که جن هونگ تمام مطالب و گفتارهای مربوط به سون تزو را گردآوری و یک جا کرده است بدون آن که توجهی به متن اصلی و متونی که از خارج بر آن افزوده شده‌اند، کرده باشد.

و دست آخر، این که ممکن است تفاوت‌های شماره‌ای فصول ناشی از روش صحافی و جلد کردن کتاب‌های مورد استفاده در چین عتیق بوده باشد. در آن زمان، کاغذ هنوز اختراع نشده بود. معمولا مطالب را با مرکب دوده روی لوحه‌های چوب، از جمله چوب بامبو (نی) می‌نوشته‌اند. هر ورقه معادل ۸ تا ۱۰ انگشت ششت درازا و ۳ تا ۴ شست پهنا داشته است (این اندازه‌گیری در قدیم معمول بوده است و هر یک شست معادل ۲.۷ سانتی‌متر محاسبه می‌شده است. ـ م فارسی). روی هر یک از این لوحه‌ها ۱۲ تا ۱۵ حرف (به تناسب قلم و روش تحریر نویسنده) رسم می‌شده است. بسیاری از این لوحه‌ها را بعدها پیدا کرده‌اند. بعضی از آن‌ها در حاشیه خود در دو جا شکاف‌ها یا سوراخ‌هایی داشته‌اند، به نحوی که می‌توانسته‌اند لوحه‌ها را روی هم بگذارند و با رشته‌های باریک چرمی یا نخ‌های ابریشمی و کنفی آن‌ها را با هم بپیوندند گاه یک انتهای لوحه را سوراخ کرده و همه را با هم به نخ می‌کشیده‌اند؛ که در اولین فرصت، برخی فصل‌ها یا بندهای کتاب لوله شده و درهم می‌رفته‌اند، درست مانند پوست‌های بز و گوسفند امروزی.