دانلود و خرید کتاب صوتی آناتومی تنهایی

کتاب صوتی آناتومی تنهایی، اثری از تیل سوان است که با ترجمه شهناز کمیلی‌زاده و گویندگی متین بختی در نوین کتاب گویا منتشر شده است. این کتاب چگونگی راه بازگشت به ارتباط را به مخاطبان نشان می‌دهد. تیل سوان در کتاب آناتومی تنهایی راه بازگشتن به ارتباط را به ما نشان می‌دهد. او به تمام مخاطبانش کمک می‌کنند تا ابتدا این عنصر درهم زننده آرامش را بشناسند و سپس به آن‌ها کمک می‌کند هماهنگی را که لازمه داشتن یک ارتباط سالم، سازنده و موفق است، پیدا کنند و یا آن را برای خود بسازند. نتیجه، پیدا کردن راهی برای بازگشتن به ارتباطات است.

درباره کتاب صوتی آناتومی تنهایی

سه رکن تنهایی

در رحِم مادر با پیوستگی و اتصال نقش بسته‌ایم و پرورده شدیم. از لحظه‌ای که مادر ما را در آغوش گرفت و با آسایش خاطر و گرمای ارتباط و پیوستگی از او شیر خوردیم، دیگر قادر به درک تفاوت میان خود و مادر نبودیم. در نتیجه، باید گفت در حالت یگانگی است که به‌راستی به آنکه و آنچه هستیم، کاملاً نزدیکیم. آن‌قدر نزدیک که حتی زحمت نمی‌دهیم از خود بپرسیم: «من کیستم؟» نیازی به پرسیدن نیست؛ چراکه تفاوتی میان ما وجود ندارد.

در وجد و خلسۀ ارتباط، آرامش و سکون عمیق هستی موج می‌زند. انگیزۀ جنبش و حرکت ما در زندگی، ناشی از احساس وحشت و نگرانی برای دستیابی به آنچه نداریم نیست. در عوض، جنبش و حرکت صرفاً نشانه‌ای طبیعی از طبیعی‌ترین حس ما یعنی هستی و بودن ماست. آنچه ممکن است سبب بر هم خوردن هستی ما شود، به تباهی کشیده شدن احساس ارتباط است.

این کتاب شرح می‌دهد که قطع ارتباط حتی وقتی که خطایی از ما سر نزده چگونه رخ می‌دهد و همچنین توضیح می‌دهد که در این هنگام چه کاری از دست‌تان برمی‌آید. از دست دادن و فقدان ارتباط طبیعی، برای شما تنهایی عمیق و رنج مأیوس‌کننده‌ای به بار می‌آورد. ولی باید بدانید از میان این تنهایی و رنج، راهی برای تجدید و احیای احساس والای ارتباط وجود دارد، احساسی که از لحظۀ تولد حق فطری شماست.

کتاب صوتی آناتومی تنهایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب آناتومی تنهایی را به همه افرادی که در جستجوی یک زندگی و ارتباط سالم و سازنده هستند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی آناتومی تنهایی

ضربۀ روحی ناشی از قطع ارتباط

هریک از ما زمانی‌که حس ارتباط را از دست دادیم، احتمالاً قصۀ متفاوتی را از سر گذراندیم. ولی همگی جایی در ایام جوانی، تجربۀ دور شدن از فیض و احساس عمیق و درونی پیوستگی و ارتباط را داشته‌ایم. در نتیجه اکثرمان بقیۀ عمر خود را به کشمکش و جنگی پایان‌ناپذیر میان دو بُعد از وجودمان آنکه از باز پس‌گیری آن رابطه به هر قیمتی مأیوس و ناامید است و آنکه می‌خواهد به هر قیمتی آن را پس بگیرد، سپری می‌کنیم.

رنجی که از جدایی و از دست دادن این رابطه در وجود خود حس می‌کنیم، دردناک‌ترین ضربۀ روحی است که می‌توانیم آن را تجربه کنیم. این ضربه، تکه‌تکه و خُردمان می‌کند و تقارن و تناسب وجودمان را به اختلال و آشفتگی، آرامش را به ترس و اضطراب، صلح درونی‌مان را به کشمکش و شادی را به درد و رنج تبدیل می‌کند.

هنگام مواجهه با این ضربه، گویی عینک دودی و تیره‌ای به چشم می‌زنیم و اکثرمان مادام‌العمر همچنان آن را بر چشم داریم و دنیا را از پشت درد و رنج لنزهای تاریک آن می‌بینیم. به‌واسطۀ این لنزها خود را مشاهده می‌کنیم که از انسان‌ها و چیزهای اطراف‌مان دور گشتیم و خود را می‌بینیم که تنها شده‌ایم.

منشأ رنج بشر این است که روی سیاره‌ای با چند میلیارد جمعیت راه می‌رود، با این حال احساس تنهایی می‌کند. ضربۀ ناشی از این بی‌ارتباطی و جدایی سبب می‌شود خود را تنها و جدا از هر آنچه به‌عنوان «دیگران» می‌شناسیم، ببینیم.

همین کفایت می‌کند که جدایی و بی‌ارتباطی مایۀ درد و رنج‌مان شود. ولی حقیقت این است که ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. این رنج تمامی کُرۀ زمین را فرامی‌گیرد. اگر به‌راستی به چیزی وابسته و متصل باشید، نمی‌توانید بدون اینکه سبب درد و رنج خود شوید باعث درد و رنج او گردید. هنگامی‌که خود را بی‌ارتباط و منفصل می‌بینیم، دیگر موج یگانگی که واقعیت بنیادی هستی‌مان است را احساس نمی‌کنیم. دیگر تماس و برخوردی که هرچیزی با ما دارد و ما با هرچیز دیگری داریم را حس نمی‌کنیم، در نتیجه می‌توانیم عامل سختی هرچیز یا اندوه هر فرد دیگری شویم، بدون اینکه آن رنج را در خود مشاهده کنیم.