دانلود و خرید کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی

کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی نوشتهٔ کتی رنتزنبرینک و ترجمهٔ مریم اصغرپور است. گویندگی این کتاب صوتی را فریبا فصیحی انجام داده و پندار تابان آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی می‌تواند به یکی از کتاب‌های تأثیرگذار در زندگی شما بدل شود؛ به این دلیل که از دلِ تجربه بیرون آمده و حال و هوایتان را درک می‌کند.

درباره کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی

کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی به شنوندگان خود یادآوری می‌کند که نباید فراموش کنیم که همهٔ ما در زندگی با شکست روبه‌رو می‌شویم، همهٔ ما عزیزانمان را از دست می‌دهیم، ضربه‌های عشقی می‌خوریم و بااین‌حال زندگی ادامه پیدا می‌کند. ما باید یاد بگیریم که چطور با اتفاقات بدی که در زندگی برایمان رخ می‌دهد، کنار بیاییم. قرار است بیاموزیم که چطور زمانی که در شرایط سخت روحی و روانی قرار داریم، زندگی را از نو ببینیم و شادی را در لحظات خاص زندگی پیدا کنیم.

این کتاب صوتی به ما کمک می‌کند تا با اتفاقات و رخدادهایی که در گذشته برایمان افتاده است، کنار بیاییم و یاد می‌گیریم که چطور برای عزیزان ازدست‌رفته سوگواری کنیم یا چطور برای اتفاقات بد زندگی تأسف بخوریم و پس از آن، دوباره، به زندگی عادی بازگردیم.

راهنمای درمان دلشکستگی هدیه‌ای بی‌نظیر برای تمام افرادی است که روزهای سختی را می‌گذرانند و نیاز به روزنه‌های امید و شادی دارند.

نویسندهٔ این کتاب صوتی، کتی رنتزنبرینک، در مقدمهٔ این اثر صوتی می‌گوید:

«این کتابی است که می‌گویم کاش وقتی بدترین اتفاق برایم افتاد آن را داشتم، پر از توصیه‌هایی است که کاش کسی آن‌ها را به من گفته بود. این کتابی است که می‌خواهم در همه اتفاق‌های آینده در کنارم داشته باشم. می‌خواستم همه افکارم را یک‌جا جمع کنم و چیزی داشته باشم که وقتی زندگی، سختی دیگری پیش رویم گذاشت به آن مراجعه کنم.»

شنیدن کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران روان‌شناسی عمومی و افرادی که همواره به خاطر گذشتهٔ خود احساس درماندگی می‌کنند، پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب صوتی راهنمای درمان دلشکستگی

«متی در سال ۱۹۹۸ از دنیا رفت و مراسم تدفین بزرگی برایش گرفته شد، ولی تا جایی که یادم می‌آید هرگز نتوانستیم با مرحله آخر مراسم یعنی گرفتن خاکستر او از مسئول کفن‌و‌دفن مواجه بشویم. سال‌ها ناراحت این موضوع بودم ولی نمی‌خواستم از پدر و مادرم درباره این موضوع چیزی بپرسم. یکی از دلایل سؤال نپرسیدنم این بود که همه ما از ترس اینکه مبادا باعث ناراحتی دیگری بشویم درباره مراسم تدفین متی حرفی نمی‌زدیم و یکی دیگر از دلایلم این بود که به حافظه‌ام اعتماد نداشتم. بعد از مراسم تدفین بسیار ناراحت بودم و اختیارم از دستم خارج شده بود. اگر مراسمی برگزار شده بود و من بر اثر ناراحتی متوجهش نشده بودم و این سؤال را می‌پرسیدم چه می‌شد؟

زمانی که کتاب اولم را می‌نوشتم بالاخره این سؤال را از مادرم پرسیدم. او گفت خاکستر متی را نگرفته است و خاکستر او همراه کوزه‌های خاکستر دیگری که بعضی‌هایشان از پنجاه سال قبل مانده‌اند، در یورکشایر نگهداری می‌شود. یکی از دوستانم که مشاور سوگواری است به من گفت مخصوصاً در‌موردِ مرگ‌های سخت و نابهنگام، چیزی غیرعادی نیست که کسی خاکستر متوفی را از مسئول کفن‌و‌دفن تحویل نگیرد. ما تنها افرادی نبودیم که نتوانسته بودیم مانع آخر را پشت سر بگذاریم. یک بار دیگر تنها‌نبودن مایه تسلی و آرامش خاطرم شد.»