دانلود و خرید کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش (نسخه‌ی قدیمی)

کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش داستانی از کیم یونگ‌ ها با ترجمه خاطره کردکریمی است که با صدای نیما منصوریان می‌شنوید. این داستان ماجرای یک قاتل حرفه‌ای است که حالا که سال‌ها از آخرین قتل‌هایش گذشته است، مجبور است دست به قتلی دیگر بزند و نگرانی اینکه نکند کشتن را فراموش کرده باشد، رهایش نمی‌کند!

درباره کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش

خاطرات یک آدمکش داستان خاطرات یک قاتل حرفه‌ای است. مردی که سال‌های سال است به عنوان یک آدمکش حرفه‌ای زندگی کرده است و حالا خودش را در دوران بازنشستگی‌اش می‌بیند. اما انگار قرار نیست این پیشه و این حرفه او را رها کند: انگار باید دوباره به آدمکشی برگردد. 

او فکر می‌کند که دچار فراموشی شده است. نه آخرین قتلش را به یاد می‌آورد و نه حتی سگش را. در این فکر است که نکند همه چیزش را، حتی عقلش را هم از دست داده باشد! اما همینطور که در این خیالات است اتفاقی رخ می‌دهد و او مجبور می‌شود دوباره به آدمکشی فکر کند. اتفاقی که افتاده است، یک شوک خیلی بزرگ به او داده است و وضعیتش را تغییر داده. تردید برای بازگشتن به کار قبلی به سراغش می‌آید و او باید تصمیم بگیرد. چراکه دخترش، عاشق یک قاتل زنجیره‌ای شده است. 

او باید دخترش را نجات دهد. آن هم از دست کسی که بی وقفه و بدون لحظه‌ای مکث آدم می‌کشد و دختران شهر را نشانه گرفته است. یکی یکی خون دختران را می‌ریزد و در این میان، خبر ندارد دختری سخت به او دل بسته است. 

کیم یونگ ها در کتاب خاطرات یک آدمکش، قصه یک آدمکش حرفه‌ای را نوشته است که در کارش استاد است. زیبایی را ستایش می‌کند و با اینحال وقتی دوباره مجبور می‌شود به سراغ آدمکشی برود، ترسش این است که مبادا، کشتن را فراموش کرده باشد. 

کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

شنیدن کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش را به تمام دوست‌داران دنیای ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره کیم یونگ ها

کیم یونگ ها، ۱۱ نوامبر ۱۹۶۸ در کره جنوبی به دنیا آمد. او یکی از نویسندگان مدرن اهل کره است. او تابه‌حال جوایزی مانند Yi Sang Literary Award و Dong-in Literary Award را از آن خود کرده است. 

بخشی از کتاب صوتی خاطرات یک آدمکش 

معلم شعر مرکز اجتماعات محله شاعری بود همسن و سال خودم. روز اول کلاس به خنده‌ام انداخت؛ وقتی خیلی جدی گفت: «شاعر مثل یه آدمکش کاربلد، زبان رو میدزده و دست آخر می‌کشدش!» این را وقتی می‌گفت که خودم جلوتر از این حرف‌ها یک عالم طعمه را دزدیده و دست آخر کشته و زیر خاک کرده بودم. اما فکرش را هم نمی‌کردم کارم شعر بوده باشد. قتل بیشتر شبیه نثر است تا شعر. هرکس مختصر دستی بر آتش داشته باشد، اینقدر را می‌داند. آدم کشتن حتی از آنچه تصور می‌کنید هم پر زحمت‌تر و کثافت‌تر است.

 بهرحال به لطف جناب معلم به شعر علاقه‌مند شدم. من مادرزادی از آن دسته آدم‌هایی هستم که غم و غصه سرشان نمی‌شود. اما شوخی را خوب می‌گیرند. الان دارم سوترای الماس را می‌خوانم. در هیچ طریقت نبودن مایه تعالی ذهن است. مدتی طولانی به کلاس‌های شعر رفتم. تصمیم گرفته بودم اگر کلاس حوصله سربر شد، معلم را بکشم!