دانلود و خرید کتاب صوتی مرگ

کتاب صوتی مرگ نوشته تاد می با ترجمه رضا علیزاده و صدای علی اعتمادی است. این اثر که درباره مردن نوشته شده است و جمع بندی خوبی از آثار فیلسوفان و نویسندگان درباره مرگ ارائه می‌دهد، دیدگاهتان را درباره این پدیده ناشناخته جهان تغییر می‌دهد.

این کتاب از مجموعه تجربه و هنر زندگی انتخاب شده است؛ این کتاب‌ها تلاشی است برای آشنایی انسان بر زوایای تاریک و پیچیدگی‌های مسائل زندگی‌اش و نیز دعوت از وی برای تفکر بیشتر و یافتن راه‌حل‌های مخصوص به خود در مورد مسائل زندگی با استفاده از تجربه دیگران.

درباره کتاب صوتی مرگ

دیدن هر دو سوی مرگ شروعِ تعمق درباره آن است. مرگ، چنان که از آن برمی‌آید، واقعه‌ای تراژیک، مستبد و بی‌‌معناست. اما در عین‌‌ حال دقیقا به این دلیل است که می‌تواند دریچه‌ای به زندگی انسان و سرشار بودن زندگی باز کند. بهرحال اگر به دنبال ساده‌ترین راه برای خلاص شدن از مرگ باشد، باید فکر نکردن به آن را انتخاب کنیم. شاید به این دلیل که نه علاجی برای مرگ وجود دارد و نه کنترلی بر آن داریم. ما می‌میریم و این واقعیت ساده را باید قبول کنیم. مرگمان می‌تواند در هر لحظه‌ای سر برسد. 

تاد می در این کتاب می‌خواهد با مرگ با تمام قدرت آن رویارو شود. اگر اینطور فرض کنیم که مرگ پایان زندگی است، باید بتوانیم به این سوال پاسخ دهیم: این مسئله چه معنایی در زندگی ما دارد؟ چطور می‌توانیم همچون موجوداتی که خواهیم مرد و می دانیم که خواهیم مرد زندگی کنیم؟ تاد می، کتابش را با مروری بر آموزه‌های ادیان مختلف آغاز می‌کند و از اندیشه‌های فیلسوفان و نویسندگانی عصر باستان تا دوران مدرن می‌گوید. او همچنین با شرح تجربه‌های شخصی‌اش می‌کوشد به این پرسش‌ پاسخ دهد.

او دو رویکرد متفاوت نسبت به مرگ را با هم پیوند می‌دهد. اولی رویکردی است که مرگ را شر نمی‌داند یا دست کم نامیرایی را بدتر از مردن می‌داند و دومی رویکردی است که می‌گوید مرگ شر است اما گریزی هم از آن نیست. بهرحال او توضیح می‌دهد که برای اینکه بتوانیم با این واقعیت مسلم، زندگی کنیم باید این دو دیدگاه را با هم بیامیزیم. تلفیق آنها هم زیبایی و هم غمی به زندگی ما می‌دهد که درهم تنیده‌اند. به هر حال واقعیت این است که برای همهٔ ما مواجه شدن با مرگ خودمان دشوار است. اگر این دشواری را درک کنیم، اگر به جای متوسل شدن به توهّم یا گریز با آن رودررو شویم، شاید بتوانیم از نیروی مرگ کمک بگیریم تا از خودمان چیزی بسازیم که افسوسی برایمان باقی نماند.

کتاب صوتی مرگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

شنیدن کتاب صوتی مرگ را به تمام علاقه‌مندان به مطالعات فلسفی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره تاد می

تاد گیفورد می در سال ۱۹۵۵ در نیویورک متولد شد. او فیلسوف سیاسی است که در موضوعات آنارشیسم ، پس ساختارگرایی و آنارشیسم پساساختارگرا می‌نویسد. به تازگی نیز کتاب‌هایی در مورد اگزیستانسیالیسم و فلسفه اخلاق از او منتشر شده است. او در حال حاضر استاد کلاس فلسفه در دانشگاه کلمسون است.

بخشی از کتاب صوتی مرگ

ما ترجيح می‌دهيم با مرگ و دلهره ناشی از آن رويارو نشويم. بنابراين شيوه‌هايی از زندگی را برمی‌گزينيم که ما را از تصديق مرگ دور نگه دارد. هرچند ما انسان‌ها موجوداتی هستيم که از فانی بودنمان آگاه هستيم خودمان را به نحوی تسلی می‌دهيم که انگار از اين واقعيت آگاه نيستيم. ما چنان زندگی می‌کنيم که انگار مرگ و تهديد بی‌معنايی آن اصلاً دغدغه ما نيست. مارکوس آورِليوس، امپراطور روم و فيلسوف رواقی، مانند همه فيلسوفان باستان سعی می‌کرد که فکر مرگ را هميشه در خاطر داشته باشد تا فعاليت‌های روزمره‌اش را به شکل بهتری سروسامان بدهد. ما بعدا به رهيافت آورليوس نسبت به مرگ خواهيم پرداخت. اما فعلاً بايد به اين نکته توجه کنيم که بسياری از فيلسوفان باستان معتقد بودند که واقعيت مرگ عنصر بنيادی زندگی بشر است و برای زيستن يک زندگی ارزشمند بايد با آن دست و پنجه نرم کرد. هرچه باشد زندگی کسی که اسير توهّم است زندگی ارزشمندی نمی‌تواند باشد.

البته بيشتر معاصران آورليوس درست مثل بيشتر ما، سعی نداشتند فانی بودنمان را با زندگی‌مان تلفيق کنند. برعکس، ما دقيقا در پی تفکيک اين دو هستيم. و راه‌های بسياری برای انجام اين کار داريم. ما عمدتا مرگ را ناديده می‌گيريم. طوری برای آينده‌مان طرح و برنامه می‌ريزيم که انگار نخواهيم مرد. ما مثل ديگر حيواناتی رفتار می‌کنيم که آگاهی‌شان از مرگ تنها هنگام مواجهه با تهديدی قريب‌الوقوع بروز می‌يابد. به نحوی می‌دانيم که قرار است بميريم، می‌دانيم که مرگ پايان ما خواهد بود، می‌دانيم که مرگ نوعی دستاورد يا هدف نيست، و اينکه درعين‌حال هم محتوم است و هم نامعلوم. اما با وجود اين آگاهی چنان در تکاپوی زندگی هستيم که انگار اين مسائل هيچ ربطی به ما ندارد. هر وقت با مرگی مواجه می‌شويم شوکه می‌شويم آن را نه چون محتمل‌ترين واقعيت زندگی انسانی که همچون ضايعه‌ای بيرونی می‌بينيم. ما طوری نسبت به مرگ ــ يعنی به مرگ ديگران‌ــ واکنش نشان می‌دهيم که انگار نه واقعيتی مربوط به ماهيت آنها بلکه بلايی است که به سرشان آمده است. اگر ما مرگ را واقعيتی ماهوی ببينيم خودمان را هم به همين ترتيب فانی خواهيم ديد. و اين چيزی است که تحملش برای بيشتر ما، لااقل در بيشتر اوقات بسيار دشوار است.

اگر هم مرگ را انکار نکنيم در پی کاهشِ شدت تأثير آن هستيم. اگر هر يک از سنت‌های دينی که پيشتر مورد بحث قرار داديم حقيقت داشته باشند، آنگاه تأثير مرگ مطمئنا بسيار کمرنگ می‌شود چون در اين صورت ما در واقع نمی‌ميريم. جسممان نابود و تجزيه می‌شود، ولی ذات ما دست‌نخورده باقی می‌ماند. روحمان و به يک معنا تجربه‌مان و کيستیمان را از دست نمی‌دهيم. اين سنت‌ها چه حقيقت داشته باشند چه نه، باور به آنها کافی است تا دلهره‌ای را که مرگ برمی‌انگيزد، از ما دور کند. اين يکی از وجوه قدرت ايمان است. اينکه اجازه می‌دهد تا شخص علی‌رغم عدم اثبات يا ابطالِ نهايی آموزه‌های آن دين از تسلايی که دين عرضه می‌کند برخوردار شود.