کتاب مدیریت استعداد

کتاب مدیریت استعداد؛ با رویکرد خلاقانه اثر علی اکبر صلاحی، محمد هادی کبیری،  اکبر چراغی، و جمع دیگری از نویسندگان است که در انتشارات اذر فر به چاپ رسیده است.

 درباره کتاب مدیریت استعداد؛ با رویکرد خلاقانه

مدیریت استعداد موضوعی است که به شدت جوامع برای رشد و تعالی خود بدان نیازمند است. در واقع امروزه بر همگان عیان است که داشتن نیروی انسانی کارآمد و مفید که بدان سرمایه اجتماعی می گویند؛ چه میزان در رسیدن به آرمان های یک جامعه لازم و ضروری است.

استعدادها نیاز مند فضای لازم برای رشد هستند، با رشد و مدیریت آنها جامعه هم رشد می کند. لذا ضمن جایابی درست هر فرد در چرخه کاری و اجتماعی، نیاز است تا شرایط رفاهی و تفریحی آن‌ها را نیز در گام نخست هر برنامه ای قرار داد.

در این کتاب شما با مفهوم استعداد و انواع آن به همراه رویکردها و نظریات مختلف و به خصوص نقش طرح هفت گام نخبه پروری آشنا خواهید شد. در آخر به پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه استعداد پرداخته می‌شود که توسط تیم اجرایی همین کتاب نوشته و درج شده است.

خواندن کتاب مدیریت استعداد؛ با رویکرد خلاقانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خانواده‌ها، معلمان، مدیران و مسئولان منابع انسانی سازمان‌ها مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب مدیریت استعداد؛ با رویکرد خلاقانه

روان‌شناسی صنعتی سازمانی (جایابی و جایگزینی)

واژه مدیریت استعداد برای اولین بار توسط گروه مک کینزی در اواخر دهه ارائه شد، از منظر مایکلز و همکارانش واژه مدیریت استعداد برای توصیف فعالیت‌های یکپارچه و درست منابع انسانی با هدف جذب و حفظ افراد مناسب برای موفقیت‌های مناسب در زمان مناسب به کار می‌رود. سازمان‌ها توسط افراد اداره می‌شوند و استعداد این افراد است که موفقیت سازمان‌ها را تعیین می‌کند. بنابراین، مدیریت استعداد، اولویت اصلی مدیریت است با به‌کارگیری مدیریت استعداد اطمینان حاصل می‌شود که هریک از کارکنان بااستعدادها و توانایی‌های ویژه در شغل مناسب قرار خواهند گرفت. فرایند مدیریت استعداد بر آماده‌سازی کارکنان و رهبران آینده سازمان تمرکز دارد.

تعاریف مختلف از مفهوم مدیریت استعداد تعریف عبارتند از: مدیریت استعداد، شناسایی افراد مستعد و مدیریت آنها و مدیریت موقعیت‌های محوری است (افراد محوری، کلیدی در موقعیت‌های محوری، کلیدی). مدیریت استعداد رویکرد نظام‌مند جذب، شناسایی، توسعه، حفظ و به‌کارگیری افرادی است که برای سازمان باارزش تلقی می‌شوند و توان بالقوه برای اشتغال در نقش‌های حساس آتی سازمان را دارند.

مدیریت استعداد فرآیندهای اضافی و فرصت‌هایی است که سازمان به طور راهبردی در دسترس افراد با استعداد خود قرار می‌دهد، مدیریت استعداد شناسایی، جذب، توسعه، به‌کارگیری و نگه‌داری نظام‌مند آن دسته از افراد با ظرفیت بالقوه است که برای سازمان ارزش ویژه‌ای دارند. مدیریت استعداد، رویکردی راهبردی و جامع در رابطه با برنامه‌ریزی منابع انسانی و کسب‌وکار است، یا مسیر بدیع برای بهبود اثربخشی سازمان است که توامان عملکرد و استعداد افراد را درجهت منافع آتی سازمان بهبود می‌بخشد. مدیریت استعداد اجرای راهبردهای یکپارچه و یا نظام‌های طراحی شده برای افزایش بهره‌وری سازمان از طریق جذب، توسعه و حفظ و استفاده از افراد با مهارت و استعداد لازم به‌منظور دستیابی به اهداف آتی کسب‌وکار است.

با توجه به توضیحات و مرور متون مرتبط با مدیریت استعداد می‌توان گفت که مدیریت، استعداد نیز همانند واژه استعداد به نظر بسیاری از نویسندگان، معنی و مفهوم مشخص ندارد و معانی و رویکردهای متفاوت برای آن ذکر شده است. از دیدگاه لوییس و هکمن رویکردها نسبت به مدیریت استعداد را می‌توان به طورکلی تحت، چهار محور اصلی دسته بندی کرد که در ادامه به آنها اشاره شده است. از این میان سه رویکرد اول توسط لوییس و همکارانش ارائه و رویکرد چهارم پس از کار آنها مطرح شده است، مدیریت استعداد الزاماً متفاوت از مدیریت منابع انسانی نیست. هر دو مستلزم قراردادن افراد مناسب در مشاغل مناسب و مدیریت عرضه، تقاضا و جریان افراد در سراسر سازمان است، مدیریت استعداد، شامل مجموعه‌ای از اقدامات و فعالیت‌های مدیریت منابع انسانی است، نظیر: جذب، انتخاب، آموزش و ارزیابی عملکرد استعدادها. منتقدان این رویکرد مدعی هستند که مدیریت استعداد در این حالت صرفاً برچسبی جدید و جایگزین برای مدیریت منابع انسانی است. در این رویکرد مدیریت استعداد به منزله نوعی مد و موجی جدید در مدیریت منابع انسانی است، که دربرگیرنده همان تفکرات مدیریت منابع انسانی اما در پوششی نو و تازه است. مدیریت استعداد بر توسعه شایستگی‌ها از طریق مدیریت جریان استعدادها در سراسر سازمان تمرکز دارد. طبق این تعریف در مدیریت استعداد، تمرکز عمده بر ایجاد شریانی از استعدادها از طریق مدیریت مسیر شغلی افراد در سازمان است. در این حالت توجه اصلی بر جانشین‌پروری و برنامه‌ریزی منابع انسانی و تمرکز اولیه بر تداوم جریان مستمر استعدادهاست. بنابراین مدیریت استعداد، مدیریت راهبردی جریان استعدادها در مشاغل مختلف سازمان است. در مدیریت استعداد برنامه‌ریزان مدیریت استعداد تلاش می‌کنند تا ابزارهایی را طراحی کنند که بر ایجاد و توسعه مهارت‌ها، شایستگی‌ها و رفتارهایی در افراد تمرکز دارد که آنان را در مشاغل و برای آینده سازمان موفق می‌سازد. اگرچه این دیدگاه کاملاً بر مدیریت استعداد منطبق نیست، اما مرز متمایزی با مدیریت منابع انسانی داشته و تا حدودی از آن مجزاست. مدیریت استعداد، نوعی مدیریت منابع انسانی یکپارچه با رویکردی متمرکز بر استعدادهاست، مدیریت استعداد ممکن است برخی از ابزارهای مدیریت منابع انسانی را به‌کار گیرد، ولی تمرکز آن بر طیف خاصی از نیروی کار است که به منزله استعداد یا همان برترین‌ها تعریف می‌شوند. مدیریت استعداد دامن‌های از اقدامات را شامل می‌شود، نظیر: شناسایی، جذب، توسعه، بهسازی و به‌کارگیری و نگه‌داری استعدادها. در تمامی این اقدامات تمرکز بر افراد بااستعداد است. یعنی افرادی که ارزشمندی مهمی برای سازمان دارند در این حالت چالش اصلی سازمان‌ها جذب، استخدام، بهسازی و حفظ چنین افرادی در تمامی مشاغل سازمان است و مفاهیمی نظیر مخازن استعداد و برند سازمان (کارفرما) در راستای جذب و حفظ استعدادها مدنظر قرار می‌گیرند.

مدیریت استعداد، دربرگیرنده شناسایی مشاغل کلیدی و راهبردی و پرکردن آنها از طریق مخازن استعداد است (مدیریت راهبردی استعداد). در این رابطه کالینگز و ملاهی عنوان می‌کنند که چنین چیزی نه امکان‌پذیر و نه مناسب است که تمامی مشاغل سازمان را با استعدادها پر نمود. همچنین اگر نظام مدیریت استعداد معطوف به تمامی افراد در سازمان نیز باشد، دیگر تفاوتی با مدیریت منابع انسانی ندارد. به همین دلیل، آنان خط چهارمی در ادبیات منابع انسانی را شناسایی کرده‌اند که بر شناسایی پست‌ها و مشاغل کلیدی‌ای تمرکز دارد که تأثیر متفاوت و چشم‌گیری بر مزیت رقابتی شرکت و سازمان‌ها دارند. در این حالت شناسایی و تعریف پست‌ها و مشاغل کلیدی نسبت به شناسایی خود افراد بااستعداد در اولویت قرار می‌گیرد و گام اول به‌شمار می‌رود.