کتاب سفارش های اخلاقی

کتاب سفارش های اخلاقی درباره مباحث اخلاقی و شرح احادیث در درسهای خارج فقه و اصول آیت‌الله العظمی اسماعیل صالحی مازندرانی است کتاب سفارش های اخلاقی نوشته محمدعلی صالحی‌مازندرانی و محمدصادق امیری‌آرا است.

درباره کتاب سفارش های اخلاقی

این کتاب شامل سفارش‌های اخلاقی است که فقیه اهل بیت (ع) حضرت آیت‌الله العظمی صالحی مازندرانی (ره) در پایان درس‌های خارج فقه و اصولشان بیان فرموده‌اند که عمدتاً مربوط به روزهای چهارشنبه و یا به مناسبت‌های مذهبی می‌باشد.

بیانات مرجع عظیم‌الشأن که در ذیل احادیث شریف معصومین (ع) آمده و در جهت تفسیر و تبیین کلام نورانی ایشان می‌باشد، در خلال سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۸۰ شمسی ایراد و در این مجموعه با تحقیق و تلخیص آورده شده است.

خواندن کتاب سفارش های اخلاقی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت بهتر اخلاقیات دینی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب سفارش های اخلاقی

قال امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع): «اتَّقُوا مَعاصِیَ الله فی الخَلَوات فإنَّ الشّاهدَ هو الحاکم»

این حدیث دو جمله دارد که جمله صدرش، معلول و جمله ذیلش، علّت است. صدر این روایت مربوط به تقواست. حضرت امیر (ع) می‌فرماید: از معاصی خدا در خَلَوات (در جَلَوات که جای خود دارد) بپرهیزید؛ یعنی آنجایی که شما هستی و کسی با شما نیست، نه در یَمین (سمت راست) شما کسی است، نه در یَسار (سمت چپ) شما کسی است، نه در خَلْفتان (پشت سر) کسی است که شما را زیر نظر بگیرد و نه در قُدّام (رو در روی) شما کسی است که مواظب شما باشد، شما هستی و هیچ‌کس دیگر نیست. خلوت است، اینجا جایی است که معمولاً آدم جرأت و جسارتش برای ارتکاب معصیت، بیشتر است. اگر خلوت باشد آدم جرأت بیشتری دارد که معصیت را مرتکب شود و گناه بکند، برخلاف اینکه جَلَوات باشد؛ زیرا در عَلَن و روز روشن، کمتر کسی حاضر است که مرتکب معصیت بشود، گویا انسان از این و آن می‌ترسد و حساب می‌برد، حتی از صغار و کودکان و غیر بالغین. گاهی انسان از مجانین هم پروا می‌کند و دلش می‌خواهد که آنها هم متوجه نشوند که او می‌خواهد دست به گناه بزند، ولی در خلوت، آدم خودش است و هیچ‌کس دیگر نیست. آنجا جرأتش بیشتر می‌شود تا گناه کند. لذا فرمود: «اتقوا معاصی الله فی الخلوات». این مفهوم ندارد که در جلوات، تقوا پیشه نکنید، بلکه «خلوات» به این جهت مطرح شد که در آن‌جا زمینه برای ارتکاب گناه کاملاً آماده است. (;و غَلَّقَتِ الأَبْوابَ و قالَتْ هَیْتَ لک); همه درها هم بسته شد، و در آن خلوتِ خلوت، حضرت یوسف (ع) فرمود: (;معاذَالله);

«فانّ الشاهد هو الحاکم». در محاکم، معمولاً یک قاضی حضور دارد که او حاکم است، بعد متهم احضار می‌شود، و برای اثبات اتهام و جرم، شهود و گواه و مطّلع نیز احضار می‌شوند. آنجا شاهد غیر از حاکم است، حاکم خودش شاهد نیست، بلکه شاهد، شخص دیگری است. چه‌بسا ممکن است که شهود و شهادت کافی نباشد و مؤثر واقع نشود که خیلی از مواقع پیش می‌آید که شهود می‌آیند و نمی‌توانند آن جرم و گناه یا خیانت را اثبات کنند، ولی اینجا شاهد، خودِ حاکم است.