کتاب قلعه حیوانات

کتاب قلعه حیوانات اثر ماندگار جرج اورول، نویسنده و روزنامه‌نگار معروف قرن بیستم است. این کتاب در قالب داستانی نمادین به شرایط حاکم بر شوروی سابق اشاره دارد و در همان زمانی که نوشته شده بود، به دلیل روابط خوب انگلیس و شوروی، مجوز چاپ هم نگرفت.

درباره کتاب قلعه حیوانات

 کتاب قلعه حیوانات داستانی جذاب از حیوانات مزرعه آقای جونز است که در اقدامی انقلابی او را از مزرعه بیرون می‌کنند! آن‌ها می‌خواهند اداره کارهای مزرعه را خودشان به دست بگیرند و هدفشان این است که تمام حیوانات مزرعه به برابری، رفاه و آسایش برسند. 

گروهی از خوک‌ها، رهبری جنبش و شورش علیه آقای جونز را به عهده می‌گیرند اما طولی نمی‌کشد که آن‌ها هم به رهبری خوکی به اسم «ناپلئون» شروع به بهره‌کشی از حیوانات دیگر می‌کنند و مشکلات جدید به وجود می‌آید.

اورول با نوشتن کتاب قلعه حیوانات به‌طور غیرمستقیم، شرایط حاکم بر شوروی سابق را شرح داده بود. او با نوشتن این اثر انتقادی بر استبداد طبقه حاکم شوروی کرده بود چراکه معتقد بود نظام شوروی به یک دیکتاتوری تبدیل شده‌ است. در رمان پیش‌رو، انقلاب حیوانات مزرعه، نماد انقلاب کارگری بر ضد نظام سرمایه‌داری و سرنوشت آن است.

کتاب قلعه حیوانات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب قلعه حیوانات را به تمام دوست‌داران آثار بزرگ نویسندگان دنیا پیشنهاد می‌کنیم. جرج اورول در این کتاب مدل حکومتی اتوپیامحور(آرمان‌شهری) را که در نیمه نخست سده بیستم بسیار محبوب بود، به چالش می‌کشد. بنابراین این اثر می‌تواند توجه دوست‌داران رمان‌های اجتماعی را هم به خود جلب کند. 

درباره جرج اورول

اریک آرتور بلر با نامِ مستعار جُرج اوروِل، ۲۵ ژوئن سال ۱۹۰۳، در شهر موتیهاری، بهار (استان هند) در راج بریتانیا زاده شد. او داستان‌نویس، روزنامه‌نگار، منتقدِ ادبی و شاعر مشهور قرن بیستم بود و زمانی که اریک یک ساله بود، مادرش او و خواهر بزرگترش را به انگلستان برد.

زندگی در محیطی طبقاتی در هند و انگلیس باعثِ نگاهِ ویژه او به فقر شد؛ موضوعی که مهم‌ترین عنصرِ رمان‌ها و نوشتارهای جرج اورول را تشکیل می‌دهد. در جوانی برای کسب تجربه مدتی را در بین فقرا، بی‌خانمانان و کارگرانِ فصلی لندن و پاریس گذراند و بعضی مواقع در ظرفشوییِ یک هتل کار می‌کرد. در این زمان شروع به نوشتن تجربیات خود کرد که به نخستین کتابش آس و پاس‌ها در پاریس و لندن منجر شد. پس از انتشار این کتاب، به رمان‌نویسی پرداخت و دو رمان نخستش نیز بر اساس همین تجربیاتش در برمه (روزهای برمه) و انگلیس (دختر کشیش) شکل گرفت. هوای تازه آخرین رمان او پیش از آغاز جنگ جهانی دوم است. 

در سال‌های نخستین جنگ به روزنامه‌نگاری و نقد کتاب پرداخت، ولی در سال ۱۹۴۳ پس از مرگ مادرش کار بر روی رمانی که تا امروز به آن مشهور است یعنی قلعه حیوانات را آغاز کرد. باید خاطرنشان ساخت اورول را بیشتر برای دو کتاب سرشناس و پرفروشش قلعه حیوانات و رمان ۱۹۸۴ می‌شناسند. این دو کتاب بر روی هم بیش از هر دو کتابِ دیگری از یک نویسنده قرن بیستمی، فروش داشته‌اند.

اورول در بیستم ژانویه ۱۹۵۰، هفت ماه پس از چاپ کتاب ۱۹۸۴، درگذشت. به درخواست خودش، پیکرش را سوزاندند و خاکسترش را در گورستانی گمنام و پرت در دهکده‌ای به نام ساتن کورتینی در نزدیکی آکسفورد به خاک سپردند.

بخشی از کتاب قلعه حیوانات

وقتی میجر دید همه مستقر شده‌اند و منتظر شروع صحبت‌های او هستند، با سرفه‌ای سینه‌اش را صاف کرد و این طور آغاز نمود: «رفقا، به حتم همگی تا حالا راجع به خواب عجیبی که دیشب دیده‌ام، شنیده‌اید. درباره خود خواب، بعدتر صحبت خواهم کرد. در ابتدا می‌خواهم مطلب دیگری را بگویم. رفقا، فکر نمی‌کنم که من، بیش از چند ماهی در بین شما باشم و به همین دلیل احساس می‌کنم که موظفم تا تجاربم را با شما در میان بگذارم. من عمری دراز داشته‌ام و در همین طویله، فرصت بسیاری برای تفکر یافتم و می‌توانم ادعا کنم که در حد هر موجود زنده‌ای به ماهیت زندگی بر روی زمین پی برده‌ام و مطلبی که می‌خواهم برایتان بگویم در همین باره است.

حالا رفقا! می دانید ماهیت زندگی ما چیست؟ بیایید با آن روبرو شویم: زندگی ما رنج آور، برده‌وار و کوتاه است. ما به دنیا می‌آییم، به ما تنها آن اندازه غذا داده می‌شود که نای نفس کشیدن داشته باشیم و هر کداممان که این توانایی را دارا بودیم، با زور، به کار گرفته می‌شویم و دیر یا زود که استفاده خود را از دست دادیم با بی‌رحمی، سلاخی می‌شویم. هیچ حیوانی در انگلستان وجود ندارد که بعد از یک سالگی، معنای شادی و فراغت را بداند؛ هیچ حیوانی در انگلستان آزاد نیست؛ زندگی حیوانات، چیزی جز رنج و بردگی نیست و این حقیقتی مسلم و آشکار است.

ولی آیا این، واقعاً بخشی از حقیقت زندگی است؟ آیا دلیل این نوع زندگی آن است که سرزمین‌مان چنان فقیر است که قابلیت تأمین رفاه ساکنانش را ندارد؟ نه رفقا! صدها بار نه! انگلستان خاکی حاصل‌خیز و آب و هوایی مساعد دارد و توانایی تهیه غذای فراوان، برای جمعیتی بسیار بیشتر از حیوانات کنونی خود را داراست. همین مزرعه ما قدرت نگهداری از دوازده اسب و بیست گاو و صدها گوسفند را دارد، طوری که همهٔ آنان در رفاهی به سر ببرند که در حال حاضر در رویای ما نیز نمی‌گنجد؛ پس چرا ما زندگی‌ای چنین نکبت بار داریم؟ چون تقریباً تمام دست‌رنج بردگی ما توسط انسان‌ها ربوده می‌شود؛ بله رفقا! پاسخ علت تمام مشکلات ما یک چیز است و آن چیز در یک کلمه خلاصه می‌شود و آن کلمه «انسان» است. انسان تنها دشمن حقیقی ماست. با از میان برداشتن انسان، ریشهٔ تمام گرسنگی‌ها و اضافه‌کاری‌ها می‌خشکد.

انسان تنها موجودی است که بدون تولید، فقط مصرف می‌کند؛ او شیر نمی‌دهد، تخم نمی‌گذارد، او برای کشیدن گاوآهن خیلی ضعیف است، نمی‌تواند آن قدر سریع بدود که خرگوش شکار کند؛ ولی با این حال سرور تمام حیوانات شده است؛ از آن ها کار می‌کشد و در مقابل، کمترین مقدار غذا را به آن ها می‌دهد تا فقط از گرسنگی تلف نشوند و بقیه را برای خود بر می‌دارد. تلاش ما زمین را کشت می‌کند و کود ما حاصل‌خیزش می‌سازد، ولی هیچ کدام جز پوستی بر استخوان نداریم. شما ای گاوهایی که مقابل من نشسته‌اید! پارسال چند هزار گالن شیر داده‌اید و آن شیرها که باید باعث تقویت گوساله‌های‌تان می‌شد، کجا رفت؟ قطره قطره آن ها به شکم دشمنان‌مان سرازیر شد.

شما مرغ‌ها! همین سال قبل چقدر تخم گذاشتید و از چند تای آن ها جوجه به دنیا آمد؟ بقیه تخم‌ها همه به بازار رفت و پولش به جیب جونز و خانواده‌اش سرازیر شد.

و تو کلوور! چهار کره‌ات که حالا هنگام پیری باید کمک حال و مایه شادی حیاتت باشند، کجا هستند؟ همهٔ آن ها در یک‌سالگی به فروش رفتند و تو دیگر هرگز، هیچ یک را نخواهی دید. در ازای از دست دادن چهار کره‌ات و جان کندن مداوم در مزرعه جز جیره‌ای ناچیز و گوشه کوچکی از طویله چه داشته‌ای؟